«Ταξίδι στ’ όνειρο»!

«Ταξίδι στ’  όνειρο»!

19 - 22 / 5  / 2006

«Έτσι λοιπόν αρμένισα τις θάλασσες για να ’ρθω στην άγια πολιτεία του Βυζαντίου»

Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς   «Sailing to Byzantium»

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ  ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΩΣ, ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 1934, ΠΕΡΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΩΣ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΓΚΟΜΙΑΣ ΚΛΗΡΟΙΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΤΕΜΕΝΟΣ – ΤΖΑΜΙ, ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ. ΤΙΣ ΑΝΠΟΛΩ  ΣΗΜΕΡΑ 10/7/2020,  ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ.

ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΜΠΟΜΕΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΚΥΡΙΟΣ  ΙΔΕΝ

«Ταξίδι στο όνειρο»! Έτσι αποφάσισα να τιτλοφορήσω τις σκέψεις μου τούτες, μόλις επιστρέψαμε απ’ τη Πόλη. Μόλις ξύπνησα απ’ τ’ όνειρο!  Επήγαμε εκεί με ένα σκοπό, στο πλευρό του Μητροπολίτη μας κ. κ . ΙΑΚΩΒΟΥ και του Νομάρχη μας Παύλου Βογιατζή. Πήγαμε για να επισκεφτούμε τον Πατριάρχη μας και να συμμετάσχουμε στις εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο προς τιμήν των οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την Κυριακή της Σαμαρείτιδος και συνάμα ημέρα εορτασμού των Αγίων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων Κωνσταντινουπόλεως. Ακόμα συμμετείχαμε στις εκδηλώσεις τις αφιερωμένες στη συνάντηση και ανάπτυξη σχέσεων των ομογενών νέων της Κωνσταντινουπόλεως μετά των ομογενών νέων Μ. Βρετανίας και Καναδά.

Επήγαμε εκεί, με πρώτο το δάσκαλο μας Παναγιώτη Τσακύρη, η Βυζαντινή και Παραδοσιακή χορωδία της Μητροπόλεως μας»,ΑΓΙΑΣ ΣΙΩΝ», η Βυζαντινή και Παραδοσιακή χορωδία της ενορίας Ι. Ν. Τιμ. Προδρόμου Λισβορίου και τα δυο παραδοσιακά μουσικοχορευτικά συγκροτήματα «ΑΡΙΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ» και «ΠΑΡΑΛΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ». Επήγαμε για να ‘χουμε την ευκαιρία και την τιμή να σταθούμε πλάι στον Πατριάρχη μας, μα και για ένα …όνειρο!

Παρασκευή 19 Μαΐου

Ξεκίνημα για τ’  όνειρο. Πρωί στο λιμάνι, οι διατυπώσεις, και στο καραβάκι με πλώρη  την Αιολική γη. Σε μιάμιση ώρα… Κυδωνίες. Στ’ αγιονέρια τ’  Αϊβαλιού.

Στα ματωμένα αυτά Αιγιοπελαγίτικα  νερά,  βοούν τα κουφάρια ναΐσκων και μοναστηριών, από δω κι από κει. Σηκωθήκαν να μας καλωσορίσουν!  «Είμαστ’ εδώ! Πάντα θα ‘μαστε δω!»  Πατήσαμε με τρεμάμενα τα πόδια την Αιολίδα γη των πατέρων. Με βουρκωμένα τα μάτια μπαίνουμε στα λεωφορεία και ξεκινάμε για την Πόλη. Τη Βασιλεύουσα Πόλη. Μέσα στους ατέλειωτους κάμπους, καθώς ανηφορίζαμε στ’ όνειρο, το μυαλό θολωμένο. Γιατί;

Και να! Μετά από οχτάωρη πορεία, μέσα από μέρη που και με τη βουβαμάρα τους βοούν… Ελληνικά, μέσα από πανεύφορα εδάφη, μέσα από   οχτάωρη αναπόληση, διαβάζουμε «ISTANBUL». Δε σημαίνει για τους Τούρκους τίποτα αυτή η λέξη· είναι απλά ένα όνομα, μας λέει η Πολίτισσα ξεναγός. Εμείς όμως ξέρουμε τι σημαίνει. Παρά τις προσπάθειες αιώνων για να λησμονηθεί η «Κωνσταντινούπολις» - ποτέ δεν την αναφέρουν οι Τούρκοι έτσι - και το όνομα και μόνο αυτό, βοά Ελληνικά. «Εις την Πόλιν»! Στη Βασιλεύουσα πόλη! Τότε που όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν εκεί!

    Βραδάκι φτάσαμε. Πώς να αντέξουν τα πόδια να πατήσουν τα χώματα τούτα; Χιλιάδες σκέψεις, χιλιάδες αναμνήσεις… Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ορθός, ατράνταχτος, πελώριος ίσαμε τον ουρανό, με το σπαθί του στο χέρι, ήρθε να μας ανοίξει δρόμο, μέσα στο συρφετό, που νωχελικά πηγαινοέρχεται πέρα δώθε. Κρύος ιδρώτας μας περιλούζει σύγκορμα την ώρα που τα πόδια μας πατούν της Πόλης τα χώματα τα ονειρεμένα.

Σάββατο 20 Μαΐου.

