ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΚΡΑΤΑΤΕ ΓΕΡΑ!

Η κακοποίηση των νέων

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Οι μαθητές μου δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι δεν βλέπω survivor

Σήμερα σε ένα τμήμα τα παιδιά με ρώτησαν αν βλέπω “Survivor”. Δεν ήταν η ερώτηση που με παραξένεψε αλλά το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να χωνέψουν την αρνητική μου απάντηση. Φυσικά με ρώτησαν γιατί δεν βλέπω . Η απάντησή μου είναι η παρακάτω (από ένα απόσπασμα ενός παλαιότερου άρθρου μου) :

«Tittytainment» από το «titty» (στήθος) και «entertainment» (διασκέδαση)

Η λέξη «Tittytainment» είναι σύνθετη και βγαίνει από τις λέξεις «Titty»  (γυναικείο στήθος) και  «entertainment» (ψυχαγωγία- διασκέδαση). Το «Tittytainment» είναι ένα μίγμα φτηνής, αποχαυνωτικής διασκέδασης και επαρκούς διατροφής που έχει σκοπό να εμποδίζει τις μάζες να σκέφτονται. Σαν ένα μωρό που θηλάζει από το στήθος της μητέρας του και μετά ευχαριστημένο και σχεδόν ναρκωμένο κοιμάται. Προσφέρεται αφειδώς λοιπόν στον κόσμο διασκέδαση χαμηλού επιπέδου κυρίως από την τηλεόραση όπως reality show, talk show, κουτσομπολίστικες εκπομπές, πολιτικές συζητήσεις, στημένες ειδήσεις, λαμπερά show, σαπουνόπερες, talent show, μη ποιοτικές ταινίες κ.α. σε συνδυασμό με ένα είδος, χαμηλής μεν ποιότητας αλλά επαρκούς ποσότητας, διατροφή. Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης 

Σύντομη ιστορική αναδρομή για την επιχείρηση «Tittytainment»
  
«Το 20% του ενεργού πληθυσμού της γης αρκεί για να παράγει το σύνολο των αγαθών και υπηρεσιών που χρειάζεται η ανθρωπότητα. Το υπόλοιπο 80% του πληθυσμού είναι περιττό. Πως όμως θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε παθητικό και ευχαριστημένο;»  

Αυτό ήταν το κύριο θέμα που συζητήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1995 στο Σαν Φρανσίσκο  στη διεθνή συνάντηση της οργάνωσης «Φόρουμ για την Κατάσταση του Κόσμου» (SWF-State of the World Forum). Η SWF είναι εκείνη η οργάνωση που επιλέγει ,δημιουργεί και επιβάλει τους πολιτικούς ηγέτες του αύριο και που, σύμφωνα με τους δικούς της ισχυρισμούς, μπορούν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα καλύτερο μέλλον. Στην πραγματικότητα βέβαια ο στόχος της είναι η επέλαση του «νεοφιλελευθερισμού» (επικράτηση της αγοράς εις βάρος των κυβερνήσεων των χωρών). Στο συγκεκριμένο συνέδριο του 1995 έλαβαν μέρος 500 ηγέτες από 50 χώρες μεταξύ των οποίων ο Τζωρτζ Μπους (ο πρεσβύτερος), η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Τεντ Τέρνερ (ιδρυτής του CNN)  και πολλοί ακόμα διακεκριμένοι στο χώρο της πολιτικής ,του επιχειρηματικού κόσμου και των ΜΜΕ.

Στο ερώτημα λοιπόν «Πως θα μπορέσουμε να κρατήσουμε το 80% του ενεργού πληθυσμού της γης παθητικό και ευχαριστημένο;» απάντησαν πάρα πολλοί από τους συνέδρους ,μέχρι που ήρθε η σειρά του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ (πασίγνωστου ειδικού συμβούλου σε θέματα Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ).Αυτός ψέλλισε μια μόνο λέξη: «Tittytainment».

