ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ ...

Τον Οκτώβριο του 1940, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μπει στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων του Μουσολίνι στην Ήπειρο. Ο Χίτλερ, για να σώσει τον Μουσολίνι από μία ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από την κατοχή τους. Σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα-άμεσο αποτέλεσμα της Γερμανικής λεηλασίας. Ο Μουσολίνι παραπονέθηκε στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Τσιάνο, «Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους».  Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα όχι μόνο υπέρογκες δαπάνες κατοχής, αλλά και ένα αναγκαστικό δάνειο (κατοχικό δάνειο) ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολλαρίων.  Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει αυτό το χρέος και είχε δώσει οδηγίες να αρχίσει η διαδικασία πληρωμής του. Μετά το τέλος του πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελληνικής απαίτησης 14,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων.  Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα το μερίδιο της από το κατοχικό δάνειο.Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα, και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία το 1956 και στην Γιουγκοσλαβία το 1971. Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995.  Παρά ταύτα Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις. Το 1964, ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε την πληρωμή του δανείου μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε το 1990.  Ενδεικτικό της σημερινής αξίας των Γερμανικών υποχρεώσεων προς στην Ελλάδα είναι το ακόλουθο: εάν χρησιμοποιηθεί σαν τόκος ο μέσος τόκος των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ από το 1944 μέχρι το 2010, που είναι περίπου 6%, η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163,8 δισεκατομμύρια δολάρια και αυτή των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια.  Στις 2 Ιουλίου 2011, ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 575 δισεκατομμύρια δολάρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011).  Ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr. Albrecht Ritschl συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μία περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2011, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Der Spiegel, June 21, 2011,guardian.co.uk, June 21, 2011).  Οι Γερμανοί δεν άρπαξαν από τούς Έλληνες μόνο «ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους».  Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της. Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών.  Οι Γερμανοί δολοφόνησαν τούς κατοίκους 89 Ελληνικών πόλεων και χωριών, έκαψαν περισσότερα από 1700 χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια, και λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς.  Ζητούμε από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών. Αγαπητοί φίλοι,  όπως αναφέρεται παρακάτω από το  EΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:  Αυτές τις μέρες διεξάγεται η Δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης  για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις.  Παρακαλώ ζητήσετε από φίλους και γνωστούς σας να πάνε στο  http://www.greece.org/blogs/ wwii/  και να υπογράψουν το Αίτημα μας που ζητά από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα,  πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες,  πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών,  των εγκλημάτων και των λεηλασιών, που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών...

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ 
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 
------------------------------ ------------------------------ ----------- 
Αυτές τις μέρες διεξάγεται η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις.

Η δικαίωση των Ελλήνων θυμάτων του Ναζισμού μέσω των Ιταλικών δικαστηρίων, έχει οδηγήσει την υπόθεση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο προσέφυγε η Γερμανία για να ακυρώσει τις αποζημιώσεις και το οποίο ξεκίνησε τη σχετική δικαστική διαδικασία τη Δευτέρα 12/09. 

Την ίδια ώρα, ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα το μέγα θέμα του ανεξόφλητου αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου της χώρας μας προς τη Γερμανία και των γερμανικών επανορθώσεων για τις κατοχικές καταστροφές στη χώρα μας, αφού η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα η οποία δεν έχει λάβει ως αποζημίωση ούτε ένα ευρώ. 

Η μέχρι τώρα παθητική, δυστυχώς, στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, στο μέγιστο αυτό Εθνικό θέμα, ήρθε η ώρα να γίνει ενεργητική. 

Είναι απόλυτη ανάγκη, από σήμερα, οι Υπουργοί Δικαιοσύνης, Εξωτερικών και Οικονομικών, τουλάχιστον, να παρακολουθήσουν αυτή την πολυσήμαντη για τα εθνικά μας συμφέροντα δίκη στη Χάγη. 

Η παρουσία τους δεν θα είναι τιμή μόνο, για τα θύματα του Ναζισμού, αλλά, επιτέλους θα καταδείξει στους Δικαστές της Χάγης και στην παγκόσμια κοινή γνώμη, την αποφαστικότητα της Ελληνικής Πολιτείας να στηρίξει δυναμικά τις διεκδικήσεις των συγγενών των Ελλήνων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας για ηθική και υλική αποζημίωση. 

Αυτή η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στις σημερινές συνθήκες, έχει τεράστια σημασία για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας. 

Για το Εθνικό Συμβούλιο

Αρβελέρ: «Μου διεμήνυσαν ότι θα έχετε κράτος μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013, μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Μετά τέλος.»

Φοβερή αποκάλυψη από την Ελένη Γλύκατζη -- Αρβελέρ: 

«Βάζουν επίτηδες ανήκουστα μέτρα που δεν θα αποδώσουν για να υποχρεώσουν την Ελλάδα σε έξοδο (από την ευρωζώνη)» αποκάλυψε σε τηλεοπτική της συνέντευξη η ακαδημαϊκός Ελένη 

Γλύκατζη Αρβελέρ.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ...

ΟΛΗ  Η  ΑΛΗΘΕΙΑ 

ΓΙΑ  ΤΟ  ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ!!!

''Θέλουμε πολιτικούς που να πούνε ΟΧΙ στην Τρόικα και να δείξουν τι σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ''

Μεσογαίας: ''Θέλουμε πολιτικούς που να πούνε ΟΧΙ στην Τρόικα και να δείξουν τι σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ''

•  Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
• | Εκτύπωση |

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την 14.55

Του Μάνου Οικονομίδη | Ysterografa

Ένα μήνυμα με βαθιά πολιτικό περιεχόμενο και εθνικό προσανατολισμό, έστειλε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.

Ο ιεράρχης που διακρίνεται για την “άλλη λογική” με την οποία προσεγγίζει τον ρόλο της Εκκλησίας, σε μια εποχή κρίσης, βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης, συνδέει το “ΟΧΙ” της Ελλάδας προς τις δυνάμεις του φασισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη σημερινή πραγματικότητα από τις αρνητικές συνέπειες της οποίας απειλείται ευθέως η ελληνική κοινωνία.

Ακολουθεί το μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαου:

Σήμερα γιορτάζουμε μια μέρα δόξας της ιστορίας μας, μια μέρα πανηγυρικής απόδειξης της ηρωικής ελληνικής ψυχής μας. Όλοι οι τότε ισχυροί, Γερμανοί και Ιταλοί, εναντίον μας.

Οι γονείς μας φτωχοί, μικροί, αδύνατοι. Δυνατοί όμως στην ψυχή, μεγάλοι στα οράματα, πλούσιοι σε ιδανικά. Με κυβερνήτες που άκουγαν τον αναστεναγμό της ιστορίας και ήξεραν να εκφράζουν τη φωνή του λαού στις απειλές των ξένων και όχι τη λαίμαργη βούληση των αδίστακτων δυνάμεων στον γονατισμένο και τότε λαό.

Το ΟΧΙ δεν το είπε ένας• το είπε ολόκληρος ο λαός. Απλά, βρέθηκε αυτός που συνδύασε την αρμοδιότητα της εξουσίας του με τον παλμό του λαού.

Και σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε ιδιότυπη εμπόλεμη κατάσταση και ζει σε κατοχή. Και αυτή τη φορά δυστυχώς Γερμανική. Και όχι μόνον.

Η αλήθεια είναι ότι, θύματα και της δικής μας απερισκεψίας και μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε και παρασυρθήκαμε σε ανόητη ζωή. Χαλάσαμε ως λαός. Τις τελευταίες δεκαετίες φροντίσαμε να καταστρέψουμε ένα-ένα τα θεμέλιά μας, τους βωμούς και τα ιερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ιστορία, γλώσσα, θεσμούς, αξίες.

Γι’ αυτό και δεν αντέξαμε τη σύγχρονη επίθεση. Και να που φτάσαμε! Μέσα σε λίγα χρόνια βλέπουμε τις περιουσίες μας να χάνονται, την ανεργία να αυξάνεται, τους νέους μας να εκπατρίζονται, τον λαό μας να πεινάει, την αξιοπρέπειά μας να εξανεμίζεται, τη χώρα μας να αδειάζει. Βουλιάξαμε σε χρέη και δάνεια, βυθιστήκαμε σε προβλήματα και αδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.

Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα τρώμε μπομπότα και κονσερβαρισμένες τροφές. Αν τα βρίσκουμε κι’ αυτά. Η ελληνική σημαία δεν θα μονοπωλεί την κυριαρχία μας σε αυτόν τον τόπο.

Κάποιες άλλες ξένες σημαίες θα θυμίζουν τα λάθη μας και την κατοχική μανία άλλων λαών. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Τώρα. Άμεσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αυτοί που με την ψήφο μας διαχειρίζονται τις τύχες μας ίσως αποκατέστησαν την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό, ίσως μείωσαν τους δείκτες της ύφεσης, ίσως δημιούργησαν πρωτογενές πλεόνασμα. Έτσι μας λένε.

Δεν θέλουμε να τους αδικήσουμε, τους πιστεύουμε. Οι ίδιοι όμως φορολόγησαν αδυσώπητα τον λαό, δημιούργησαν στρατιές ανέργων, πλήθη πεινασμένων και απελπισμένων, εκατομμύρια φτωχών και λεγεώνες αυτοεξορίστων.

Και το χειρότερο, γέννησαν πολιτικά μορφώματα και κοινωνικά εκρηκτικά μείγματα που, αν δεν γίνει κάτι σύντομα, θα βρεθούμε μέσα σε μία κοινωνία ανεξέλεγκτης αναρχίας και ανασφάλειας, βίας και εγκλήματος, διάλυσης και καταστροφής, διχασμένοι και αγριεμένοι, με κυβερνήτες χωρίς αξίες, δίχως υπόληψη και σοβαρότητα, πραγματικά επικίνδυνους. Αλήθεια, ποιός θα πάρει αυτή την ευθύνη; ποιός θα αντέξει τον αιώνιο στιγματισμό της ιστορίας;

«Ποτέ η χώρα δεν ήταν σε χειρότερο σημείο», είπε πριν από λίγες μέρες κάποιος από τους σημερινούς αντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Και έχει δίκιο. Αλλά και ποτέ δεν είχε τόσο επικίνδυνες πολιτικές εναλλακτικές λύσεις.

Το παρόν της χώρας είναι δραματικό. Αλλά και το μέλλον της πολύ ζωφερό. Όχι γιατί δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά γιατί δεν βρίσκονται πολιτικοί με καθαρή σκέψη και εξυπνάδα, με ηρωισμό και τόλμη. Τουλάχιστον στο ορατό πολιτικό φάσμα.

Δεν θέλουμε πολιτικούς που μόνο να ψηφίζουν κατά παραγγελία νόμους. Θέλουμε ανθρώπους να μας κυβερνήσουν, ίσως να μας διορθώσουν. Όχι να μας τιμωρήσουν για τα δικά τους κυρίως λάθη. Τους θέλουμε να εκπροσωπούν τον λαό στους δανειστές.

Όχι το αντίστροφο. Δεν αντέχουμε πολιτικές συμβιβασμού, γιατί η αξιοπρέπειά μας δεν επιδέχεται ούτε καθυστερήσεις ούτε και μισές λύσεις. Δεν τους ψηφίσαμε για να μας στύψουν στο όνομα της Ευρωπαϊκής σκοπιμότητας ούτε για να αντικαταστήσουν την πίστη μας στον Τριαδικό Θεό με την υποτέλειά μας στη μνημονιακή Τρόϊκα.

Δεν τους εκλέξαμε για να μας δέσουν με ευρωπαϊκές χειροπέδες ούτε για να υπογράψουνε τον υπαρκτικό εκφυλισμό μας, αλλά για να εκφράζουν τη δόξα του ιστορικού λαού μας. Δεν τους ψηφίσαμε για να σώσουν το Ευρώ• τους εξουσιοδοτήσαμε να σώσουν την ιστορία μας, τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, την αξιοπρέπειά μας, εμάς τους ίδιους.