Ξυπνάμε στην Πόλη. Αλλιώτικο το ξύπνημα τούτο. Ξύπνημα με τρέμουλο στην καρδιά. Ξύπνημα με καρδιοχτύπι! Τι θα δούμε σήμερα; Τι θα συναντήσουμε; Λίγες φορές στη ζωή μας νοιώθουμε κάτι παρόμοιο! Στο δρόμο, κόσμος πολύς, κόσμος παντού, όλες τις ώρες, περπατά  συνέχεια. Κατά μόνας ή με παρέα, άνδρες και γυναίκες, με μαντήλια, ή… Δυτικές. Τσάι και φλυαρία. στις αγορές, στα πεζοδρόμια, στα μαγαζιά, παντού. Καστανάδες, λαχειοπώλες, ενοχλητικοί μικροπωλητές,  λούστροι, κουλουρτζήδες που φωνάζουν συνεχώς «σημίτ»-«σημίτ», ματζουνάδες, σαλεπτζήδες, στο λιμένα του Εμίνονου, εκεί απ’ όπου φεύγουν τα πλοιάρια για βόλτες στον Βόσπορο ή για το δρομολόγιο προς Χαλκηδόνα και Πριγκηπονήσσια (Πρώτη, Αντιγόνη, Χάλκη, Πρίγκηπος). Εδώ σμίγουν όλες οι θάλασσες, Κεράτιος και Βόσπορος και Θάλασσα του Μαρμαρά. Μαζί και η στεριά, η επτάλοφος Πόλη, η Βασιλίδα των πόλεων, με την Αγία Σοφία, με τους εμφανείς χιλιάδες μιναρέδες και τους μισοκρυμμένους – σχεδόν «παράνομους» τρούλους. Προορισμός μας, τα δύο τελευταία λιμάνια των Πριγκιποννήσων. Η Χάλκη και η Πρίγκηπος. Φτάνουμε στη Χάλκη μιάμιση ώρα μετά από την επιβίβασή μας, στο καραβάκι.

Ανεβαίνουμε τώρα στη Θεολογική Σχολή. Εμείς – μπορεί να ανέβει κανείς και με τα πόδια– στριμωχνόμαστε ανά τρεις σε αμαξάκια ιππήλατα, τρεμάμενα αλλά ανθεκτικά, που τα σέρνουν δυο άλογα . Φτάνουμε στον κήπο που περιβάλλει το κτίριο της Σχολής. Όλα όμορφα, πρωτόγνωρα, τακτοποιημένα στην εντέλεια.  Κοιτάζω τα σκαλιά, την ξύλινη είσοδο, το κτήριο, ενσωματωμένο στο περιβάλλον. Σταυροκοπιόμαστε και προχωράμε στην Αγιά - Τριάδα.

Ακολουθεί δέηση στο Ναό της Αγίας Τριάδος,  με τον Σεβ. Μητροπολίτη Μοσχονησίων κ.κ. Απόστολο, ηγουμένου της μονής και φύλακα αγγέλου της Σχολής με  συμπροσευχόμενο το δικό μας επίσκοπο, κ. κ. Ιάκωβο. Στην αίθουσα τελετών της Σχολής, παρόντων των οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις και ομιλίες,  οι σχετικές με την ιστορία της Σχολής.

Τι να πει, κανείς γι’ αυτή τη Σχολή που γαλούχησε τόσους μαθητές, όπως τον Πατριάρχη μας, όπως το Μητροπολίτη μας όπως τόσους και τόσους άλλους κληρικούς, Θεολόγους, λαϊκούς; Κλειστή από το 1972, αναμένει από χρόνο σε χρόνο την επαναλειτουργία της. Όλα είναι έτοιμα, όλα καθαρά, για να δεχτεί ξανά μαθητές και φοιτητές. Τι να πει κανείς γι’ αυτή τη βιβλιοθήκη με τα 60.000 βιβλία της; Ο Ηγούμενος μητροπολίτης, με τη ζωντάνια του λόγου του, μας ξενάγησε στους χώρους της. Η παρουσία μας του έδωσε πολλή χαρά. Είπε αυτά που ζεί καθημερινά στην καρδιά του, μέσα στο σιωπηλό χώρο της Σχολής που βοά για το λαμπρό της παρελθόν κι ελπίζει στο μέλλον.

Οι ομορφιές της φύσης, η ησυχία του χώρου, η τοποθεσία του κτιρίου, συνδυάζουν αρμονικά αυτό που είναι φτιαγμένη: Μονή και Σχολή. Τώρα η Σχολή είναι κλειστή. Η Μονή όμως λειτουργεί. Καθημερινά γίνονται όλες οι ακολουθίες”, με λύπη, ελπίδα και προσδοκία για την ώρα που οι προσπάθειες του Πατριάρχη θα έχουν αποτέλεσμα και η Σχολή θα λειτουργήσει κανονικά για τις ανάγκες του Πατριαρχείου και της Εκκλησίας όλης.

Η επίσκεψή μας κλείνει με θαυμασμό της θέας από τη βεράντα της Σχολής, τον αποχαιρετισμό την επιστροφή μας στο λιμάνι προκειμένου να πάρουμε το πλοίο για τον τελευταίο προορισμό μας: την Πρίγκηπο με τα εγκαταλελειμμένα και παρατημένα ξύλινα αρχοντικά των Ρωμιών που τα εγκατέλειψαν αναγκαστικά. Την Πρίγκηπο με τον ναό του Αγίου Γεωργίου όπου ακόμη προσεύχονται από κοινού Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι…

Το απόγευμα άλλες εκπλήξεις. άλλες εμπειρίες. Άγιος Κωνσταντίνος Σταυροδρομίου. Επίσκεψη, προσκύνημα, στον εορτάζοντα ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Περιοχή υποβαθμισμένη και κακόφημη. Μα κει στέκει ολόρθος  και ακλόνητος ο Άγιος Κωνσταντίνος για να δίνει τη δικιά του μαρτυρία. Περιμέναμε να βρούμε ένα Ναό, εγκαταλειμμένο, ένα Ναό με πέντε – έξι, γεροντάκια, και βρεθήκαμε μπροστά στο απρόβλεπτο. Ναός πεντακάθαρος, περιποιημένος, εξωραϊσμένος. Κόσμος πολύς, γεμάτος ο ναός, μικροί, μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες. Στο θρόνο ο Πατριάρχης μας! Μπαίνοντας πήραμε το σταυρολούλουδο μας από τις κυρίες που κάθονταν στην είσοδο. Γιορτή μεγάλη, Μέγας, πανηγυρικός εσπερινός για την Βασιλεύουσα και τους κτήτορες της.