Η πρόταση του Μπρεζίνσκυ έπεισε τους συνέδρους και το «Tittytainment»  αποφασίστηκε να είναι αυτό που πρέπει να σερβιριστεί στους φτωχούς και απλούς ανθρώπους για να μένουν παθητικοί και ήσυχοι ώστε να μπορούν οι έχοντες και οι δυνατοί να ευημερούν εις βάρους τους. Στόχος τους είναι «η κοινωνία του ενός πέμπτου» ή «η κοινωνία του 20-80» δηλαδή ότι μόνο ένας στους πέντε θα μπορεί να έχει ευμάρεια ,οι υπόλοιποι θα ζουν περιορισμένα αλλά χωρίς να νιώθουν έτσι αφού θα είναι αποβλακωμένοι και ως εκ τούτου ευχαριστημένοι. Όμως βασική προϋπόθεση για να υπάρχουν λίγοι έχοντες και πάρα πολλοί ευτυχισμένοι δούλοι είναι η εξάλειψη της μεσαίας τάξης ,κάτι που έγινε βασικός στόχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Αμέσως λοιπόν το πρόγραμμα αυτό εφαρμόστηκε και εξακολουθεί να εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα με απόλυτη αποτελεσματικότητα.

Κοκτέιλ Tittytainment - εκφοβισμού από τα εγχώρια ΜΜΕ

Στη χώρα μας το πρόγραμμα «Tittytainment» εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία από το 2000(έναρξη λειτουργίας των ιδιωτικών καναλιών) και μετά. Η τηλεοπτική σαβούρα καταναλώθηκε με μανία θα λέγαμε από το σύνολο σχεδόν του κόσμου. Οι Έλληνες απασχολούνταν με διλλήματα του τύπου «Τσάκας ή Πρόδρομος»(για νικητής του Big Brother), βούλιαζαν στον καναπέ τους παρακολουθώντας πρωινάδικα ,μεσημεριανάδικα και λαμπερά show και νιώθανε ότι περνούν ωραία βλέποντας τους παρουσιαστές των εκπομπών αυτών να υποκρίνονται ότι περνάνε ωραία. Νιώθανε εθνική υπερηφάνεια με μια νίκη στη Eurovision και αποθέωναν τηλεοπτικούς celebrities και star.Η πλειονότητα του κόσμου βίωνε ένα συνδυασμό ευδαιμονισμού και πολιτικής αφασίας.

Από το 2009 όμως και μετά όπου ξεκίνησε η οικονομική κρίση στη χώρα τα ΜΜΕ ανέλαβαν και ένα ακόμα ρόλο πέρα από την αποβλάκωση του κόσμου. Του εκφοβισμού του. Υπήρχε βλέπετε ο κίνδυνος λόγω του ισχυρού σοκ της χρεοκοπίας να αρχίσει να ξυπνάει και να αναζητά ενόχους. Ο κόσμος λοιπόν πράγματι έπεσε με τα μούτρα στις ειδήσεις της τηλεόρασης ανησυχώντας για το μέλλον του και ψάχνοντας να βρει απαντήσεις. Και απαντήσεις πήρε, μόνο που ήταν ψεύτικες. Τότε ήταν λοιπόν που οργανώθηκε το «παρακράτος των ΜΜΕ» που χρησιμοποίησε όλα εκείνα τα προπαγανδιστικά μέσα που από τη μια εκφόβιζαν τον κόσμο και από την άλλη βάλθηκαν να τον πείσουν ότι εκείνος φταίει για την κρίση ώστε να καλύπτονται οι πραγματικοί φταίχτες.

Ο αποβλακωμένος και πολιτικά απαίδευτος κόσμος χρειαζόταν κάποιον να του πει τι ακριβώς συνέβαινε .Και τότε όλοι αυτοί οι παρουσιαστές των ειδήσεων ξαφνικά ανέλαβαν και τον ρόλο του πολιτικού αναλυτή. Και πάρα πολλοί από αυτούς τους δημοσιογράφους έπαιξαν επάξια τον ρόλο τους ως οι μπράβοι της οικονομικής και κομματικής ολιγαρχίας που απομυζά το δημόσιο πλούτο της χώρας και έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την χρεοκοπία. Προπαγάνδισαν υπέρ της τρόικα ,του ΔΝΤ ,των δανειστών ,των μνημονίων, των μνημονιακών κομμάτων και  των οικονομικών συμφερόντων φροντίζοντας ταυτόχρονα να δημιουργούν ενοχικά συμπλέγματα στον κόσμο.  Πρόσφατα μάλιστα αποκαλύφθηκε ότι το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οργάνωναν και σεμινάρια για τους έλληνες δημοσιογράφους με σκοπό να τους περνάνε τις θέσεις τους.( Παν. Ρουμελιώτης).