Χωρίς αμφιβολία, κάτι πρέπει να γίνει. Την πορεία μας την δείχνει η σημερινή μέρα. Είναι μονόδρομος. Η χώρα μας την ιστορία της την έγραψε στο παρελθόν με ένα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, με ένα ηρωικό ΟΧΙ, που τα είπανε κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή.

Όταν έφτασαν οι πρόγονοί μας να τρώνε ποντίκια και γέμισαν με αρρώστιες, τότε έκαναν την έξοδό τους στο Μεσολόγγι και όταν η κατοχή χτυπούσε την πόρτα της πατρίδας μας το 1941, δυό νέοι ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας τόλμησαν να κατεβάσουν τη Γερμανική σημαία από τον βράχο της Ακρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στα σπλάγχνα του ο λαός μας.

Τέτοια γονίδια έχει η ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς που να πούνε ΟΧΙ στην Τρόικα και να δείξουν τι σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε όλο τον κόσμο. Θέλουμε οδηγούς σε μία έξοδο ελεύθερων πολιορκημένων για να κατεβάσουμε κάθε ξενική σημαία από την Ακρόπολη της ιστορίας, του τόπου και του πολιτισμού μας. Αν δεν βρεθούν ηγέτες με ηρωικά χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τον ιδρώτα μας, δώσαμε και το δάκρυ μας. Δεν θα δώσουμε όμως καμιά σταγόνα από το αίμα μας.

Αυτό πρέπει να βρεθεί αυτός που θα το πει σε όλον τον κόσμο. Γιατί εκεί φτάσαμε. Μόνο το αίμα μας έμεινε. Θα μας πούνε ότι, αν τολμήσουμε έτσι, θα έρθουν τα χειρότερα. Δεν υπάρχουν πλέον χειρότερα. Υπάρχει η ευκαιρία του ηρωισμού. Το ΟΧΙ και το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δεν τα ακουλούθησε μια φαινομενική ήττα• τα διαδέχθηκε η δόξα.

Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα γιορτάζουμε. Η μπομπότα με αξιοπρέπεια αξίζει περισσότερο από το σουβλάκι με υποτέλεια. Την όποια δυσκολία και θυσία, με ενθουσιασμό θα την σηκώσουμε ως συνακόλουθο του ηρωισμού. Δεν μπορούμε όμως άλλο να την αντέξουμε ως συνέπεια δουλικότητας και εξευτελισμού.

Μέχρι σήμερα έχουμε δει μέτρα, συμφωνίες, εις βάρος μας εκβιασμούς, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, ατέλειωτες υποχωρήσεις. Δεν έχουμε δει καμία νίκη, καθόλου τόλμη.

Κάνουμε έκκληση στον πολιτικό μας κόσμο. Οφείλουν να φωνάξουνε παντού ότι δεν πεινάμε μόνον ως πολίτες, κυρίως πονάμε ως λαός.

Όποιος ηγέτης στην παρούσα φάση δεν μπορεί να είναι ριψοκίνδυνος, γίνεται από μόνος του επικίνδυνος. Αντίθετα, αν βρεθούν τώρα κάποιοι που μπορέσουν να κινηθούν με συνέπεια στην ιστορία μας, τότε θα μπορέσουμε κι εμείς να τους συγχωρέσουμε για όσα κατεργάστηκε εις βάρος μας η υποτέλεια στην ξένη λογική και τα αλλότρια συμφέροντα. Εάν σιωπήσουν, δεν θα τους συγχωρέσει η ιστορία.

Δεν μας ενδιαφέρει πλέον ποιός φταίει για τη σημερινή μας κατάσταση. Μας νοιάζει ποιός και τι θα μας σώσει. Ψάχνουμε για πατριώτες, όχι για ενόχους. Αν οι πολιτικοί μας έκαναν ως τώρα το σωστό, θα τους παραδεχόμασταν εμείς ως ικανούς. Αν το κάνουν τώρα, αυτή τη στιγμή, θα τους ομολογήσει η ιστορία ως εθνικά μεγάλους. Και έξυπνους.

Το ΟΧΙ του 1940 δεν είχε καμία λογική, είχε όμως εξυπνάδα και αξιοπρέπεια. Τώρα το ΟΧΙ έχει τη σοφία του αυτονόητου και τη σαφήνεια της μοναδικής λύσης. Οι νίκες δεν στηρίζονται σε ΝΑΙ συμβιβασμού. Στηρίζονται σε ΟΧΙ ηρωισμού.

' ΜΑΡΙΑ ΔΟΥΡΑΚΗ ' Η ΜΑΣΟΝΊΑ' 12\ 1994

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

http://www.enromiosini.gr

               

Ὁ Διχασμός ὑπῆρξε ἀνέκαθεν «ἡ κακή μοίρα τῆς Ἑλλάδος καί ἡ κύρια αἰτία τῆς κακοδαιμονίας καί πολλάκις ὑποδουλώσεώς της» (Μπουλάλα Κ. 1959 σ. 18). Καί σέ αὐτή τήν περίπτωση, τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἡ διχόνοια τῶν Ἑλλήνων δέν ἀποτέλεσε ἀνασταλτικό παράγοντα.

 

α. Πρός τόν ἐθνικό διχασμό

Μέ τό ξέσπασμα τοῦ Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ἡ Ἑλλάδα βρισκόταν σέ καρποφόρες διαστάσεις.  Ὁ Βενιζέλος μέ τήν πολιτική του εἶχε καταφέρει ἤδη ἀπό τό 1910, νά θέσει τά θεμέλια γιά «ἄσκηση μιᾶς ὑπεύθυνης πολιτικῆς». Οἱ πόλεμοι τοῦ 1912-1913 εἶχαν στεφτεῖ μέ ἐπιτυχία καί τό ἑλληνικό ἔδαφος διπλασιάστηκε σχεδόν μέ τίς ἀλλεπάλληλες προσαρτήσεις πού ἔγιναν. Ἡ σπίθα γιά ἐκπλήρωση τῶν ἐθνικῶν πόθων εἶχε εἴδη ἀνάψει.

Ὁ Βενιζέλος ἤλπιζε σέ μία πολυχρόνια περίοδο εἰρήνης, κατά τήν ὁποία ἡ Ἑλλάδα θά ἀνασύντασσε τίς δυνάμεις της. Ἡ ἀναπότρεπτη ὅμως εὐρωπαϊκή διαμάχη ἡ ὁποία ξεθύμανε τόν Ἰούλιο τοῦ 1914 ἄλλαξε μέ τό χειρότερο τρόπο τίς ἐλπιδοφόρες καί γόνιμες καταστάσεις .

Ἡ Ἑλλάδα, χώρα Βαλκανική, συνόρευε στά βόρεια καί ἀνατολικά μέ δύο ἐπικίνδυνους γείτονες: τή Βουλγαρία καί τήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία, οἱ ὁποῖες τήν ἔζωναν  στενά καί ἀπειλητικά γιά νά τίς ἀποσπάσουν τίς προσαρτήσεις πού κέρδισε μέ τούς νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους. Ἡ Βουλγαρία καί ἡ Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία ἀποτελοῦσαν σημαντικά σημεῖα τῶν σχεδίων τῶν Μεγάλων Δυνάμεων. Οἱ Κεντρικές Αὐτοκρατορίες ὁραματίζονταν ἕναν «συμμαχικό συνασπισμό, ὁ ὁποῖος θά ἐκτεινόταν ἀπό τή Βαλτική μέχρι τόν Περσικό Κόλπο» (ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς», τόμος Β΄ 1998, σ. 153). Ὅλο αὐτό ἔφερνε τήν Ἑλλάδα σέ δυσμενῆ θέση ἀπέναντι στίς Μεγάλες Δυνάμεις, κάτι τό ὁποῖο ἐνίσχυε καί ἡ σύντομα προσδοκώμενη κατάρρευση τῆς Σερβίας, ἀπέναντι στίς  συνεχεῖς αὐστρογερμανικές ἐπιθέσεις. Τόσο οἱ ἰθύνοντες τῆς Ἑλλάδας στό Βερολίνο καί τή Βιέννη, ὅσο καί ὁ Βενιζέλος, ἀνέμεναν στή συμμαχία τῆς Ἑλλάδος μέ τίς δυνάμεις τίς Ἀντάντ.

Ὁ Βενιζέλος ὑποστήριζε τήν ἕνωση τῆς Ἑλλάδος μέ τίς δυνάμεις τῆς Ἀντάντ  γιά δύο λόγους. Ὁ πρῶτος στηριζόταν στό γεγονός ὅτι ἡ Ἑλλάδα βρεχόταν στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα, ἀνατολικά, δυτικά καί νότια, ἀπό θάλασσα, ἔπρεπε λοιπόν γιά τήν προστασία της νά συνδεθεῖ μέ δυνάμεις ναυτικές καί ἡ μεγαλύτερη ναυτική δύναμη ἦταν ἀδιαμφισβήτητα ἡ Βρετανική. Ἐπίσης, μία πιθανή συμμαχία μέ τίς δυνάμεις τίς Ἀντάντ προωθοῦσε κατά πολύ τήν προώθηση τῶν ἐθνικῶν της διεκδικήσεων. Τό γεγονός δέ ὅτι ἡ Μ. Βρετανία, ἡ Ρωσία καί ἡ Γαλλία θεωροῦνταν «ἐγγυήτριες δυνάμεις τῆς συνταγματικῆς ἀκεραιότητας τῆς Ἑλλάδας»  (ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς» τόμος Β’, 1998, σ. 153) γεννοῦσε κατά κάποιο τρόπο καί συναισθηματικούς λόγους. Ἀντίθετα μέ τόν Βενιζέλο, τά Ἀνάκτορα, τό Γενικό ἐπιτελεῖο καί μειονότητα συντηρητικῶν στελεχῶν τῆς κυβέρνησης, συνδεόμενοι μέ τή Γερμανία γιά προσωπικούς λόγους, ὑποστήριζαν τήν ἔνταξη τῆς Ἑλλάδος στό πλευρό τῶν Κεντρικῶν Αὐτοκρατοριῶν. Τό μεγάλο δίλημμα στό ὁποῖο βρέθηκε ἡ Ἑλλάδα, γεννήθηκε ἀπό τίς παραμονές τοῦ πολέμου. Οἱ ἀπόψεις τοῦ Βενιζέλου ἀντιπροσώπευαν καί τίς θέσεις τῆς ἀστικῆς τάξης, ἡ ὁποία εἶχε σημαντικά ἐνισχυθεῖ ἀπό τήν προσάρτηση τῶν ἐδαφῶν πού  εἶχαν γίνει μέ τό πέρας τῶν Βαλκανικῶν πολέμων. Ἡ ἕνωση δέ μέ τή Μικρά Ἀσία, πού εἶχε καταφέρει νά ἀναπτύξει δυνατή οἰκονομία θά ἦταν ἰδιαίτερα κερδοφόρα καί γιά τή βιομηχανία καί τό ἐμπόριο. Ὁ Κωνσταντῖνος καί γενικότερα τά Ἀνάκτορα συνδέονταν συναισθηματικά μέ τή Γερμανία μιᾶς καί ἡ σύζυγό του Σοφία ἦταν ἀδελφή τοῦ Κάιζερ τῆς Γερμανίας Γουλιέλμου Β΄.