Κυριακή 21 Μαΐου.

Κωνσταντίνου και Ελένης, των Θεοστέπτων Βασιλέων και ισαποστόλων. Ημέρα γιορτής των κτητόρων της Βασιλεύουσας. Ημέρα γιορτής για τον πρώτο, Μ. Κωνσταντίνο, αλλά και τον τελευταίο, Κωνσταντίνο τον Παλαιολόγο, αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Ημέρα επίσκεψης στα δυο προπύργια της Ορθοδοξίας. Της Αγιά Σοφιάς  και του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου.

«Εκεί που τέλειωνε ο Ιππόδρομος υψωνόταν, τότε όπως και τώρα, ο τρούλος της Αγίας Σοφίας, το αριστούργημα της βυζαντινής αρχιτεκτονικής και, στα μάτια πολλών, η ομορφότερη εκκλησία που έχτισαν ποτέ ανθρώπων χέρια. Κανένα άλλο χριστιανικό οικοδόμημα δεν πετυχαίνει τόσο πολύ να σε μεταφέρει στο κατώφλι ενός άλλου κόσμου, όπου το θάμβος τόσο εύλογα υπαινίσσεται την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης. Η χρυσαφένια αχλή στο εσωτερικό του, οι δέσμες φωτός που διαλύουν τους όγκους, οι πολύτιμοι λίθοι και τα μωσαϊκά κάτω από έναν τρούλο υπέρλαμπρο σαν τον ουράνιο θόλο, κάνουν ακόμη και τους στέρεους τοίχους να μοιάζουν όχι πια εμπόδια αλλά περάσματα σε μια υπερκόσμια πραγματικότητα».

Φτάνουμε στην είσοδο του ναού. Απ’ έξω γράφει ότι πρόκειται για το Μουσείο της Αγια-Σοφιάς. Ε!…Καλά τώρα!

  Μετά από κάποιες διευκρινήσεις από τους ξεναγούς, διασχίζουμε το προαύλιο γρήγορα, αφού βέβαια «…τα ακουμπήσουμε». Περνάμε τα ηλεκτρονικά μηχανήματα, λες και θα μπούμε στο μετρό, φτάνουμε στην είσοδο.  Ανατριχίλα, δέος, δάκρυα…

Τώρα περπατάμε ακροβατώντας στις μύτες των ποδιών μας  μη τυχόν και βεβηλώσουμε την ατέλειωτη Λειτουργιά. Όρθιοι μπροστά μας ο Ιουστινιανός κι η Θεοδώρα, ο Αλέξιος Κομνηνός, ο Ηράκλειος… . Η Άννα Κομνηνή πάνω στο Γυναικωνίτη μόλις και διακρίνεται μέσα απ’ το μαρμάρινο παραπέτι… Μυρουδιές κι  αρώματα, από τα θυμιατά και τα κεριά.

Φύλακες γρηγορείτε…

Μετά κατ’ ευθείαν στο Πατριαρχείο. Το οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Το φάρο της Ορθοδοξίας μας. Αφού κατορθώσαμε να ξεγλιστρήσουμε απ’ τα χέρια των πλανόδιων και των μικροπωλητών, τρυπώσαμε στην κυριολεξία στην αυλή του Πατριαρχείου μας. Ο Αστέρης  απ’ το δεξί αναλόγι, με το που μπαίνουμε διαφοροποιεί  τα πάντα. Άλλος κόσμος, άλλος τόπος, άλλος χρόνος. «Αινείτε τον Κύριον εκ των ουρανών…».

Ο Πατριάρχης μας μπροστά στην Αγιά Τράπεζα εν μέσω πλειάδας Αρχιερέων και του δικού μας βέβαια Μητροπολίτη, προσέφερε την αναίμακτη θυσία. Συνέχιζε ν’ ανεβαίνει τ’ ανηφόρι, που τόσοι και τόσοι μάρτυρες Πατριάρχες ανέβηκαν εδώ και 553 χρόνια για να φτάσουν εκεί ψηλά στο γαλάζιο ουρανό. Τι ευλογία… Τι συγκίνηση… Τι ανατριχίλα… Τι δέος… Τι δάκρυ…   

Το απόγευμα στο HOTEL  HILTON οι μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις.

«Σαν τα μάρμαρα της Πόλης…», βροντοφωνάζει η χορωδία, και όλοι δακρυσμένοι από κάτω χειροκροτούν.

«Έχε γεια Παναγιά»! Τραγούδι για το Γαλατά, τα Ταταύλα, το Γεντί-Κουλέ, τα Θαραπιά, το Νιοχώρι. «Έχε γεια Παναγιά», όνειρο ήτανε, (μα… δε) τα λησμονήσαμε!

Ο Πατριάρχης μας στο κέντρο παρακολουθεί με συγκίνηση και «επισυνάπτει ως η όρνις τα νοσσία εαυτής».