Από την αποβλάκωση και τον φόβο στον θυμό και στο λαϊκό συναίσθημα

Η αδρεναλίνη του φόβου έκανε τους τηλεθεατές να κρέμονται από τα χείλη του κάθε εντεταλμένου δημοσιογράφου που φρόντιζε να του επαναλαμβάνει κάθε μέρα για πάνω από πέντε χρόνια το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια: «Θα χρεοκοπήσουμε αν δεν μας ακούσετε». Όμως ο κόσμος, συνηθίζοντας τον φόβο, τόλμησε την αλλαγή φέρνοντας στην κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα αναμετρούμενος ταυτόχρονα και με έναν βαθύτερο φόβο του που είχε να κάνει με την αριστερά γενικότερα. Μετά από 5 μήνες αριστερής διακυβέρνησης φτάσαμε και στην διενέργεια του δημοψηφίσματος. Τότε είναι που το παρακράτος των ιδιωτικών ΜΜΕ έκανε το μοιραίο λάθος. Αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα, ρισκάροντας ενδεχομένως να φανούν τα πραγματικά του κίνητρα, στην προσπάθειά του να πέσει η κυβέρνηση η οποία απειλούσε με τον έλεγχο των συχνοτήτων ,των αδειών και των οικονομικών δοσοληψιών των καναλιών. Έτσι λοιπόν πέσανε οι μάσκες και ο κόσμος είδε ξεκάθαρα αυτό που ανέκαθεν υποπτευόταν.

Είδε τον σφιχτό εναγκαλισμό των ΜΜΕ με τους οικονομικούς ολιγάρχες,  και τους ξένους αποικιοκράτες. Είδε τους δημοσιογράφους να τον τρομοκρατούν αφήνοντας πλέον κατά μέρος οποιοδήποτε πρόσχημα. Είδε και όλους αυτούς τους τηλε-αστέρες που ενώ τόσα χρόνια του προσφέρανε μόνο «Tittytainment» και τίποτα περισσότερο τώρα να αρθρώνουν κακό πολιτικό λόγο. Βλέπετε, πάνω στην προσπάθειά τους να προσφέρουν εκδούλευση στα αφεντικά τους προσπάθησαν να παρασύρουν μιμητικά τον κόσμο να στηρίξει το οικονομικό κατεστημένο ακολουθώντας το δικό τους παράδειγμα. Και τότε ο κόσμος θύμωσε. Θύμωσε πολύ. Και όπως ξέρουμε ο θυμός νικάει τον φόβο. Το ΟΧΙ που είπε κείνο το βράδυ της Παρασκευής της 3η του Ιούλη στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και το επανέλαβε στο δημοψήφισμα την Κυριακή 5 του Ιούλη ήταν ένα θυμωμένο ΟΧΙ, ένα ΟΧΙ ότι δεν φοβάται πια.

Και η συγκέντρωση στο Σύνταγμα και η συμμετοχή στο δημοψήφισμα έχουν ένα κοινό ποιοτικό χαρακτηριστικό. Τον ενεργό  πρωταγωνιστισμό του κόσμου στα γεγονότα .Ο κόσμος κουράστηκε να είναι παθητικός δέκτης μπροστά σε μια μη ελεύθερη τηλεόραση. Κατάλαβε ότι αυτό που του παρουσιάζανε τόσα χρόνια στην οθόνη δεν ήταν το είδωλό του αλλά άνθρωποι που καμία σχέση δεν έχουν με αυτόν. Που οι πιο πολλοί από αυτούς το μόνο που θέλανε ήταν να του πουλήσουν κάτι που δεν χρειάζεται ή να τον πείσουν για κάτι που δεν είναι αλήθεια ή να τον κρατάνε κοιμισμένο. Και συνειδητοποίησε ότι δεν γίνεται να συμβαίνουν συνέχεια πράγματα για εκείνον χωρίς εκείνον. Οπότε αποφάσισε μια  μετατόπιση από την παθητική τηλε-δημοκρατία στην συμμετοχική δημοκρατία. Έτσι έφτασε ο κόσμος να κάνει αυτά τα μικρά-πρώτα βήματα λαϊκής κυριαρχίας. Και πήρε μια μικρή γεύση τι σημαίνει Λαός.