Τό δίλημμα γιά τό ποιά συμμαχία ἔπρεπε νά ἀκολουθήσει ἡ Ἑλλάδα τήν ὁδήγησε σέ ἕνα πρῶτο στάδιο διχασμοῦ. Τό θέμα πού δυσχέραινε ὅμως τή θέση της ἀκόμα περισσότερο ἦταν ὅτι καμμία ἀπό τίς δύο Συμμαχίες δέν προέβλεπε, ἄμεσα, τή συμμαχία της. Ἡ μέν Ἀντάντ, διότι ἀναγνώριζε πώς μία ἐνδεχόμενη συμμαχία μέ τήν Ἑλλάδα θά ἔστρεφε αὐτομάτως ἐναντίον της τή Βουλγαρία καί τήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία, καί κατ’ ἐπέκταση τή συμμαχία τους μέ τίς Κεντρικές Αὐτοκρατορίες, κάτι τό ὁποῖο ἦταν ἀσύμφορο γι’ αὐτές, οἱ δέ Κεντρικές Αὐτοκρατορίες ἀπό τήν ἄλλη, ἀναγνώριζαν τήν ἀδυναμία τους γιά σίγουρη ἀσφάλεια τῶν ἑλλαδικῶν ἀκτῶν καί οὐσιαστικά ἀπέφευγαν τή συμμαχία μέ τήν Ἑλλάδα.

Τό φθινόπωρο 1914 ἡ Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία συμμαχεῖ μέ τίς κεντρικές δυνάμεις. Τό γεγονός αὐτό ἐνίσχυσε τούς ἀγῶνες τοῦ Βενιζέλου γιά προσχώρηση στό πλευρό τῶν δυνάμεων τῆς Ἀντάντ. Τή θέση τοῦ Βενιζέλου δέν ἀποδεχόταν τό Γενικό Ἐπιτελεῖο, μέ κυριότερο ἐκπρόσωπο τόν ἀρχηγό Μεταξᾶ, ὁ ὁποῖος ἦταν κάθετα ἀντίθετος μέ τήν ἐμπλοκή τῆς Ἑλλάδος στόν πόλεμο, φοβούμενος ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε ἐμπλοκή στό Μικρασιατικό χῶρο δέν θά ἦταν ἀσφαλής.

Στίς 15 Φεβρουαρίου τοῦ 1915 τέθηκε τό ζήτημα τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἑλλάδος στή στρατιωτική ἐπιχείρηση τῶν Δαρδανελλίων. Ὁ Βενιζέλος, ἄν καί γνώριζε τίς ἐπιβουλεύσεις τῆς Ρωσίας νά ἀποκτήσει τόν ἔλεγχο τῶν στενῶν τῆς Κωνσταντινούπολης, δέχθηκε τή συμμαχία. Ὁ Κωνσταντῖνος, συμφωνώντας μέ τήν ἄποψη τοῦ Μεταξᾶ, ἀρχηγοῦ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου, διαφώνησε μέ τήν ἀπόφαση τοῦ Βενιζέλου, κάτι τό ὁποῖο ὁδήγησε τόν τελευταῖο νά ὑποβάλει παραίτηση μέ ὅλη τήν Κυβέρνηση τήν 21η τοῦ ἴδιου μηνός.

Τόν Ἰούνιο τοῦ 1915 ὁ Βενιζέλος ἐπανεκλέγεται στήν ἐξουσία. Ἄν καί δυσκολεύεται νά ὑποστηρίξει τήν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδος στόν πόλεμο, στό στρατόπεδο συμμαχικῶν κρατῶν πού μέχρι πρότινος προσέβλεπαν στήν ἀπόσπαση ἐδαφῶν ἀπό τήν Ἑλλάδα, ὁ Βενιζέλος ἐμμένει στή στάση του γιά εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας στόν πόλεμο. Κατά τή διάρκεια τῆς δεύτερης αὐτῆς ἐπανεκλογῆς τοῦ Βενιζέλου στήν ἐξουσία ἡ κυβέρνηση τῆς Βουλγαρίας ἄρχισε μερική ἐπιστράτευση μέ ἀπώτερο σκοπό νά ἐπιτεθοῦν στή γειτονική Σερβία. Τήν Ἑλλάδα καί τή Σερβία ἔδενε μία ἀμυντική συμφωνία πού ἐγγυόταν στήριξη τῆς μιᾶς χώρας στήν ἄλλη. Ἡ θέση αὐτή τῆς Σερβίας ἀνάγκασε τόν Βενιζέλο νά διαγγείλει ἐπιστράτευση καί στήν Ἑλλάδα καί νά ζητήσει τήν ἐνεργοποίησή της, κάτι τό ὁποῖο ἀποτέλεσε αἰφνιδιαστικό γεγονός γιά τά Ἀνάκτορα καί τό Γενικό Ἐπιτελεῖο. Ἡ μετατροπή ὅμως ἀπό τή Βουλγαρία τῆς μερικῆς σέ γενική ἐπιστράτευση ἀνάγκασε τά Ἀνάκτορα καί τό Ἐπιτελεῖο, καθαρά γιά προληπτικούς λόγους, ὅπως ὑπογράμμισαν,  νά δεχθοῦν τήν κήρυξη τῆς ἐπιστράτευσης καί στήν Ἑλλάδα. Δέν ἔθεταν ζήτημα ὅμως ἐνεργοποίησης τῆς συνθήκης.

 

β. Ὁ ἐθνικός διχασμός

Ἡ ἔκρυθμη αὐτή κατάσταση ὁδήγησε σέ διαμάχες «στά ἕδρανα τῆς Βουλῆς»  (ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς» τόμος Β΄, 1998, σ. 156). Ὁ Βενιζέλος  ὑποστήριζε τήν τήρηση τῆς συνθήκης καί συνεκάλεσε τούς βουλευτές νά σώσουν ψῆφο ἐμπιστοσύνης. Ὁ Κωνσταντῖνος ὅμως ἔμμενε στή δική του ἀντίθετη στάση, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐξαναγκάσει καί πάλι τό Βενιζέλο σέ παραίτηση. Μέ τήν ἀποπομπή τοῦ Βενιζέλου συμμαχικά στρατεύματα ἀποβιβάζονται στή Θεσσαλονίκη. Ἄν καί τυπικά ἡ Ἑλλάδα παραμένει οὐδέτερη οὐσιαστικά, ὁ Κωνσταντῖνος, ὁ ὁποῖος μετά τήν παραίτηση τοῦ Βενιζέλου ἦταν ὁ «νικητής» τῆς διαμάχης, ἐλαυνόμενος ἀπό τά προσωπικά ἐλατήρια, ἐξακολούθησε νά σκέφτεται τή συμμαχία μέ τίς Κεντρικές Αὐτοκρατορίες. Ἡ πολιτική κατάσταση τῆς Ἑλλάδας ἐνίσχυσε τή Βουλγαρία νά κηρύξει ἐν τέλει τόν πόλεμο στή Σερβία, ἡ ὁποία, πιεζόμενη ἀπό τήν Αὐστρία καί τή Βουλγαρία, τελικά συντρίβεται στά τέλη τοῦ 1915.

Ἡ κατάσταση στήν Ἀθήνα ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι κάθε ἄλλο παρά σταθερή. Ἡ κυβέρνηση Ζαΐμη ἀρνήθηκε τήν ἕνωση τῆς Κύπρου σέ ἀντάλλαγμα τῆς παρέμβασής της στόν πόλεμο. Ἡ ἀδυναμία πού παρουσίαζε ἡ κυβέρνηση ὁδήγησε στήν ἀνατροπή της ἀπό τούς βενιζελικούς. Ἡ νέα κυβέρνηση τοῦ Στέφανου Σκουλούδη, ἄν καί διαβεβαίωνε τήν Ἀντάντ ὅτι θά διατηρήσει οὐδέτερη στάση δέν ἦταν ἱκανή νά ἀκολουθήσει μία ὀρθή πολιτική καί ἔπεσε σέ λάθη πού προκάλεσαν τήν ἀντίδραση τῶν δυνάμεων τῆς Ἀντάντ. Τήν ἔκρυθμη πολιτική κατάσταση ἐπιβάρυνε καί  ἡ ἀποχή τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων ἀπό τίς ἐκλογές τοῦ Δεκεμβρίου.

Τόν Ἰούλιο τοῦ 1916 ἡ Βουλγαρία ἐπιτίθεται στή Μακεδονία καί ἀποσπᾶ τό ἀνατολικό της τμῆμα. Οἱ εὐθύνες γιά ἀπώλεια τῆς βαραίνουν τόν Κωνσταντῖνο καί τή φιλογερμανική του πολιτική. Ὁ Ζαΐμης μετά τήν προσάρτηση καί τῆς Καβάλας στή Βουλγαρία παραιτεῖται. Τό Σεπτέμβριο ὁ Βενιζέλος φεύγοντας κρυφά ἀπό τήν Ἀθήνα πηγαίνει στή Θεσσαλονίκη καί ἐκεῖ δημιούργησε νέα κυβέρνηση κάτι τό ὁποῖο περίπλεξε ἀκόμα περισσότερο τίς ἤδη δυσμενεῖς καταστάσεις. Ὁ γάλλος ναύαρχος Φουρνιέ ἐπιβάρυνε τήν ἤδη δυσμενῆ πολιτική κατάσταση ἀπαιτώντας νά παραδοθοῦν στούς συμμάχους τά ἑλληνικά ἀντιτορπιλικά, κάτι τό ὁποῖο δέν δέχθηκε ἡ κυβέρνηση. Οἱ Γάλλοι ἐπιτέθηκαν στήν Ἀθήνα καί ξέσπασαν μάχες καί βομβαρδισμοί, ἐνῷ οἱ φιλοβενιζελικοί ἐκδιώχθηκαν. Ἡ στάση τῶν στρατευμάτων τῆς Ἀντάντ στούς Ἕλληνες τῆς Μακεδονίας ἄλλαξε καί τά αἰσθήματα πολλῶν Ἑλλήνων στράφηκαν ἐναντίον τῶν δυτικῶν συμμαχιῶν.

Ἡ στάση τοῦ Κωνσταντίνου στίς μάχες τῆς Ἀθήνας δημιούργησε ἀρνητικά συναισθήματα στήν Ἀντάντ πού τόν εἶδαν πρώτη φορά νά στρέφεται ἀνοιχτά ἐναντίον. Ἡ Ἀγγλία καί ἡ Γαλλία ἐξαναγκάζουν ἔπειτα ἀπό πιέσεις τόν Κωνσταντῖνο σέ παραίτηση στίς 15 Ἰουνίου 1917. Τή βασιλεία στή θέση τοῦ «ἀποχωρήσαντος ἀλλά μή ἐπισήμως παραιτηθέντος βασιλέως Κωνσταντίνου» ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει ὁ Καρολίδης στήν ἱστορία τοῦ Παπαρρηγόπουλου  (σ. 282) ἀνέλαβε ὁ δευτερότοκος  γιός τοῦ Ἀλέξανδρος.  Ἡ βασιλεία του ἦταν κυρίως τυπική, ἀφοῦ συμμορφωνόταν στίς ὑποδείξεις τοῦ Βενιζέλου. Ὁ Ἀλέξανδρος χαρακτηρίστηκε ὡς «ἀπαρασκεύαστος διά τήν ἄσκηση τοῦ βασιλικοῦ ἀξιώματος»  (ἰδίου). Πρῶτο μέλημα τῆς νέας κυβέρνησης ἦταν ἡ διακοπή ὁποιασδήποτε σχέσης συνεργασίας μέ τίς Κεντρικές Δυνάμεις.