«Πολυχρόνιον ποιήσαι Κύριος ο θεός τον παναγιώτατον και θειότατον, αυθέντην και Δεσπόστην ημών, τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ»

Σήμερα, η Πόλη είναι μια μεγαλούπολη, μια τουρκο-κουρδική μητρόπολη, με πληθυσμό 15 εκατομμυρίων.  Εκεί, ένα μικρό πλήθος, μια εναπομείνασα μαγιά, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και να διαφοροποιηθεί απ’ τη τουρκο-κουρδική αυτή μάζα,  που έπνιξε την Πόλη, γεμίζοντάς τη στην ασιατική πλευρά αλλά και εκατέρωθεν του Κερατίου.

Είναι ο Βαρθολομαίος και το Φανάρι, με τους εναπομείναντες,  1.800 όπως μαθαίνουμε Ρωμιούς, Γιουνάν (Ίωνες) εκεί, Γραικούς αλλού… Είναι πια στην Πόλη η «φολκλόρ» μειονότητα, που κανείς απ’ τους πλανητάρχες δε νοιάζεται γι’ αυτούς.

  Εκριζώθηκε ο ελληνισμός από τη Βασιλίδα των Πόλεων. Συνεχίζουν οι Τούρκοι να τον κλέβουν «νομότυπα» και με τις ευλογίες των πλανηταρχών…. Υπόφεραν και υποφέρουν οι άνθρωποι. Μπορεί τώρα να μην τους σκοτώνουν, να μην τους κακοποιούν, να μην αρπάζουν τις περιουσίες τους, όπως έγινε το 1955, το 1963, το 1974. Αλλά κάποιοι νόμοι που ψηφίζονται, εμποδίζουν την ανάπτυξη, πνίγουν την αξιοπρέπεια, καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα… Εν τούτοις υπάρχουν παντού της Ρωμιοσύνης τα σημάδια, μισοκρυμμένα, μισογκρεμισμένα, βεβηλωμένα,  είναι η αλήθεια. Όμως υπάρχουν. ¨Όπου κι αν κοιτάξεις η ματιά σου θα συναντηθεί μ’ αυτά.. Από την Αγία Σοφία ως τον Άγιο Γεώργιο στο Φανάρι, τον Άγιο Νικόλαο, τη Μονή της Χώρας, τα τείχη του Ιουστινιανού, το αγίασμα στο Μπαλουκλί και το Ελληνικό Νοσοκομείο, ως τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης στα Πριγκιποννήσια, που ακόμη περιμένει να ξαναλειτουργήσει (παρ’ όλα τα υπεσχημένα…).

Καλό κουράγιο και δύναμη στους εναπομείναντες.

Δευτέρα 22  Μαΐου.

Κεράτιος και περιήγηση στο Βόσπορο. Σμίγουν τα δάκρυα με του Βοσπόρου τ’ αγιονέρια, ανακατώνονται οι αναστεναγμοί με το μυρωμένο ανοιξιάτικο αεράκι. Εδώ σμίγει το παρελθόν με το παρόν και συντρίβεται η καρδιά κάτω από το βάρος του μεγαλείου της φυλής και της ταπείνωσης. Το γιατί δεν μπορεί να λεχθεί στο μεγάλο πόνο. Δεν βγαίνει, δεν απαντάται. Σιωπάς και εκστατικά ατενίζεις μέσα στους αιώνες το πριν και το τώρα.

 Κατόπιν Εσκί Χισάρ Τοπσουλάρ, Γιάλοβα. Το βραδάκι στην Προύσσα.

Τρίτη 23  Μαΐου.

Πηγαίνοντας “εις την Πόλιν” πηγαίναμε όντως με αγωνία. Σήμερα φεύγουμε με χαρά για το θησαυρό που μας αποκαλύφθηκε. Δεν μπορεί να ξεχαστεί η πόλη, γιατί είναι όνειρο, γιατί είναι ζωή. Δεν μπορεί να ξεχαστεί, γιατί μας χρειάζεται  για να ζήσουμε… Ταπεινά κλείνουμε γόνυ καρδίας στην Μητέρα Εκκλησία, το πρωτόθρονο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, και ζητούμε την ευλογία,

Κι εμείς στις Κυδωνίες τώρα πια, αφήνοντας πίσω μας την Αιολίδα, ξυπνάμε απ’ το όνειρο με ένα πιεστικό ερώτημα;

ΓΙΑΤΙ;

Τελικά «ο κορώνας» μας ξεμπροστιάσε.

Τελικά «ο κορώνας»  μας ξεμπροστιάσε.

Τελικά «ο κορώνας» κατάφερε να μας ξεμπροστιάσει.

Ο κορωνοϊός. Μια πανδημία που μαστίζει την ανθρωπότητα χωρίς καμιά εξαίρεση.

Οι εκκλησίες για λόγους ασφαλείας του ποιμνίου, σιωπούν και αναστέλλουν την τέλεση κάθε ιεροπραξίας, κάθε μυστηρίου και αυτής ακόμα της Θ. Λειτουργίας.

Ο κορωνοϊός. Κατάφερε να βγάλει στη φόρα τα ενδόψυχα μας, τα καλά κρυμμένα μέσα μας και να χαλάσει το προφίλ που με τόση προσπάθεια και ωραιοποίηση βγάζουμε προς τα έξω.