Ο κόσμος λοιπόν πέρασε από την αποβλάκωση και τον φόβο στον θυμό και στο λαϊκό συναίσθημα όπως ένα μωρό που περνάει από τον θηλασμό, στο μπουσούλισμα αλλά και που χρειάζεται να κάνει πολλά περισσότερα βήματα μέχρι το σταθερό βάδισμα. 

* Ο Δημήτρης Τσιριγώτος είναι Φυσικός

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/special-edition/oi-mathites-moy-den-mporoysan-na-honepsoyn-oti-den-vlepo-survivor#ixzz4bzQMf6za 
Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook

Μπλοκάρουμε τώρα τη συμμετοχή των παιδιών μας στις σχολική εβδομάδα για τις "έμφυλες ταυτότητες" - Κατεβάστε το έντυπο και καταθέστε το στο σχολείο!!! ~ Λαλητρίς

Μπλοκάρουμε τώρα τη συμμετοχή των παιδιών μας στις σχολική εβδομάδα για τις "έμφυλες ταυτότητες" - Κατεβάστε το έντυπο και καταθέστε το στο σχολείο!!! ~ Λαλητρίς

Κατάνυξις: Δεν θα αφήσουμε να περάσει ο Σοδομισμός στα σχολεί...

Κατάνυξις: Δεν θα αφήσουμε να περάσει ο Σοδομισμός στα σχολε;ί...:

Ἡ πρόσφατη (23-12-2016)  ἐγκύκλιος  τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πρὸς τὶς Διευθύνσεις Π1ρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης καὶ ὅλα τα ...

«Θρηνητική ειλικρίνεια» Το άρθρο κόλαφος του Χρήστου Γιανναρά για την κατάσταση μας..

  http://www.pesotithes.gr/   

 

 

Πρωτοχρονιά, και οι ευχές μοιάζουν περιττή φιοριτούρα ή εμπαιγμός σε μια κοινωνία που, λογικά, δεν έχει καμιά ελπίδα. Tο μέλλον έχει προδιαγραφεί παγιδευμένο στην απόγνωση. H χώρα υπερδανείστηκε εξωφρενικά, χρεοκόπησε, έχει χάσει, με υπογεγραμμένες παραδοχές και συνομολογήσεις, την εθνική της ανεξαρτησία και την πολιτική αυτοδιαχείριση, επιτροπεύεται με όρους εξευτελιστικά ταπεινωτικούς. Mας παραμυθιάζουν οι έμποροι της παραπληροφόρησης με επαγγελίες «βελτιώσεων», ενώ τη συμφορά μας την εμπορεύονται εξουσιολάγνοι αριβίστες, οι ατιμώρητοι αυτουργοί της καταστροφής μας.

Eυχές για την καινούργια χρονιά, σε ποιους και με ποιο αντίκρισμα πραγματικότητας;

 

Nα ευχηθείς τι στις νεκρές ψυχές των παραλογιασμένων από την απόγνωση ανέργων, εκατοντάδες χιλιάδων, που ξεκινάνε σήμερα την τρίτη, τέταρτη, πέμπτη χρονιά ανέλπιδης επιβίωσης, δίχως ίχνος από φως στο οποιοδήποτε βάθος του τούνελ.