Τό φθινόπωρο τοῦ 1917 μέ τήν ἀπόπειρα «συνομολόγησης εἰρήνης» τῆς Βουλγαρίας μέ τούς Συμμάχους ἡ Ἑλλάδα διέτρεξε σοβαρό κίνδυνο. Τό ξέσπασμα τῆς Ὀκτωβριανῆς Ἐπανάστασης ἐπιπλέον ἐπιβάρυνε τή θέση τῆς χώρας. Τό ἴδιο διάστημα ὁ Βενιζέλος πραγματοποίησε ἐπισκέψεις σέ Ἀγγλία καί Γαλλία μέ ἀπώτερο σκοπό τήν ἐξασφάλιση ἐγγυήσεων γιά τίς διεκδικήσεις τῶν Ἑλληνικῶν ἐδαφῶν ἀλλά καί τήν οἰκονομική ἐνίσχυση τοῦ στρατοῦ, κάτι τό ὁποῖο κατάφερε νά ἐπιτύχει . Τό  Μάιο τοῦ 1918 τά ἑλληνικά στρατεύματα ἔστεψαν μέ ἐπιτυχία τή μάχη πού δόθηκε στό Σκρά, ἐνάντια στά γερμανοβουλγαρικά στρατεύματα. Τελικά τόν Σεπτέμβριο τοῦ ἴδιου ἔτους ἡ Βουλγαρία συνθηκολόγησε καί τόν Ὀκτώβριο καί ἡ Τουρκία ὑπέγραψε συνθήκη ἀνακωχῆς μέ τίς δυνάμεις τίς Ἀντάντ. Ὁ γαλλικός καί ὁ ἀγγλικός στρατός εἰσῆλθε στήν Κωνσταντινούπολη καί ὁ Ἑλληνικός στόλος μέ τό θωρηκτό «Ἀβέρωφ» ἀγκυροβόλησε στά νερά τοῦ Βοσπόρου.

Ὁ ἐθνικός διχασμός δέν ἦταν ἕνα ζήτημα πού ἀφοροῦσε τίς προσωπικές διαφωνίες τοῦ βασιλιᾶ Κωνσταντίνου καί  τοῦ Βενιζέλου. Ἦταν ἕνα καθαρά ἕνα φαινόμενο

«κοινωνικοπολιτικό, ἐσωτερικῆς καθαρά φύσεως, οἱ ρίζες τοῦ ὁποίου ἀνάγονται στό παρελθόν. Πρόκειται γιά τή διαμάχη ἀνάμεσα στή διαρκῶς ἀνερχόμενη, ἀπό τό τέλος τοῦ περασμένου αἰώνα, ἀστική τάξη καί στήν παραδοσιακή ὀλιγαρχία, γιά τόν ἔλεγχο καί τήν ἄσκηση τῆς ἐξουσίας»  (ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς» τόμος Β, σ. 158, 1998).

Ὁ ἐθνικός διχασμός ἀπέρρεε ἀπό τήν ἔμμονη ἄποψη τοῦ Βενιζέλου πώς ἡ νίκη τῶν δυνάμεων τῆς Συνεννόησης ἦταν ἀλληλένδετη μέ τήν κατάλυση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.

 

γ. Ἡ Μικρασιατική ἐμπλοκή

Τό τέλος τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δέν βρῆκε τήν Ἑλλάδα σέ ἀνθηρές καί εὐνοϊκές οἰκονομικές καταστάσεις. Τό δημόσιο χρέος εἶχε διπλασιαστεῖ ἐξαιτίας τῶν διάφορων ἐπεκτατικῶν δαπανῶν. Οἱ διέξοδοι ἦταν κλειστοί, ἐνῷ οἱ πολεμικές ἀποζημιώσεις πού παρασχέθηκαν ἀπό τούς νικητές δέν κάλυπτε παρά ἕνα πολύ μικρό κομμάτι τοῦ τεράστιου οἰκονομικοῦ χρέους στό ὁποῖο εἶχε βυθιστεῖ ἡ Ἑλλάδα.

Ἡ Ἑλλάδα συνέχισε νά προσπαθεῖ γιά τήν προσάρτηση καί ἄλλων ἐδαφῶν. Στό συνέδριο τῆς Εἰρήνης πού ἔγινε στό Παρίσι ἡ ἀντιπροσωπία τῆς Ἑλλάδας, προεδρεύοντος τοῦ Βενιζέλου, ἀνέπτυξε ἕνα σχέδιο πού παρουσίαζε τίς ἐδαφικές τίς διεκδικήσεις, στή Βόρειο Ἤπειρο, τή Θράκη, τά παράλια της Μικρασίας καθώς καί τά Δωδεκάνησα. Οἱ διεκδικήσεις τῆς Ἑλλάδος πλησίαζαν πολύ κοντά στή «Μεγάλη Ἰδέα». Οἱ προσδοκίες τῆς κυβερνήσεως, ὅμως, γιά τίς διεκδικήσεις στά Μικρασιατικά ἐδάφη δέν ἀφοροῦσαν ὁλόκληρή τη Δυτική Μικρά Ἀσία, ὅπου σύμφωνα μέ τίς ἀπογραφές, οἱ Ἕλληνες κάτοικοι ἀνέρχονταν στό 1.013.195, ἀλλά περιορίζονταν στήν περιοχή τῆς Προύσας καί τῶν Μουδανιῶν. Πιό συγκεκριμένα:

«τά σύνορα τῆς διεκδικούμενης περιοχῆς ὁρίζονταν ἀπό τή γραμμή τοῦ βορρᾶ ἀπό τήν Τένεδο καί πρός τό νότο ἀπό τό Καστελλόριζο, ἐνῷ τό λιμάνι τῆς Πανόρμου ἐξασφάλιζε τήν ἔξοδο στή θάλασσα τοῦ Μαρμαρᾶ. Στή διεκδικούμενη περιοχή κατοικοῦσαν 818.221 Ἕλληνες καί στά νησιά Ἴμβρο καί Τένεδο ἄλλοι 11.877»  (Ἀλλαμανή Ε.& Παναγιωτοπούλου Κ. 1978. σ.111).

Μέ τό τέλος τοῦ Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ἐπισυνάπτεται καί ἡ Συνθήκη τοῦ Νεϊγύ, στίς 14 Νοεμβρίου 1919, σύμφωνα μέ τήν ὁποία  ἡ Βουλγαρία παραιτεῖται τῶν κυριαρχικῶν της δικαιωμάτων στή Δυτική Θράκη καί Ἀνατολική Μακεδονία. Ἡ συνθήκη αὐτή ἀποφάσιζε ἐπίσης τήν «ἐθελούσια μετακίνηση πληθυσμῶν ἀνάμεσα στούς Ἕλληνες τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας καί τούς Βούλγαρους τῆς Δυτικῆς Θράκης.

Τό Μάρτιο τοῦ 1919 χωρίς νά ἔχει προηγηθεῖ καμμία προειδοποίηση ἡ Ἰταλία ἀποβίβασε στόν κόλπο τῆς Ἀττάλειας σημαντικό ἀριθμό στρατευμάτων. Ἡ Ἀγγλία καί ἡ Γαλλία φοβούμενες πιθανή προέλαση τῶν στρατευμάτων στή Σμύρνη, κάλεσαν μέ τή σύγκληση τοῦ Ἀνωτάτου Συμβουλίου τόν Βενιζέλο νά στείλει στρατεύματα στή Σμύρνη. Ὁ ἑλληνικός πληθυσμός τῆς Σμύρνης τήν περίοδο ἐκείνη ἦταν ἰδιαίτερα σημαντικός. Σέ σύνολο περίπου 350.000 κατοίκων οἱ 200.000 ἦταν Ἕλληνες  (Ἀλλαμανῆ Ἐ. & Παναγιωτοπούλου Κ. 1978). Στό πρῶτο αὐτό στάδιο τῆς Μικρασιατικῆς ἐκστρατείας ἡ Ἑλλάδα βρῆκε στόν δρόμο της ἕνα μεγάλο καί ἐπικίνδυνο ἐμπόδιο, τό τουρκικό ἐθνικιστικό κίνημα τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ. Ὁ Βενιζέλος ἀναγνωρίζοντας τόν ἐπικείμενο κίνδυνο θεώρησε ὅτι ἡ συνθήκη Εἰρήνης μεταξύ τῶν Συμμάχων καί τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας ἔπρεπε νά ὑπογραφεῖ τό ταχύτερο δυνατό.

Μέ τή συνθήκη τῶν Σεβρῶν τόν Αὔγουστο τοῦ 1920 ἡ Δυτική Θράκη, μέχρι καί τή γραμμή τῆς Τσατάλατζας,  παραχωρεῖται στήν Ἑλλάδα, ἐνῷ ἡ κυριαρχία τῶν Ἑλλήνων στά νησιά τοῦ Αἰγαίου, μέ ἐξαίρεση τά Ἰταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, ἀναγνωρίζεται τελικά ἀπό τήν Τουρκία. Ἡ διοίκηση στήν περιοχή τῆς Σμύρνης παραχωρεῖται προσωρινά στήν Ἑλλάδα καί μέ δημοψήφισμα πού θά γινόταν μετά ἀπό πέντε χρόνια θά ἀποφάσιζε ὁ λαός τήν ὁριστική προσάρτησή της ἤ ὄχι μέ τήν Ἑλλάδα. Ἡ ἐξίσωση πού προέκυπτε ἀπό τή συνθήκη τῶν Σεβρῶν ἰσοδυναμοῦσε γιά Ἑλλάδα καί Τουρκία μέ παράταση τοῦ πολέμου. Παρόλο πού Γαλλία καί Ἰταλία ἀναγκάστηκαν νά ὑπογράψουν τή συνθήκη, ἡ Γαλλία-ἡ ὁποία ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 1920 εἶχε « σημειώσει κυβερνητική μεταβολή», σέ βάρος τῆς Ἑλλάδας, ἀφοῦ μαζί μέ τόν Κλεμανσό ἔχανε καί ἕνα σημαντικό ὑποστηρικτή-ἐπιχείρησε, ἀμέσως μετά τήν συμφωνία, τήν ἀναθεώρηση τῆς Συνθήκης.

Οἱ ἐσωτερικές πολιτικές ἐξελίξεις τῆς Ἑλλάδος δέν κατάφεραν νά τεθοῦν σέ ὕφεση. Ὁ Βενιζέλος, ἐνῷ βρισκόταν στό Παρίσι, δέχθηκε δολοφονική ἐπίθεση καί ὁ Ἴων Δραγούμης δολοφονήθηκε. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1920 ὁ ξαφνικός θάνατος τοῦ Ἀλέξανδρου ἐπαναφέρει, ἔπειτα ἀπό δημοψήφισμα, τόν Κωνσταντῖνο στόν θρόνο. Ἡ νέα κυβέρνηση πού συστάθηκε τό Νοέμβριο τοῦ 1920 ὑπό τήν ἀρχηγία τοῦ Δημητρίου Ράλλη ἀκολούθησε τήν πολιτική τοῦ Βενιζέλου  καί κατ’ ἐπέκταση τήν  προσκόλληση στό πλευρό τῶν δυνάμεων τῆς Ἀντάντ.

Τήν ἄνοιξη 1921 στό Λονδίνο διεξήχθη  «διεθνής  συνδιάσκεψη γιά τήν ἐπίλυση τοῦ Μικρασιατικοῦ». Ἐκεῖ παρέστησαν γιά πρώτη φορά ἐκπρόσωποι τοῦ Κεμαλικοῦ Κινήματος. Ἡ συνδιάσκεψη αὐτή τοῦ Λονδίνου προσπαθώντας νά ἐπιλύσει τά ἄλυτα δέν ἐπέφερε κάποιο θεμιτό ἀποτέλεσμα. Ἡ ἑλληνική πλευρά, μέ τόν Καλογερόπουλο Νικόλαο ὡς ἐκπρόσωπό της, ἀποφάσισε τή διενέργεια στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων στή Μικρά Ἀσία ἀπό τά ἑλληνικά στρατεύματα. Ἡ μάχιμες μονάδες τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ στά χώματα τῆς Μικρασίας ἀριθμοῦσε τούς 19.000 ἄνδρες στήν περιοχή τῆς Προύσας, στό λεγόμενο Βόρειο Τομέα, μέ ἐντολή νά καταλάβουν τό Ἐσκί Σεχίρ καί τούς 16.000 γύρω ἀπό τό Οὐσάκ, στό νότιο τομέα, μέ ἐντολή νά καταλάβουν τό Ἀφιόν Καραχισάρ μέ σκοπό τήν ἀποκοπή τῆς σιδηροδρομικῆς γραμμῆς Ἀφιόν Καραχισάρ-Κιουτάχειας-Ἐσκί Σεχίρ. Ἡ ἐπιχειρήσεις αὐτές ἔληξαν στά τέλη Μαρτίου μέ ἀποτυχία τῶν Ἑλλήνων.