Είναι ο  ιός που τούτο το καιρό θέριεψε και  κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Ανάμεσα δυστυχώς  στους κύκλους της εκκλησίας και ταλανίζει, μολύνει τους χριστιανούς. Βέβαια ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει τούτος ο ιός, ποτέ δεν έπαψε να κυκλοφορεί ανάμεσα μας.  Κανένα εμβόλιο δεν μπόρεσε να τον εξαλείψει, σε καμιά εποχή, στην υπέρ - δισχιλιετή ιστορία του χριστιανισμού της στρατευόμενης εκκλησίας.

Είναι ο ιός «των μεν και των δε». Των «εμείς» και των «εσείς». Των εκ δεξιών και των εξ ευωνύμων του Ιησού, των προβάτων και των εριφίων. Των υπέρ – ορθοδόξων, αυτών που παίρνουν την ορθοδοξία πάνω τους και που φαρισαϊκώς αυτοϊκανοποιούνται και των «γιαλαντζί», των νεορθοδόξων, αυτών που πρόδωσαν τη πίστη, όπως ισχυρίζονται οι προηγούμενοι,  χριστιανών.

Αλήθεια έχουμε την πολυτέλεια γι’ αυτό το πόλεμο;

Έχουμε την ευχέρεια σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές των διαιρέσεων και των διατάξεων;

Είναι δυνατόν να ιστάμεθα επί ξηρού ακμής και αντιμαχόμεθα, δημιουργώντας ένα κλίμα πολεμικό, για  το «ποιανού είναι ο Θεός»;

Αδελφοί.

Όντως ζούμε μια κατάσταση πρωτόγνωρη.

Δεδομένα και κατακτήσεις που ήταν μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητα δικαιώματά μας, εξαφανίζονται καθημερινά.

Ο θάνατος παραμονεύει στη γωνιά χωρίς αιδώ και χωρίς καμιά απολύτως διάκριση.

Φτάσαμε στο σημεία να μιλάμε για επιλογή στο δικαίωμα ης ζωής.

Φτάσαμε στο σημείο να μην θέλουμε να δούμε άνθρωπο. Φοβόμαστε τον άνθρωπο. Τρέμουμε στην ιδέα πως θα συναντηθούμε με ανθρώπους. Κι αν αυτό είναι απαραίτητο, τον κρατάμε σε απόσταση ασφαλείας. Ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι ζούμε μακριά ο ένας από τον άλλον, τον αποφεύγουμε γιατί τον φοβόμαστε. Τώρα πουθενά δεν νιώθεις ότι είσαι άνθρωπος κοντά σε ανθρώπους! "Δεν υπάρχει πουθενά ένας τόπος να ακουμπήσει η καρδιά μου" (Καμύ).

    Φοβόμαστε ακόμα και τον ίσκιο μας.

Πανικοβαλλόμαστε αν κάτι πιάσουμε στα χέρια μας, δεν τολμάμε κάπου να ακουμπήσουμε.

Αλήθεια προς τί αυτή η αντιπαλότητα; Προς τί αυτός ο ναρκισσισμός; Προς τί ο φαρισαϊσμός;

Μιλάμε για τον Χριστό αλλά   οι πράξεις μας δεν κάνουν το ίδιο. Είναι πλήρεις υποκρισίας. Θέλουμε ανοιχτές εκκλησίες, αλλά με ανταρσίες,  με φωνές και ύβρεις, με ανυπακοές και παραβατικές συμπεριφορές, με επιθέσεις και ψόγους σε Ιερείς, στην Ιερά Σύνοδο, σε όποιον συνιστά υπομονή και προσευχή άχρι καιρού, με αδιαφορία στον συνάνθρωπο.

«Θέλουμε όμως να κοινωνήσουμε.

Βλέπουμε τη Θεία Κοινωνία ως εξάσκηση θρησκευτικού δικαιώματος. Έρχεται το Πάσχα και σκεφτόμαστε ακόμα και το πώς θα σπάσουμε κάποια πόρτα Εκκλησίας για να Κοινωνήσουμε. Πολλοί ιερείς έχουν βρεθεί στο στόχαστρο από τους επαναστάτες της οθόνης αλλά δεν άκουσα κανέναν να βγει και να πάρει την ευθύνη για τους καθημερινούς θανάτους . Κουνάνε όμως το δάχτυλο γιατί ο Ιερέας δεν λειτουργεί και δεν ανοίγει τις πόρτες! Άνθρωποι που είναι ικανοί αν πάνε τελικά στην απώλεια να πούνε στον Χριστό ότι κάνει λάθος!» π. Σπυρίδων Σκουτής.

          Έχουμε βέβαια και την άλλη πλευρά.

          Αυτούς που για τους δικούς τους λόγους, τις δικές τους ιδεοληψίες, βγάζουν σπυριά μόλις ακούσουν για ιερείς, για εκκλησία, για ιερή ακολουθία.

          Φτάσαμε στο σημείο όταν τη Δευτέρα Κυριακή των νηστειών (15/3/20), χωρίς, να υπάρχει καμιά ακόμη απαγόρευση, να χαρακτηρισθεί εγκληματική πράξη η Θ. Λειτουργία και εγκληματίες οι ιερείς που τόλμησαν να κοινωνήσουν πιστούς, από μια ορθολογιστικώς σκεπτομένη και εκφραζομένη μερίδα, γνωστή ευτυχώς για τις ευκαίρως - ακαίρως επιθέσεις της. Απειλούν και χλευάζουν πάντας, όσους τολμούν να αναφερθούν στο θέμα της Θ. Κοινωνίας.

          Χρόνια και χρόνια προσπαθούν οι σαρκοφάγοι του Ελληνισμού να κλείσουν τις εκκλησίες, να στείλουν στα αζήτητα τη πίστη, να καταργήσουν όνι μυρίζει «θυμάρι και λιβάνι», να διαγράψουν το είναι μας. Στη δεδομένη στιγμή, δυστυχώς, η πανδημία τους ευνόησε.