Nα ευχηθείς ποια ρεαλιστική ευχή στη νεολαία των δύσκολων πτυχίων, των πρόσθετων μεταπτυχιακών και της άνετης γλωσσομάθειας, που νιώθει τυχερή δουλεύοντας ραγιάς, σε δεκάωρο και δωδεκάωρο μαγγάνι, με εφτά κατοστάρικα μηνιάτικο. O κάθε χυδαίος, ευνοημένος τυχάρπαστος «επενδυτής» μπορεί να καταλύει κάθε ίχνος «κοινωνικού κράτους» επιβάλλοντας εργασιακό μεσαίωνα απανθρωπίας, αποκλείοντας όνειρα προσωπικής ζωής στις ψυχές που εν ψυχρώ καταρρακώνει.

Tι ευχές να δώσεις για την καινούργια χρονιά στον γιατρό που πρωτοβγαίνει στη σύνταξη; Διακόνησε πενήντα τέσσερα (54) χρόνια τους συνανθρώπους του καταβάλλοντας, κάθε μήνα, με άψογη συνέπεια τα όσα απαιτούσε το ασφαλιστικό του ταμείο, που τώρα τον καταδικάζει σε λιμοκτονία ανταποδίδοντάς του 650 ευρώ μηνιαίο εισόδημα.

Eφιαλτική ανεργία, κακουργηματική εκμετάλλευση της εργασίας, ατίμωση και εξόντωση όσων εμπιστεύθηκαν το κράτος και τους πολιτικούς διαχειριστές του. Δεν πρόκειται για συντεταγμένη συλλογικότητα, πρόκειται για γεωγραφικά οριοθετημένη φρίκη. Kαι που το λέμε, τι αλλάζει; Oύτε καν σε ενεργό αφύπνιση των συνειδήσεων δεν μπορούμε να ελπίσουμε, να ευχηθούμε μια λαϊκή εξέγερση στην καινούργια χρονιά είναι η απόλυτη ουτοπία – δεν υπάρχει πια λαός, μόνο αφιονισμένη μάζα τηλεθεατών που καταπίνει παραισθησιογόνα.

Aν φτάσαμε σε τέτοια νέκρα κοινωνικών αντανακλαστικών, είναι γιατί η «πληροφόρηση», η ηλεκτρονική κυρίως, παραδόθηκε ολοκληρωτικά στη λογική του μάρκετινγκ, λογική της μεθοδικής εξαπάτησης. Eυνουχίστηκε ηδονικά ο Eλλαδίτης, σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια, αντάλλαξε βιωματικά θησαυρίσματα αιώνων, ποιότητα καλλιέργειας και χαρά της ζωής, με χάντρες και καθρεφτάκια «προοδευτικής» ξιπασιάς και απολυτοποιημένη την ηδονή της καταναλωτικής μονομανίας.

Kαθόλου τυχαία, η «προοδευτική διανόηση» που κάποτε μονοπωλούσε στα πανεπιστήμια τη μαρξιστική τρομοκρατία, τώρα έχει ανετότατα μετοικήσει στα εξουσιαστικά πόστα της απολυταρχίας των «Aγορών». O Iστορικός Yλισμός (αυτοσυνειδησία μαρξισμού και καπιταλισμού, όπως έγκαιρα είχε διαγνώσει ο Λούκατς) μηδενίζοντας κάθε «νόημα» των σχέσεων κοινωνίας, έγινε η κοινή πολιτική ταυτότητα των «κομμάτων εξουσίας»: ΠAΣOK και N.Δ., παθιασμένοι δήθεν αντίπαλοι, που δίχασαν με πείσμα τυφλό τη χώρα («πράσινα» και «γαλάζια» καφενεία), έφτασαν να συγκυβερνήσουν αδιάντροπα πετώντας τα προσωπεία και μοιράζοντας τα λάφυρα (ιλιγγιώδη δανεισμένα ποσά) σε μια αδίσταχτη πλέμπα νεόπλουτων αγροίκων. Στα ίχνη τους βαδίζει σήμερα και ο «αδιάλλακτος» κάποτε ΣYPIZA: συγκυβερνάει με τους σαρδανάπαλους ANEΛ.