Στίς 30 Μαΐου ὁ βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος ἀποβιβάστηκε στή Σμύρνη καί ἔγινε δεκτός μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τίς στρατιωτικές δυνάμεις ἀλλά καί ἀπό τόν λαό. Πρώτη του ἐνέργεια ἦταν ἡ σύγκληση στρατιωτικοῦ συμβουλίου ὑπό τήν προεδρία τοῦ ἰδίου. Τόν Ἰούνιο ἀντιπρόσωποι τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἔκαναν γνωστές στήν Ἑλληνική κυβέρνηση τίς φιλικές καί ὑποστηρικτικές διαθέσεις τους γιά τή σύναψη συνθήκης εἰρήνης. Ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ὅμως ἀπό τήν πλευρά της ἀρνήθηκε τήν ἀπομάκρυνση τῶν στρατευμάτων της ἀπό τά μικρασιατικά ἐδάφη  θεωρώντας ὅτι κάτι τέτοιο δέν ἦταν πρός τό συμφέρον τῆς Ἑλλάδος καί πρότειναν στίς Μεγάλες Δυνάμεις νά ζητήσουν ἀπό τήν Τουρκία νά καταθέσει τίς δικές τίς προτάσεις.

Ἡ ἄφιξη καί παραμονή τοῦ Κωνσταντίνου στή Σμύρνη ἀνησυχοῦσε τόν Κεμάλ ὁ ὁποῖος ἀπείλησε μέ ἐπίθεση στήν Κωνσταντινούπολη καί τή Θράκη, κάτι τό ὁποῖο ἀνάγκασε τίς Ἀγγλικές συμμαχικές δυνάμεις νά παρατάξουν στρατεύματα ἔξω ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀκολούθησε τά ἑλληνικά στρατεύματα τά ὁποῖα στίς 27 Ἰουνίου τά ἑλληνικά στρατεύματα κατέλαβαν τήν Κιουτάχεια καί τό Ἐσκί Σεχίρ καί στίς 4 Αὐγούστου παρατάχθηκαν κοντά στή γέφυρα τοῦ Σαγγάριου.. Στίς 7 Αὐγούστου τά Ἑλληνικά στρατεύματα ξεκίνησαν τή διάβαση τοῦ Σαγγάριου κατάφερε μέχρι καί τίς 23 Αὐγούστου νά διασπάσει τίς δυό πρῶτες γραμμές τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ. Ἡ ἀντεπίθεση τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων ἀντιμετωπίστηκε μέ ἐπιτυχία ὅμως ἡ κούραση καί ἡ ἀδυναμία τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἦταν ἐμφανής. Ἔτσι ἀποφασίστηκε ἡ συσπείρωση τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων στή γραμμή τοῦ Ἐσκί Σεχίρ μιᾶς καί ὁποιαδήποτε ἀπόπειρα γιά προέλαση στήν Ἄγκυρα, ὅπως ἀρχικά εἶχε σχεδιαστεῖ, θά ἦταν ἀποτυχημένη.  Ἡ μάχη στόν Σαγγάριο ποταμό κόστισε στούς Ἕλληνες 23.500 νεκρούς καί τραυματίες, καί παρόλο πού οἱ περισσότερες μάχες στέφθηκαν μέ ἐπιτυχία ἀπό τήν ἑλληνική πλευρά, ὁ τελικός νικητής ἀναδείχθηκε ὁ Κεμάλ. (Ἀλλαμανή Ε. & Παναγιωτοπούλου Κ. 1978).

Ἡ οἰκονομία στήν Ἑλλάδα βρισκόταν σέ δυσμενῆ κατάσταση. Ἔτσι τό φθινόπωρο τοῦ ἴδιου ἔτους ὁ Γούναρης, μαζί μέ τόν Ὑπουργό ἐξωτερικῶν Μπαλτατζή Γ. ξεκίνησαν περιοδεία στίς πόλεις τίς δυτικῆς Εὐρώπης μέ σκοπό τήν ἀποκόμιση δανείου γιά τήν κάλυψη τῶν πολυδάπανων στρατιωτικῶν τους ἀναγκῶν ἀλλά καί τήν «ἐπίσπευση διαδικασιῶν γιά τή σύγκληση εἰρηνευτικῆς Συνδιάσκεψης» . Σέ αὐτή τήν περιοδεία τους πληροφορήθηκαν, μόλις ἔφτασαν στό Παρίσι, καί τή δημιουργία γαλλοκεμαλικῆς συνεργασίας. Κάτι τέτοιο δημιουργοῦσε πρόβλημα στή γαλλοβρετανική στρατηγική γιά τήν ἐπίλυση τοῦ Μικρασιατικοῦ. Οἱ Ἕλληνες τότε ἐπιδίωξαν τή σύμπραξη συμφωνίας μεταξύ τῆς Βρετανίας καί Ἑλλάδας γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας  (ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς» τόμος Β΄. 1998).

Ἡ νέα χρονιά ἦταν αὐτή πού σήμαινε τήν ἀναμενόμενη τραγωδία τοῦ νεώτερου Ἑλληνισμοῦ. Ἡ καθυστέρηση γιά τήν εὕρεση λύσης ἀπό ἑλληνικῆς πλευρᾶς ἔδινε στούς ἀντιπάλους τό πλεονέκτημα τῆς ἀνασυγκρότησης δυνάμεων. Τό χάσμα πού εἶχε δημιουργηθεῖ ἀνάμεσα στίς σχέσεις τῶν συμμαχικῶν δυνάμεων ἄρχισε νά ὀξύνεται. Τόν Μάρτιο στίς προτάσεις πού κατατέθηκαν γινόταν λόγος γιά τή «σύμπτυξη τῶν συνόρων στήν Ἀνατολική Θράκη, κατάργηση τοῦ διεθνοῦς καθεστῶτος στήν Κωνσταντινούπολη, ἐλεύθερη ναυσιπλοΐα στά Στενά καί ἀποχώρηση τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἀπό τή Μικρασία»  (ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς» τόμος Β. 1998. σ.162). Ἡ Ἑλληνική κυβέρνηση μή ἔχοντας ἄλλα περιθώρια ἐπιλογῆς ἀποδέχθηκε τό σχέδιο τῶν συμμάχων, κάτι πού προκάλεσε πολλές ἀντιδράσεις στήν Ἀθήνα καί ὁδήγησε σέ κυβερνητική κρίση. Ὁ Γούναρης ὁδηγεῖται σέ παραίτηση τό Μάιο. Τή διακυβέρνηση ἀναλαμβάνει ὁ Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης.

Τόν Αὔγουστο τοῦ 1922 θά γραφοῦν οἱ μελανότερες σελίδες γιά τήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στίς 13 Αὐγούστου οἱ κεμαλικές δυνάμεις ἐξαπέλυσαν ἐπίθεση σέ μέτωπο 50 χιλιομέτρων μέ κύριο στόχο τόν νότιο τομέα δυτικά τῆς περιοχῆς τοῦ Ἀφιόν Καραχισάρ. Τά ἑλληνικά στρατεύματα ὑπό τή διοίκηση τοῦ Χαριλάου Τρικούπη ἀναγκάστηκαν νά τραποῦν σέ ὑποχώρηση πρός τά δυτικά καί νά διασπαστοῦν σέ δυό Σώματα. Στίς 17 Αὐγούστου τμῆμα τῶν Ἑλληνικῶν στρατευμάτων παραδόθηκαν μαζί μέ τόν Τρικούπη. Ἡ δεύτερη στρατιωτική ὁμάδα ὑπό τήν ἀρχηγία τοῦ στρατηγοῦ Φράγκου ἔφτασαν στό λιμάνι τοῦ Τσεσμέ στήν Ἐρυθραία κι ἀπό ἐκεῖ στή Χίο καί τή Μυτιλήνη. Στό βόρειο τομέα τό Γ΄ στρατιωτικό σῶμα ἔφτασε στά λιμάνια τῆς Πανόρμου καί ἀπό ἐκεῖ διέφυγε στή Ραιδεστό τῆς Θράκης.  Μέχρι καί τίς ἀρχές τοῦ Σεπτεμβρίου ὁ ἑλληνικός στρατός μέ κυκλωτικές κινήσεις προσπαθοῦσε νά ἀποφύγει τήν αἰχμαλωσία καί νά βρεῖ ἕναν τρόπο διαφυγῆς.

 

δ.  Ἡ καταστροφή τῆς Σμύρνης

Στίς 26 Αὐγούστου οἱ πολιτικές καί στρατιωτικές Ἑλληνικές δυνάμεις εἶχαν ἀποχωρήσει ἀπό τή Σμύρνη σέ  ἄτακτη φυγή. Στίς 27 Αὐγούστου ὁ τουρκικός στρατός εἰσῆλθε στή Σμύρνη πού παραδόθηκε στό μένος του. Ἡ ἑλληνική καί ἡ ἀρμένικη συνοικία τυλίχθηκαν στίς φλόγες καί 30.000 χριστιανοί σφαγιάστηκαν, «ὑπό τά ἀπαθῆ βλέμματα τῶν διοικητῶν τῶν βρετανικῶν, γαλλικῶν, ἀμερικάνικων καί ἰταλικῶν πολεμικῶν πλοίων πού βρίσκονταν ἀγκυροβολημένα στό λιμάνι τῆς Σμύρνης»  (ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς» τόμος Β΄ 1998. σ.163). Ὁ Ν. Ψυρούκης τονίζει χαρακτηριστικά πώς «σέ ὅλη τή Μικρά Ἀσία ἐκτυλίχθησαν σκηνές φρίκης» σέ βάρος τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ  (σ.241). Σωροί πτωμάτων εἶχαν γεμίσει τή θάλασσα καί τήν προκυμαία, ὅπου πλῆθος Ἑλλήνων εἶχαν μαζευτεῖ ἀναζητώντας διέξοδο  ἀπό τή σφαγή καί τήν καταστροφή. Ὅσοι Ἕλληνες δέν ἔβρισκαν τρόπο διαφυγῆς ἐκδιώκονταν στά βάθη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

Ὁ ἑλληνοτουρκικός πόλεμος ἔληξε μέ τήν ὑπογραφή τῆς συνθήκης τῆς Λωζάνης στίς 24 Ἰουλίου 1923, κατά τήν ὁποία συμφωνήθηκε ἡ ὁριστική ἐγκατάλειψη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τήν Ἑλλάδα. Σύνορο μεταξύ Ἑλλάδας καί Τουρκίας ὁριζόταν ὁ ποταμός Ἔβρος. Τά Δωδεκάνησα παρέμεναν ὑπό Ἰταλική κατοχή ἐνῷ ἡ Ἴμβρος καί ἡ Τένεδος παραχωροῦνταν στήν Τουρκία μέ τήν ὑποχρέωση νά ἀποχωρήσουν τά στρατεύματα ἀπό τά ἑλληνικά νησιά. Ἡ τραγικότερη συνέπεια τῆς συνθήκης ἦταν ἡ ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν, μέ βάση τήν ὁποία 1.300.000 Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὑποχρεώθηκαν νά μεταναστεύσουν στήν Ἑλλάδα.