          Αδελφοί.

          «Μιλάμε για Θεία Λειτουργία κεκλεισμένων των θυρών. Πώς να Λειτουργήσουμε όταν τα παιδιά μας είναι αποκλεισμένα; Τι Θεία Λειτουργία θα είναι αυτή; Πώς να λειτουργούμε χωρίς ποίμνιο; Είναι σαν πατέρας να τρως εσύ αλλά τα παιδιά σου όχι. Μια Θεία Λειτουργία με δάκρυα και πληγωμένη καρδιά, να είναι όμως ευλογημένο αν είναι να γίνει έτσι.

Όλοι στενοχωριούνται που δεν θα γιορτάσουν Πάσχα όπως τις προηγούμενες χρονιές. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο ένας γιατί δεν θα ψήσει αρνί, ο άλλος γιατί δεν θα κοινωνήσει από συνήθεια, ο άλλος γιατί δεν θα ρίξει δυναμιτάκια, ο άλλος γιατί δεν θα στολίσει Επιτάφιο. Ο καθένας για την πάρτη του». π. Σπυρίδων Σκουτής.

Αδελφοί.

«Περίεργα τα συναισθήματα. Οι δρόμοι έρημοι και οι εκκλησιές κλειστές κι εμείς κλεισμένοι στα σπίτια μας. Κλεισμένοι στα σπίτια μας όχι γιατί φοβόμαστε αλλά γιατί αγαπάμε». (Αρχιεπισκοποσ Ιερωνυμοσ).

«Μείναμε σπίτια μας για να μην ζήσουμε τα χειρότερα. Χρειάζεται κατανόηση σε αυτές τις στιγμές που περνάμε, χρειάζεται να καταλάβουμε ότι αυτό είναι πρόσκαιρο και χρειάζεται η οικονομία αυτή για να το ξεπεράσουμε». (Αρχιεπισκοποσ Ιερωνυμοσ).

Κι εγώ σ΄ σε τούτες τις συρράξεις έχω σαν αντίδοτο το ευαγγέλιο της Κυριακής των Απόκρεω, της Μελλούσης Κρίσεως. Ευτυχώς δεν αναφέρει μέσα το «πορεύεθε» απ’ εμού, όσοι προς καιρού, δεν ήλθατε προς με όταν οι καμπάνες σίγησαν εν καιρώ πανδημίας και μείνατε προσευχόμενοι στα σπίτια σας ή και το αντίθιετο.

ΚΥΡΙΕ

Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΕ ΕΝΑ «ΖΑΛΙΣΜΕΝΟ ΚΟΠΑΔΙ»

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

ΣΕ ΕΝΑ «ΖΑΛΙΣΜΕΝΟ ΚΟΠΑΔΙ»

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε να γίνεται λόγος για "Νέα Εποχή". Ακούμε να γίνεται πολύς λόγος για Παγκοσμιοποίηση και για μια Νέα Τάξη Πραγμάτων. Μπαίνουμε, λοιπόν, σε μια χρυσή εποχή καθολικής ευτυχίας, ή, μήπως, άραγε κάτι μας κρύβουν;

Αυτή η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ  στοχευμένα, χρησιμοποιεί κάθε μέσον θεμιτό και αθέμιτο για να εγκαθιδρύσει τη ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΜΑΤΩΝ που επαγγέλλεται.

Ο άνθρωπος, η ανθρωπότητα δέχεται ένα ανελέητο πόλεμο σε κάθε τομέα μια αδιάληπτη πλύση εγκεφάλου, για να καταντήσει ένα «ΖΑΛΙΣΜΕΝΟ ΚΟΠΑΔΙ» χωρίς σκέψεις, χωρίς αποφάσεις, χωρίς ενέργειες. Ένας αδυσώπητος ολοκληρωτικός έλεγχος των ατόμων τα οποία εμποδίζονται να σκέπτονται και να θέτουν ερωτήματα για την κατάσταση τους και τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη και διευθύνεται η κοινωνία στην οποία ζουν. Έτσι γίνονται πιο εύκολα χειραγωγίσιμα με αποδυναμωμένη την αναλυτική και κριτική του ικανότητα. Το «πρόσωπο» πρέπει να χάσει την υπόστασή του και να καταντήσει ένα απρόσωπο ον. Το υποκείμενο, ένα διαχειρίσιμο αντικείμενο.

Και υπάρχει γι’ αυτούς λογική σ’ αυτό. Υπάρχει ακόμη ένα είδος αναγκαστικής ηθικής αρχής. Η αναγκαστική ηθική αρχή είναι ότι η μάζα του κοινού είναι πολύ ηλίθια για να μπορεί να κατανοεί τα πράγματα. Εάν επιχειρήσουν αυτοί οι άνθρωποι να συμμετέχουν στη διαχείριση των δικών τους υποθέσεων, το μόνο που θα προκαλέσουν είναι προβλήματα. Συνεπώς, θα ήταν ανήθικο και μη αρμόζον να τους επιτρέψουμε να το κάνουν. Πρέπει να δαμάσουμε το ζαλισμένο κοπάδι, να μην επιτρέψουμε στο ζαλισμένο κοπάδι να οργιστεί και να τσαλαπατήσει και να καταστρέψει τα πράγματα. Είναι ακριβώς η ίδια λογική που λέει ότι δεν είναι σωστό να αφήνεις σε ένα παιδί τριών χρονών αυτό το είδος της ελευθερίας, διότι δεν ξέρει πώς να χειριστεί αυτή την ελευθερία. Αντίστοιχα, δεν επιτρέπεις στο ζαλισμένο κοπάδι να συμμετέχει στη δράση. Θα προκαλέσει μπελάδες.