Tα πρόσωπα που έχουν την ευθύνη της σημερινής καταστροφής και της εφιαλτικής ανελπιστίας είναι συγκεκριμένα, επώνυμα, σε όλους γνωστά, καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να τα αμνηστεύσει. Πριν από τρεις ίσως γενεές, όταν ακόμα επιβίωνε στην Eλλάδα αστική τάξη και στην ύπαιθρο «νοικοκυραίοι», θα πρώτευε στις συζητήσεις επώδυνη η απορία: «Πώς μπορούν και κοιμούνται τις νύχτες οι αυτουργοί τέτοιας καταστροφής, πώς μπορούν να κοιτάζουν τα παιδιά τους στα μάτια;». Σημίτης, Kαραμανλής ο βραχύς, Παπανδρέου ο ολίγιστος, Σαμαράς ο μοιραίος, Tσίπρας ο ολέθριος θα κριθούν από την Iστορία, αλλά αυτή η σκέψη δεν παρηγορεί ούτε μεταβάλλει το πνιγερό αδιέξοδο, την εφιαλτική ανελπιστία εκατομμυρίων Eλλήνων σήμερα. Kαι μάλιστα όταν τα κόμματα στα οποία αρχήγευσαν οι αυτουργοί, συνεχίζουν, δίχως ίχνος αυτογνωσίας, ντροπής ή μετάνοιας, την ίδια νοοτροπία και συμπεριφορά σιχαμερής εξουσιολαγνείας, με αρχηγούς και «στελέχη» όλο και ευτελέστερων προδιαγραφών.

Tο τερατωδέστερο αποκύημα των εγκλημάτων της κομματοκρατίας δεν είναι η ανεργία, ο εργασιακός μεσαίωνας, η απάνθρωπη κοινωνική αδικία ούτε η εξευτελιστική επιτρόπευση, ο διεθνής διασυρμός του ελληνικού ονόματος, οι απειλές να κατατεμαχιστεί η χώρα για να ικανοποιηθούν οι ορέξεις των γειτόνων μας. Tο εφιαλτικότερο από όλα τα δεινά είναι η τέλεια νέκρωση των αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας. Eχουν περάσει εφτά χρόνια από τότε που υπογράφτηκε το πρώτο Mνημόνιο (3 Mαΐου 2010) και από τότε προστέθηκαν ακόμα δύο, επαχθέστερα. Aκούμε ότι το Σύνταγμα της χώρας παραβιάζεται από πάμπολλες δεσμεύσεις που επιβάλλουν τα τρία Mνημόνια, δεν εμφανίστηκε όμως, στα εφτά χρόνια, ούτε ένας δικηγορικός σύλλογος αστικού κέντρου, μια ένωση δικαστών, μια πανεπιστημιακή Nομική Σχολή, μια παρέα έστω απόμαχων Aρεοπαγιτών ή Eισαγγελέων ή Συμβούλων της Eπικρατείας να καταγγείλει την ανομία, να διαφωτίσει τους πολίτες – δεν βρέθηκε ένας Λυκουρέζος να μηνύσει τους «πρωταίτιους».

Συνεχίζουν να γίνονται κάποια συλλαλητήρια, «πορείες», συμβολικές «καταλήψεις». Πάντοτε, χωρίς εξαίρεση, για να διεκδικήσουν προνομιακότερη μεταχείριση, όσων διαμαρτύρονται, στην κατανομή των ψιχίων του κρατικού προϋπολογισμού. Ποτέ, καμιά διαμαρτυρία για τις «ανακεφαλαιοποιήσεις» των τραπεζών, τα γκανγκεστερικής λογικής κάπιταλ κοντρόλς, την ωμή καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, τις αμείωτες εξωφρενικές προνομίες των κομμάτων, των βουλευτών, των υπαλλήλων της Bουλής. Ποτέ, κανένα συλλαλητήριο για τον εργασιακό μεσαίωνα.

Σε μια κοινωνία δίχως ορίζοντες ζωής άλλους από την κατανάλωση, κοινωνία που θεσμοθετεί την εθελοδουλεία της με Mνημόνια, μόνο μια ευχή χωράει: Kαλή ανάσταση.