 

Μερικές ἀπό τίς τραγικότερες σελίδες τῆς Ἱστορίας τῆς Ἑλλάδας εἶναι αὐτές οἱ ὁποῖες γράφτηκαν γιά τή Σμύρνη. Οἱ μεγάλες προσδοκίες γιά τήν ἐκπλήρωση τῆς Μεγάλης Ἰδέας ἔγιναν στάχτη μαζί μέ τήν πόλη τῆς Σμύρνης. Τά λάθη τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς κατά τή Μικρασιατική ἐκστρατεία τά πλήρωσε ἀκριβά ἡ γῆ τῆς Ἰωνίας.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Ἀλλαμανῆ Ἐ. & Παναγιωτοπούλου Κ., 1978. Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Τόμος ΙΕ΄ Ἀθήνα, Ἐκδοτική Ἀθηνῶν.
2. Γενικό Ἐπιτελεῖο Στρατοῦ: Διεύθυνση Ἱστορίας Στρατοῦ. 1967. Ἐπίτομος Ἱστορία τῆς ἐν Μικρᾶν Ἀσίαν ἐκστρατείας: 1919-1922. Ἀθήνα, Ἐκδοτική διεύθυνση Ἱστορίας Στρατοῦ.
3. Γρηγοριάδης Φ., 1971, Διχασμός-Μικρά Ἀσία, 1909-1930. Ἀθήνα: ΚΕΔΡΙΝΟΣ
4. Ἐγκυκλοπαίδεια «Ἑλλάς» τόμος Β΄. 1998., Ἡ Ἱστορία καί ὁ Πολιτισμός τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἀπό τίς Ἀπαρχές μέχρι σήμερα. Ἀθήνα, Ἐκδοτικός Ὀργανισμός Πάπυρος.
5. Καρασσός Χ., Ἀντιστράτηγος, διευθυντής τοῦ ΙΙου γραφείου τοῦ Ἐπιτελείου Στρατιᾶς Μικρᾶς Ἀσίας. 1968. Ὁ Μικρασιατικός πόλεμος: αἱ ἐπιχειρήσεις τοῦ Μαρτίου 1921, τόμος Α΄. Ἀθήνα: Γενικό Ἐπιτελεῖο Στρατοῦ.
6. Καρασσός Χ., Ἀντιστράτηγος, διευθυντής τοῦ ΙΙου γραφείου τοῦ Ἐπιτελείου Στρατιᾶς Μικρᾶς Ἀσίας. 1968. Ὁ Μικρασιατικός πόλεμος: αἱ ἐπιχειρήσεις τοῦ Μαρτίου 1921, τόμος Β΄. Ἀθήνα, Γενικό Ἐπιτελεῖο Στρατοῦ.
7. Μαργαρίτης Γ., Μαρκέτος Σ., Μαυρέας Κ., Ροτζῶκος Ν., 1999. Νεότερη καί Σύγχρονη Ἑλληνική Ἱστορία. Πάτρα: Ε.Α.Π.
8. Μπουλάλας Κ. , 1959. Ἡ Μικρασιατική Ἐκστρατεία 1919-1922, μέ τόν φακόν τῆς Ἱστορικῆς Ἀλήθειας. Ἀθήνα.
9. Παπαρρηγόπουλος Κ., ἔκδοση 8η. Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Τόμος 8ος. Ἀθήνα, Ν.Δ.Νίκαιας Α.Ε.
10. Σολομωνίδης Χ., 1972. Ὁ Ἀφανισμός τῆς Σμύρνης καί ἡ θυσία τοῦ Χρυσοστόμου. Ἀθήνα, Εὐαγγελική Σχολή Σμύρνης.
11. Σοφοκλέους Α., 2002. Κατάλογος τῆς ἔκθεσης «ἡ μικρασιατική καταστροφή στίς κυπριακές ἐφημερίδες». Λευκωσία
12. Ψυρούκης Ν. 2000. Ἡ Μικρασιατική Καταστροφή. Λευκωσία: Αἰγαῖον-Κουκίδα

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΙΣΤΟΥ / 2013

''ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΙΕΧΩΒΙΤΩΝ'' ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (HD 720p)

Μίκης Θεοδωράκης: " 'H τώρα ή ποτέ! Ξύπνα Έλληνα αδελφέ! "

Μίκης Θεοδωράκης:

" 'H τώρα ή ποτέ! Ξύπνα Έλληνα αδελφέ! "

από το oxistinanergia.blogspot.gr

Μίκης Θεοδωράκης: "Ή τώρα ή ποτέ"! Κι όταν λέω "ποτέ", το εννοώ. Γιατί εάν ο ελληνικός λαός δεν αδράξει αυτή την τελευταία ευκαιρία, θα είναι χαμένος, γονατισμένος, εξαθλιωμένος και ντροπιασμένος για πάρα - πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. ϊσως και για αιώνες"...

Είσαι νέος... Διάβασε καλά! Αν θες διαφώνησε, αλλά μην αδιαφορείς! Η πατρίδα εκπέμπει σήμα κινδύνου. Δεν ακούς; Ποιόν περιμένεις να τη σώσει; Ποιόν περιμένεις να σε σώσει; Κατάλαβέ το. Η λαίλαπα του πολέμου, του ακήρυκτου πολέμου που ζούμε, είναι ανεξέλεγκτη. Ο εχθρός έχει ήδη περάσει το κατώφλι του σπιτιού σου. Όσο κοιτάμε, βέβαια, την τηλεόραση δεν το αντιλαμβανόμαστε. Δεν θα βγει, όμως, από εκεί κανένας σωτήρας...

Ο σωτήρας είσαι εσύ, γιατί η πατρίδα είσαι εσύ! Αν κάτσεις με τα χέρια σταυρωμένα, πολύ σύντομα θα δεις τα παιδιά σου σκλαβωμένα. Θα δεις τον εαυτό σου να δουλεύει για ένα πιάτο φαΐ, δουλικά, ώρες ατελείωτες. Θα δεις την περιουσία σου να παραδίδεται στους ξένους επειδή έτσι το θέλησαν κάποιοι. Θα δεις μια Ελλάδα ανοχύρωτη να σκίζεται σε κομμάτια και να μοιράζεται στους εχθρούς της. Κι όλα αυτά επειδή δεν αντέδρασες όταν είχες τη δυνατότητα να το κάνεις. Η ένδοξη χώρα των Ελλήνων, η ποτισμένη από αίμα ηρώων και μαρτύρων, το λίκνο της Ρωμηοσύνης, στα βάρβαρα χέρια του 4ου Ραΐχ και των συνεργατών του. Αμαχητί. Τι τραγική ειρωνεία...
Έλληνα αδελφέ μας, δεν υπάρχει, πια, η πολυτέλεια της αδιαφορίας. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Μην απελπίζεσαι. Δράσε! Μην το σκέπτεσαι άλλο, ξεσηκώσου! Τώρα. Αύριο θα είναι αργά. Η αρχή του ξεσηκωμού βρίσκεται πάντοτε, στην πνευματική αφύπνιση, στην αναζήτηση και συνειδητοποίηση της αλήθειας. Η Ελλάδα, η πατρίδα σου, αναλογικά με την έκταση της και τον πληθυσμό της, είναι η πιο προικισμένη χώρα του κόσμου.
Μάθε, λοιπόν, ότι τα αποθέματα του υπεδάφους μας είναι αμύθητης αξίας. Η αξία του ορυκτού μας πλούτου ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Πρόσφατα, σε μεγάλη εκδήλωση που όλα τα μέσα απέκρυψαν (Ίδρυμα Κακογιάννη, 7-11-12), ειδικοί επιστήμονες βεβαίωσαν, για πρώτη φορά σε ευρύ κοινό, ότι μόνο τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων εκτιμώνται σε ένα τρισεκατομμύριο ευρώ. Κι εκτός του ανυπολόγιστης αξίας, υπεδάφους μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η γεωγραφική μας θέση, μας καθιστά παγκόσμιο κόμβο εμπορίου. Ότι η ναυτιλία μας είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως κι η αξία του τουρισμού μιας τέτοιας, νησιωτικής κι όχι μόνο, χώρας είναι ανυπολόγιστη.
Πως θα ανεχθείς να δεσμεύονται όλα αυτά τα έσοδα σε ένα "Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας" με στόχο την -ες αεί- αποπληρωμή του μεθοδευμένα υπέρογκου χρέους; Αντιλαμβάνεσαι τώρα την έσχατη προδοσία που συντελείται; Κατανοείς γιατί οι "σύμμαχοί" μας, μας... "σώζουν" μέσω Μνημονίων από την κρίση που αυτοί δημιούργησαν; Για να μας κατακτήσουν χωρίς να υποψιαστούμε και να καταφέρουν το μεγάλο ξεπούλημα της γης μας. Βλέπεις γιατί τα παπαγαλάκια του συστήματος κάνουν ό,τι μπορούν, χρόνια ολόκληρα τώρα, να σε πείσουν ότι όλα γίνονται "για το καλό σου"; Για να σε κατακτήσουν αδιαμαρτύρητα. Για να σε κατακτήσουν ολοκληρωτικά. Γιατί όποιος κατακτά τις συνειδήσεις, κατακτά ολοκληρωτικά...
Έκρυψαν τα όλα, τα αντικατέστησαν με γραβάτες. Τα τάνκς, μετατράπηκαν σε απεσταλμένους της τρόικας, οι βόμβες λέγονται τώρα δάνεια. Σ' έκαναν να προσκυνάς τους Εφιάλτες σου, για μια θεσούλα στο Δημόσιο, που τώρα θα στην πάρουν. Η προδοσία μετονομάστηκε σε σωτηρία, η αντίσταση σε ανοησία. Έτσι, μεταμφιεσμένοι, "Έλληνες" και ξένοι κατακτητές απεδείχθησαν πολύ αποτελεσματικοί.
Σε έπιασαν στον ύπνο, σε κορόιδεψαν και συνεχίζουν ξεδιάντροπα να το κάνουν. Μας υποδούλωναν ενώ εμείς θαυμάζαμε τη "δημοκρατία" που μας σέρβιραν. Και θα αποθρασύνονται περισσότερο όσο τους αφήνεις. Δεν αργεί η ώρα που θα στρέψουν εναντίον του συμπατριώτη σου, όπως καλά ξέρουν να το κάνουν. Για να ισοπεδώσουν τα πάντα στον πολύπαθο τούτο τόπο, κι ύστερα να 'ρθουν ως ελευθερωτές να τους δοξάσεις υπηρετώντας τους. Το ίδιο ιστορικό σκηνικό για άλλη μία φόρα.
Μην τους αφήσεις! Θυμήσου τους αγώνες των προγόνων σου και τίμα το αίμα που χύθηκε ως τα σήμερα. Εμπνεύσου απ' το φρόνημα των αγωνιστών του Ελληνικού Έθνους. "Να 'ρθει ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλει και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να 'χω, στραβός θανα είμαι", έλεγε ο Μακρυγιάννης απηχώντας το διαχρονικό ανυπέρβλητο πνεύμα του Ελληνισμού.
Αγάπα την πατρίδα σου! Αγάπα την άδολα, μακριά από μισαλλοδοξία. Αγκάλιασε τον συμπατριώτη σου αληθινά, ό,τι κι αν πρεσβεύει "ιδεολογικά". Δεν είναι αυτός ο εχθρός σου. Αυτοί που σε σαγήνευσαν με τις υποσχέσεις τους και θέλησαν να σε κάνουν συνένοχο με τα ρουσφέτια τους, αυτοί είναι οι αντίπαλοί μας. Αυτοί που σ' αποκοίμισαν όσο θαύμαζες τον εκσυγχρονισμό τους, σ' είχαν προγραμματίσει να ξυπνήσεις μέσα σε εμφύλιο σπαραγμό.
Ξύπνα αδελφέ πριν το μοιραίο! Μην περιμένεις τίποτα απ' όσους διαχειρίζονται"πολιτικά" την κατάσταση. "Αλίμονο στους αγώνες που κρέμονται από τα χαρτιά. Το γένος δεν χρειάζεται  τα χαρτιά κανενός για τη λευτεριά του. Έχετε πίστη; Έχετε καρδιά; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε. Ραγιάδες εσείς, ραγιάδες και τα παιδιά σας, ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας", έκραζε πριν δύο αιώνες ο Παπαφλέσσας.
Τώρα είναι η σειρά σου! Να πεις το νέο "ΟΧΙ"! Να πεις το νέο "Μολών Λαβέ"! "Η Λευτεριά δεν χαρίζεται, κατακτιέται"!
Δεν είσαι μόνος σου στον αγώνα αυτό. Πολλοί είμαστε αυτοί που αρνούμαστε πεισματικά να γίνουμε οι πρώτοι Έλληνες στην τρισχιλιετή ιστορία αυτού του Έθνους που θα σκύψουν, ομοθυμαδόν, το κεφάλι στον κατακτητή. Έστω και καθυστερημένα, ξεσηκωθήκαμε, πολεμάμε και θα νικήσουμε! Ένωσε τη σπίθα του αγώνα σου μ' αυτήν του διπλανού σου. "Μέχρι η σπίθα να φουντώσει και να γίνει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει". Για μια ανεξάρτητη Ελλάδα, μ' αληθινή δημοκρατία και υγιή πατριωτισμό!
Και μη ξεχνάς το που χρωστάς... "Χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθουν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγένητοι, οι νεκροί". (Κ. Παλαμάς).