Έτσι, χρειαζόμαστε κάτι για να δαμάσουμε το ζαλισμένο κοπάδι, κι αυτό το κάτι είναι η νέα επανάσταση στην τέχνη της δημοκρατίας: Η κατασκευή συναίνεσης. Τα μέσα ενημέρωσης, τα σχολεία και η λαϊκή κουλτούρα πρέπει να καταμεριστούν.( Φάνης Καψωμάνης)

«Εποχή κοσμογονικών αλλαγών! Πρωτοφανείς μετακινήσεις λαών, «συνοχή εθνών εν απορία», απρόβλεπτες χρηματοοικονομικές αλλαγές, άλωση τής καθημερινότητας από την επιδρομή τής ψηφιακής τεχνολογίας, αλλοίωση τής διαχρονικής βιολογικής τάξης τής ανθρώπινης ζωής και ραγδαία κλιματική αλλαγή, γενικευμένη τεχνολογική κυριαρχία, αιφνιδιαστική εμφάνιση νέων ηθών, ξένης συμπεριφοράς, άλλης λογικής, εντελώς ασυνήθιστης ηθικής. Όλα αυτά σε παγκόσμια κλίμακα. Ιστορικοί λαοί εξαφανίζονται, πανάρχαιοι πολιτισμοί καταστρέφονται, διαχρονικές άξιες και παραδόσεις απορροφώντας, κάθε μορφή πίστης στον Θεό λυσσαλέα πολεμείται από την ανεξέλεγκτη μανία του καινούργιου και του αυτοδιαφημιζόμενου ως σύγχρονου.

Όπλα αυτής της νέας τάξης πραγμάτων, τής κυριαρχίας της Νέας Εποχής, ή αμφισβήτηση, η αθεΐα, η ασέβεια. Το μεγάλο θύμα αυτής τής επίθεσης ό άνθρωπος και ό πολιτισμός του. Κυρίως ό νέος άνθρωπος πού μεγαλώνει και εκπαιδεύεται με το σύστημα μιας παιδείας άχρωμης, εντελώς επίπεδης, χωρίς πνεύμα, χωρίς ουσία, δίχως αξίες, στερημένης οραμάτων, τόσο διαφορετικής από τα παραδεδομένα. Ιδίως στην πατρίδα μας. Οι νέοι αυτοί πού αδιαπραγμάτευτα διψούν για αλήθεια, δυστυχώς ανυποψίαστοι ρουφούν το ψέμα και ζουν μαζί του. Όλοι κινδυνεύουμε να ζούμε με ψέματα. Μόνο με ψέματα...

Η αλήθεια σχετικοποιήθηκε από την πολυδιαφημιζόμενη πολυπολιτισμικότητα, έχασε την ουσία και την αξιοπιστία της και στο τέλος κατάντησε περίβλημα του ψέματος και περίγελος του. Με αυτό πλέον συμμαχούμε, αυτό θέλουμε, αυτό πιστεύουμε, με αυτό ζούμε. Ποτέ το ψέμα δεν είχε τόσο θράσος, τόση δύναμη, τέτοια διάδοση, τόση έκταση, τέτοια κυριαρχία. Αυτή είναι ή πραγματική κρίση». (Μητ/λίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος).

Πατρίδα - Κράτος – Έθνος.

Το έθνος αποτελεί την ανώτατη συγκρότηση της κοινωνικής οργάνωσης. Υπερβαίνει τα δεδομένα της φυλής και, φυσικά, της κοινότητας. Το έθνος βασίζεται σε μια σειρά δεδομένων που προσομοιάζουν με αυτά της φυλής· καταγωγή, γλώσσα, ήθη και έθιμα, θρησκεία, ιεραρχία.

Αυτά όμως που το διαχωρίζουν από τις φυλές και τους νομάδες είναι η γη, η θάλασσα και ο αέρας. Είναι η εγκατάσταση σε έναν τόπο. Είναι η ιδία η ιδιοκτησία και τα γεωγραφικά όρια μέσα στα οποία έχει τη βάση του. Από αυτό το σημείο ξεκινά και η αντίληψη περί κράτους. Το έθνος υπερβαίνει την παράδοση και κάνει κράτος.

Ο νόμος, η ηθική, η παιδεία, η οργάνωση μιας δημόσιας λειτουργίας, η έννοια της κοινής ωφέλειας που υπερβαίνει το άτομο, τον κυνηγό και τη μητέρα είναι η καταξίωση μιας επόμενης βαθμίδας πολιτισμού από το ενστικτώδες, το φυσικό, την αγέλη. Τα έθνη δεν υπήρχαν εξαρχής. Δεν προέκυψαν με φυσικό τρόπο.

Εμπεδώθηκαν ως έννοια στο διάβα της Ιστορίας και κατέληξαν μια κατάκτηση του ανθρώπου που μέσα από την ευταξία και την ευνομία θέλησε να προσεγγίσει την αρμονία της φύσης, άρα τον Θεό επί της Γης.

Το έθνος αποτελεί την πιο πλήρη συνειδητοποίηση της ένταξης του ατόμου σε ένα σύνολο. Στο διάβα της Ιστορίας η έννοια του έθνους βρήκε τη βάση της στην έννοια του κράτους. Ένα κράτος δεν είναι απαραίτητο να είναι εθνικό. Μπορεί να είναι και αυτοκρατορικό. Η διαφορά του έθνους-κράτους από το κράτος Λεβιάθαν ή το φεουδαρχικό και πολυεθνικά αυτοκρατορικό συνίσταται σε μια διαφορετική μορφή παγκόσμιας οργάνωσης. (Μενέλαος Τασιόπουλος).