Ο Παπάς θα ζήσει. Εσείς είστε από τώρα νεκροί!!!

Και ιδού! Ήγγικεν η ώρα πού και εμείς οι κληρικοί θα μπούμε στο σουρωτήρι των πουριτανών οικονομολόγων και των ντόπιων θεραπόντων τους, πού ενώ δεν έχουν ιδέα από ελληνική νοοτροπία και είναι αποκομμένοι από τον λαό, πασχίζουν- λέει- και κόπτονται για την σωτηρία της πατρίδας.

Η μισθοδοσία των κληρικών είναι νομίμως συμβατική υποχρέωση του κράτους. Μετά την καταλήστευση της εκκλησιαστικής περιουσίας από το Κράτος, "ταχτοποιήθηκε" το θέμα ώστε οι κληρικοί να λαβαίνουν τον μισθό και την αμοιβή τους από τον δημόσιο κορβανά. Δεν μπορώ να πώ πώς αυτό είναι νίκη της Εκκλησίας μας, αλλά τουλάχιστον είναι μια ικανοποίηση. Μια ικανοποίηση όμως με σαθρές βάσεις. Άπαξ και έγινες εξαρτώμενος από τον Καίσαρα, αφ'ενός θα πρέπει να έχεις την σύνεση και όχι την αφέλεια να μην πιστεύεις στις καλές του προθέσεις.Η τότε ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ή ολιγώρησε ή πίστεψε σε αυτές τις καλές προθέσεις.Διότι πίστεψε πώς το κράτος=έθνος και πώς η ίδια είναι εθνική εκκλησία. Δεν μπορείς να πιστεύεις στις καλές προθέσεις ενός απρόσωπου μηχανισμού που δεν εχει αρχές αξίες και συναισθήματα, στις προθέσεις του κοσμικού διαβόλου.Αν ζούσαμε σε πολιτισμένη χώρα ουδεμία σπιθαμή εκκλησιαστικής περιουσίας δεν θα αφαιρούσε το κράτος χωρίς δικαστικές και ποινικές προσφυγές-κυρώσεις και θα ήμασταν στα δικαστήρια με το δημόσιο ακόμα και τώρα.Τον καιρό πού η Εκκλησία μας θα έπρεπε να διαφυλάττει τα υλικά της δικαιώματα, τα οποία της ενεπιστεύθη ο ίδιος ο λαός, έπλεκε ύμνους στους ελληνοχριστιανικούς πολιτισμούς και κηνυγούσε αθέους και μαλλιαρούς, εξυπηρετώντας πεφωτισμένα θεόθεν καθεστώτα. Η Εκκλησία πίστεψε πώς η εκκλησιαστική περιουσία ήταν και εθνική περιουσία και κάθε αντίδραση από σώφρονες εκκλησιαστικούς άνδρες εθεωρείτο διασπαστική και αντεθνική ενέργεια. Μόνο πού αυτή η χώρα έβγαλε και αρκετούς προδότες. Οι ήρωες γεννήθηκαν και πέθαναν μέσα στην Εκκλησία. ¨Οχι παράλληλα με αυτήν.Και τώρα η Ιεραρχία μας με πατρικές φιλότιμες προσπάθειες πάσχει. Αλλά δεν πρέπει να τους πιστέψει ξανά!

Αφ'ετέρου δε στην Ελλάδα η Εκκλησία είναι ο μοναδικός οργανισμός χωρίς υλικά δικαιώματα. Οι χαλαρότεροι των χριστιανών και οι γραφικότεροι των πολεμίων θέλουν τον ιερέα άπλυτο και πένη σε μια σπηλιά να τρέφεται από τον κόρακα του προφήτη Ηλία. Ο μονοφυσιτισμός μας είναι τόσο ασφυκτικά σκληρός, πού σε κάθε έκφραση δημοσιονομική ή οικονομική συναλλαγή ο ιερέας θεωρείται μέλος μιας απόκρυφης μαφίας πού ζεί μόνο για τον πλουτισμό και τα εκκλησιαστικά ιδρύματα κοιτίδες ξεπλύματος χρημάτων. Η αμοιβή για τον ιερέα είναι έγκλημα. Ο ιερέας αντιμετωπίζεται σαν ένας πάστορας πού παράλληλα πρέπει να εξασκεί ένα κοσμικό επάγγελμα προκειμένου να δικαιολογήσει την "άθλια" ύπαρξη του ή ένας γκουρού πού απέπτυσε τα του κόσμου και οφείλει να κηρύττει την βδελυγμία της ύλης. Τα εκκλησιαστικά συσίτια, οι εράνοι,όλοι αυτή η τεράστια προσφορά και ζώσα διακονία της Εκκλησίας αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Τα τέκνα των ιερέων πρέπει να πεινάσουν γιατί άλλωστε και άλλα παιδιά ελλήνων πεινάνε και άρα κατά την λογική της αλληλεγγύης όσο πιό πολλά παιδιά πεινάσουν τόσο εγγύτερα θα είναι η δικαιοσύνη και η βασιλεία των ουρανών.Ο υποψιασμένος και καλά πληροφορημένος νεοέλληνας- ναι αυτός πού ξεπούλησε την πατρίδα του και είναι περίγελως της Ευρώπης, αυτός ο κολοσσός διάκρισης και φιλοπατρίας- είναι πεπεισμένος πώς οι λεληστευμένες εκκλησιαστικές γαίες δεν ανήκουν στην Εκκλησία, ενώ από την άλλη μοιρολατρικώς ο υπουργός οικονομικών πανηγυρίζει για την εξοικονόμηση διακοσίων εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο, όσο προφανώς κοστίζει το ένα τρίτο από τα έξοδα παραστάσεως του σύνολου πολιτικού κόσμου, για να μην θεωρηθούμε έθνος απολίτιστων μηδενιστών.Την ώρα δε πού υπερφορολογείται εγκληματικά, ο εσμός της υποκριτικής ψευτοπροόδου καταγγέλει την αφορολογησία τάχα της Εκκλησίας. Διεκδικεί το δίλεπτο της χήρας, πού το ξεκολλάει από το αίμα της καρδιάς της για το έργο της Εκκλησίας  με νηπιακή συγκινητική εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη τέτοια πού δεν θα αξιωθεί ποτέ κανείς από αυτά τα ανδρείκελα, τα πνευματικά ξερίχια!

Μας ρωτάτε τί επαγγελόμαστε, κύριε Σόιμπλε και κύριοι της τρόικας και συμπαθείς συγκούμπαροι στο έγκλημα, εσείς οι "συμπατριώτες" οι κατ'ονομα έλληνες πού δεν έχετε σχέση καμία με τα χνώτα και τα χαρακτηριστικά αυτού του λαού:Μας θεωρείται επάγγελμα καταχρηστικά αμοιβόμενο και εξωτική πραγματικότητα. Είμαστε θεσμός αρχαίος με ρίζες και προσφορά στην Ελληνική Κοινωνία, όμως δεν θα σας εκθέσουμε τις περγαμηνές μας, σαν πανικόβλητοι ζητιάνοι πού ζητάνε εύνοια και έλεος . Τί επαγγελόμαστε άραγε; Είμαι παπάς. Επαγγέλομαι Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον. Αυτός ο εσταυρωμένος νίκησε αυτοκράτορες και διανοητές, ξεθεμελίωσε κράτη και στήριξε πολιτισμούς ολάκερους. Μπροστά του γονατίζουν καταχθόνια, επίγεια και ουράνια. Αυτός ο παράδοξος μάρτυρας, ο νικημένος κατα τα σιχαμερά σας και ελεεινά πρότυπα είναι το επάγγελμα μας. Ο νικητής του θανάτου, του θανάτου στον οποίο είστε υποταγμένοι δούλοι και τον δουλεύετε με πανικό και ακόρεστη λύσσα για να μην πεθάνετε σε κρεββάτι πού να μην είναι χρυσό και σε τάφο πού να μην μοιάζει με μαυσωλείο. Αυτά είναι τα σιχαμερά τιποτένια ιδανικά σας. Με τέτοιο λοιπόν επάγγελμα κακομοίρηδες μου, θα φοβηθούμε εσάς τα σκυλάκια μιας ψόφιας γεροπαράλυτης μούμιας, άχαρης και ελεεινής με καμία τιμή και αξιοπρέπεια ανθρώπινη; Θα φοβηθούμε μην μας ξεπατώσετε εσείς πού δεν είστε παρά άχυρα παρασυρόμενα στον άνεμο, πόρνες τραπεζιτών χωρίς ήθος, δούλοι του θανάτου, καραγκιοζάκια πού κρέμεστε από την ιδέα του χυδαίου χρήματος, πού σήμερα είναι και αύριο δεν είναι και κανένας δεν μπορεί να καυχηθεί πως  νίκησε την δουλεία του; Βρε ψοφοδεείς δούλοι της ανάγκης, υπηρέτες του θανάτου, μελλοθάνατα ψωριασμένα σκυλιά πού θα μπείτε στον τάφο,τζουτζέδες πώς θα νικήσετε αυτούς πού δεν έχουν ανάγκη τον κόσμο σας;

Ο παπάς ξέρει πώς να πεινάσει και ξέρει πως να ζήσει. Είναι συμφιλιωμένος με την ζωή και τον θάνατο. Εσείς όλοι μυρίζεται χώμα, πρώϊμη θανατίλα, λύσσα, ασθένεια. Και δεν θα ξεχωρίζετε όταν φτάσει η ώρα από την σποδό και την στάχτη των πατέρων σας.Κύριοι. Είστε νεκροί από τώρα!

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/#ixzz2ZHs5gvDf

ΥΠΕYΘΥΝΗ ΔHΛΩΣΗ ΓΙΑ ΑΡΝΗΣΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF

ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

 

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΑΡΝΗΣΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΗΣ...

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Μαρίας Μουρζά "Ἐν μέσω κρίσης".

Καὶ ξαφνικὰ ἕνα πρωὶ βρεθήκαμε νὰ ἐπιλέγουν ἄλλοι γιά μας. Νὰ ἀποφασίζουν ἄλλοι γιά μας. Νὰ νοιάζονται νὰ ἐκσυγχρονίσουν ὄχι τὴ ζωὴ ἀλλὰ τὸ θάνατό μας. Ξαφνικὰ ἕνα πρωὶ βρεθήκαμε ὑπὸ ζυγόν, περικυκλωμένοι ἀπὸ "σωτῆρες" ποὺ ψάχνουν μὲ σπουδὴ νὰ βροῦν τρόπους ἐξόντωσης, ὥστε ἀπὸ τὴν κατηγορία τῶν ὄντων νὰ περάσουμε σὲ κείνη τῶν μὴ ὄντων. Τῶν ἀπαθῶν καὶ ἀνέραστων καὶ ἄβουλων πλασμάτων, ποὺ πρῶτα τὰ τρομοκρατεῖς καὶ μετὰ τὰ μεταχειρίζεσαι καὶ τὰ διαχειρίζεσαι ὅπως θέλεις. Ξαφνικὰ χωρὶς νὰ ἀκουστοῦν ἔκτακτα δελτία εἰδήσεων, χωρὶς νὰ φανοῦν ἐχθροί, χωρὶς ὑποψία πολέμου, διαπιστώσαμε ὅτι εἴμαστε ὑπὸ κατοχή. Εἶχαν ἐπιλέξει γιὰ μας τὸν ἀργὸ θάνατο.
Εἶχαν ἐπιλέξει γιὰ μας μία σωρεία ἐντολῶν, ἀπειλῶν, συμβιβασμῶν, περικοπῶν πάσης φύσεως, ἱκανῶν νὰ πλήξουν ἀποτελεσματικὰ τὸ κέντρο τῆς ζωῆς, δηλαδὴ τὴν Καρδιά μας. Ἔτσι ἔγινε: ἕνα πρωὶ μὲ ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία μᾶς φορέσανε τὸ ἑωσφορικὸ σχέδιο: ἀπὸ τὴν τάξη τῶν ὑγιῶν νὰ περάσουμε στὴν ἄλλη, τῶν κλινικὰ νεκρῶν. Ἔτσι τοὺς βόλευε: κλινικὰ νεκροὶ οἱ πολίτες, κλινικὰ νεκρὴ ἡ χώρα, Καὶ ἡ ζωή μας στὰ σκοτεινὰ σκοτεινιασμένη, στὰ....εὐτελῆ ἐξευτελισμένη! Κι ἐμεῖς φοβισμένοι καὶ μουγγοί...
Νὰ τρῶμε χῶμα καὶ νὰ δοξάζουμε αὐτοὺς ποὺ μας ἑξασφαλίζουν τὸ ἔδεσμα, χῶμα χωρὶς οὐρανό, χῶμα ἕως θανάτου. Αὐτὸς ἦταν ὁ στόχος: ἡ ζωή μας κάτω ἀπὸ τὸ χῶμα! Ἐκεῖ τὴν ὁδηγοῦν καὶ περιμένουν χαιρέκακα τὴν ἕκ τοῦ φόβου γενικὴ παραλυσία, τὴν ἐκ τοῦ φόβου πλήρη ἀδράνεια, τὴν ἐκ τοῦ φόβου ὑποταγή. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι περάσαμε ἕνα σόκ. Ὅμως λειτούργησε γρήγορα ὁ νοῦς, ὁ μέσα νοῦς. Κι ἀνοίξαμε τὰ μάτια, τὰ μέσα μάτια: Ποιὸς νὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατί νὰ φοβηθεῖ;
Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν τὴν ἀληθινὴ καταγωγή μας. Δὲν ξέρουν ὅτι εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ τῶν ἀθανάτων, ποὺ τὸ χῶμα δὲν τὸ λέει χῶμα, ποὺ τὸ χῶμα δὲν τὸ λέει μνῆμα. Εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ ποὺ τὸ λέει Μήτρα: Τὰ δικά μας τὰ χώματα γεννάνει καὶ γεννοβολᾶνε καὶ βλαστάνουν ζωὴ ἰσχυρότερη ἀπὸ τὴν πρώτη ἱκανὴ νὰ τινάξει στὸν ἀέρα ὅλες τὶς ταφόπετρες ποὺ βάλαν στὰ κεφάλια μας οἱ εὐροφαρισαῖοι καὶ οἱ εὐροϋποκριτές.
Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὅτι γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει φωνή. Γιὰ μᾶς τὸ χῶμα ἔχει ψυχή... Μιλάει... Κλαίει... Ἐξιστορεῖ τὴν ἀληθινή μας ἱστορία.Ἐξιστορεῖ πὼς γίναν τὰ βουνὰ καὶ πὼς μείναν ἀδούλωτα. Μὲ πόσα δάκρυα καὶ αἵματα! Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὅτι τὰ δικά μας χώματα εἶναι ζωντανά. Φυλᾶνε κατακόμβες, κρησφύγετα, κρυφὰ σχολειά, τόπους λατρείας,βημόθυρα, θεμέλιους λίθους ναῶν, ἀνώνυμους ἥρωες, ἀνώνυμους μάρτυρες, ἅγια σώματα ποὺ μυροβλύζουν, ἅγια λείψανα ποὺ θεραπεύουν.
Ἐμεῖς δὲν τὰ λέμε χώματα αὐτά. Τὰ λέμε προζύμι! Πού σου ἐνεργοποιεῖ ὅλο τὸ φύραμα πού σου εὐωδιάζει ὅλο τὸ φύραμα, πού σου ἁγιάζει, ποὺ ἀπὸ κεῖ τρῶνε καὶ θὰ τρῶνε οἱ ἐπερχόμενες γενιές καὶ θὰ ἀθανατίζονται: Θὰ ξέρουν δηλαδὴ ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἦρθαν καὶ στὸ Θεὸ πηγαίνουν καὶ τὸν Θεὸ μόνο προσκυνοῦν! Αὐτὸς ἦταν ὁ στόχος: ἡ ζωή μας κάτω ἀπὸ τὸ χῶμα! Ὅμως ποιὸς νὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατί νὰ φοβηθεῖ;
Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὅτι εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ τῶν ἀθανάτων, ποὺ βγαίνει ζωντανῆ ἀπὸ τὶς συμφορές, γιατί ξέρει νὰ μετανοεῖ, γιατί ξέρει νὰ ὁμολογεῖ: ἔφταιξα καὶ ξαναρχίζω πάλι. Οἱ "σωτῆρες" μας δὲν ξέρουν ὄτι ὁ ἐνταφιασμός μας δὲ συνεπάγεται τὸ θάνατό μας. Εἴμαστε ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ ποὺ δὲν πεθαίνει, ὅταν ἐνταφιάζεται!
Ὁ ἐνταφιασμός μας δὲν εἶναι τέλος, εἶναι ἀρχή. Κυοφορία εἶναι... προσμονὴ ἐπερχόμενης ἄνοιξης... Προσδοκία ζωῆς ἀθανάτου! Τὰ δικά μας χώματα εἶναι ζυμωμένα μὲ οὐρανό. Εἶναι ραντισμένα μὲ ἁγιασμό. Καὶ γι' αὐτὸ δὲν πέθαιναν τοὺς ζωντανούς. Ζωντανεύουν τοὺς νεκροὺς Φυτεύεις σπόρο καὶ πάιρνεις δέντρο! Δύει ἕνας καὶ ἀναδύεται Ἔθνος!
Ἡ ζωή μας κάτω ἀπ' τὸ χῶμα! Τὸ τοῦνελ πού μᾶς βάλανε ἀλλοῦ θὰ μᾶς βγάλει...Διαμετρικὰ ἀλλοῦ! Δὲν τὸ φαντάζονται ὅμως. Γιατί δὲν ξέρουν πόσο ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ σπίθα ποὺ φυλάγεται ἀθόρυβα κάτω ἀπ' τὴ στάχτη! Γιατί δὲν ξέρουν πόσο πανίσχυρη εἶναι ἡ ἄνοιξη ποὺ κυοφορεῖται ἀθόρυβα κάτω ἀπ' τὰ μάρμαρα! Δὲν ὑπάρχει περίπτωση: εἴτε ἀρέσει, εἴτε δὲν ἀρέσει, θὰ ραγίσει τὸ μάρμαρο ραγίσματα χίλια καὶ ἡ ἄνοιξη θά 'ρθει!
Θ' ἀνατείλει ὁ ἥλιος ἀπ' τὰ Χώματα! Καὶ θὰ μάθουν αὐτοὶ ποὺ δὲν ξέρουν ὅτι δὲν μποροῦν νὰ διαφεντέψουν τὴ ζωὴ λαοῦ ἀπροσκύνητου! Δὲν μπροοῦν νὰ σκοτώσουν τὴν ψυχὴ λαοῦ ἀπροσκύνητου! Ὅ,τι κι ἂν κάνουν δὲν μποροῦν νὰ πειράξουν τὴν ψυχή μας! Θὰ τὸ μάθουν κι αὐτοὶ ὅλοι ποὺ δὲν ξέρουν πόσο ἀλώβητος ὁ ἄνθρωπος ὁ βαπτισμένος εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγία Τριάδος
Ἡ ζωὴ μας ἀνδρώνεται στὰ δύσκολα! Ἡ ζωὴ μας φωτίζεται στὰ σκοτεινά! Ἡ ζωή μας μεγαλύνεται στὰ ἀντίξοα! Καὶ ποιὸς θὰ φοβηθεῖ; Καὶ γιατί νὰ φοβηθεῖ;

Η Ναόμι Κλάιν "έξω απ' τα δόντια" - ΣΚΑΪ

Ο π. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΓΛΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΣΩΤΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ!

Ο π. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΓΛΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΣΩΤΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ!

η.- θ. - Διαίρει και βασίλευε (remake)

ΕΘΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Τί παγίδες κρύβει το υποχρεωτικό πλέον ψηφιακό σήμ...

ΕΘΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Τί παγίδες κρύβει το υποχρεωτικό πλέον ψηφιακό σήμ...:


Ήδη πέρασαν κάποιοι μήνες. Τα διαφημιστικά "σπότς" ήταν βροχή και μας "ζάλισαν" με εκείνα τα κακότεχνα κινούμενα σχέδια της οικογένειας ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΝ  ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

Η μεγαλιώδης πορεία των φοιτητών!!!

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΤΕΙ

IN KEFALONIA

Η Κεφαλονιά και οι φοιτητές της είπαν ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΟΧΙ» στα σχέδια της Κυβέρνησης για κατάργηση του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων και των τμημάτων του από το νησί.

Και πράγματι στην πλατεία Βαλλιάνου του Αργοστολίου, στην «καρδιά» της Κεφαλονιάς υπήρχε και μέγα πλήθος και μέγα πάθος. Το Παγκεφαλληνιακό Συλλαλητήριο που έγινε σήμερα το μεσημέρι έστειλε το μήνυμα στους αρμοδίους ότι η απόφαση που έχουν πάρει είναι τελείως λάθος...

Ρεπορτάζ: Γιώργος Χαλαβαζής

Από το πρωί ο δήμος και η περιφέρεια είχαν βάλει «λουκέτο». Κλειστά και τα εμπορικά καταστήματα, οι καφετέριες, τα καταστήματα εστίασης. Τίποτε δεν θύμιζε πως ήταν καθημερινή στο Αργοστόλι. Στο πλευρό των φοιτητών, άλλωστε ήταν όλοι οι Κεφαλλονίτες, όλοι οι σύλλογοι, όλες οι υπηρεσίες...

Η συγκέντρωση στην πλατεία είχε όγκο και παλμό. «Φωνή λαού, Οργή Θεού» είπε στεντόρεια ο Παπα – Φωκάς και γνώρισε την αποθέωση από τους συγκεντρωμένους. Όλοι οι εκπρόσωποι των τμημάτων και αυτών που κλείνουν και αυτών που παραμένουν μίλησαν με λόγια «δυνατά» «κοφτερά» και «αληθινά» και βροντοφώναξαν «ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ».

Πλήθος δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων βρέθηκαν στο συλλαλητήριο. Και η εκκλησία κοντά με πολυπληθή εκπροσώπηση και η ΕΠΑΣ Νοσηλευτών και οι δημοτικοί υπάλληλοι και.. και.. και... Με λίγα λόγια ήταν όλοι εκεί.. και ενδέχεται τόσο πλήθος συγκεντρωμένο σε διαδήλωση είχε δεκαετίες να δεχθεί η πλατεία Αργοστολίου, αν είχε δεχθεί ποτέ... Υπήρχε και βιβλίο υπογραφών... που πρέπει να είχε εκατοντάδες φύλλα για να δεχθεί τις υπογραφές όσων ήθελαν να δηλώσουν την αντίθεσή τους στην κατάργηση...

Ακολούθησε συναυλία με τραγούδια που άγγιζαν τις ψυχές... «Το όνειρό σου ανασαίνω και το κάθε σου γιατί... Μόνη ξανά δεν σ' αφήσω... πέρασε η μπόρα πέρασε».