Στόχος στη Νέα Τάξη Πραγμάτων η ισοπέδωση και η κατάργηση κάθε τέτοιας έννοιας. Στη νέα παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων δεν χωρούν ιδέες για πατρίδα, για πατριωτισμό, για σύνορα.

Όποιος μιλάει και αναφέρεται σ’ αυτά στοχοποιείται σαν σοβινιστής, ρατσιστής,

Εδώ ακριβώς εντάσσονται και οι προμελετημένες και μεθοδευμένες μεταναστεύσεις λαών με τους δήθεν μετανάστες, υ μόνιμη εγκατάστασή τους σε άλλους τόπους και ο επερχόμενος στόχος της αλλοίωσης της ομοιογένειας των κρατών.

Ιστορία.

Στα προωθούμενα σχέδια της Νέας Εποχής, όπως ήδη φαίνεται καθαρά και στα νέα σχολικά βιβλία, είναι και η αναθεώρηση της ιστορίας, το ξαναγράψιμο δηλαδή της ιστορίας των λαών ώστε να ταιριάζει με το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, ή αλλιώς, με τα λόγια του π. Γεωργίου Μεταλληνού, η συγγραφή μιας «ανύπαρκτης - κατασκευασμένης παρα-ιστορίας». Ξαναγράφοντας την Ιστορία και τους νόμους και υποβάλλοντας το κοινό σε αποκλίνουσα συμπεριφορά έτσι ώστε να μπορούν να μεταστρέψουν την σκέψη τους από τις πραγματικές τους ανάγκες σε πολυτελείς, μη απαραίτητες, προτεραιότητες.

Ελευθερία

Μας αποκοιμίζουν και μας αποσπούν την προσοχή ενώ αυτοί εξαλείφουν μία - μία τις ελευθερίες μας και προετοιμάζονται για γενικευμένη καταστολή, χρησιμοποιώντας την «τρομοκρατία» ως ψευδές πρόσχημα. Διδάσκουν τις μάζες ότι ο Θεός είναι νεκρός και η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη είναι καθαρά υποκειμενικά θέματα, για να αποδείξουν άτι ο άνθρωπος είναι απλώς ένα ζώο προορισμένο να υποδουλωθεί ή να καταστραφεί. Ελέγχουν όλους τους μοχλούς εξουσίας: το πιστωτικό σύστημα, τα Μέσα Ενημέρωσης, την εκπαίδευση, τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς -νεοφιλελεύθερους, σοσιαλιστές, εκσυγχρονιστές, ροζ κομμουνιστές- ώστε να μπορούν εύκολα να μας εξαπατούν.

Πολιτισμός

Ο πολιτισμός μας υποσκάπτεται από την λαίλαπα της Νέας Τάξης. Ήθη και έθιμα, εθνικές ταυτότητες, τέχνη, επιστήμες, όλα διαβρώνονται ώστε τα κακέκτυπα τους να δημιουργήσουν έναν άλλο τρόπο σκέψης που να υπηρετεί την Νέα Τάξη πραγμάτων.

Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι, μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή», «πολυπολιτισμικότητα», «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση». Αυτά τα Παγκόσμια Αφεντικά προσπαθούν με σατανικές μεθοδεύσεις να ορίσουν ξανά την πραγματικότητα και να εξουσιάσουν τον πλανήτη. Κατέχοντας μία τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πλούτου, διαφθείρουν σταδιακά και προετοιμάζουν τις ανύποπτες μάζες να δεχθούν το παγκόσμιο αστυνομικό κράτος

Σήμερα έχει ξεκινήσει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος. Πρόκειται για-έναν κοινωνικό και εσωτερικό πόλεμο, έναν πόλεμο εξόντωσης που διεξάγεται από τις υπερεθνικές ελίτ εναντίον όλων των εθνών. Αυτός ο πόλεμος που χαρακτηρίζεται από την παλινόρθωση μιας νέας δουλείας, ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη, παγκοσμιοποίηση» και διεξάγεται με μία σειρά εξελιγμένων τεχνικών και τεχνολογιών υποταγής και παραπλάνησης του μέσου πολίτη ώστε τελικά αυτός να υποταχθεί. Σιωπηλά όπλα και ψυχοκυβερνητική διαχείριση του φόβου, τηλενάρκωση, mind control, μη φονικά όπλα, υποτάσσουν για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία το πνεύμα και το φαντασιακό ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Διακυβέρνηση

Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου δεν είναι πλέον οι εθνικές κυβερνήσεις, αλλά οι επικεφαλής των οικονομικών ή βιομηχανικών πολυεθνικών ομίλων και των αδιαφανών Διεθνών Ιδρυμάτων (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, G8, NATO κ.λπ.).

Οι υπεύθυνοι των Οργανισμών αυτών -οι οποίοι ασκούν την πραγματική εξουσία δεν είναι εκλεγμένοι, αλλά εκλεκτοί της παγκόσμιας συνωμοτικής ελίτ, και το κοινό δεν ενημερώνεται καν για τις αποφάσεις τους. Σε διεθνές επίπεδο, οι Οργανισμοί αυτοί, που είναι πιο πλούσιοι από τα κράτη, αλλά και βασικοί χρηματοδότες πολιτικών κομμάτων όλου του φάσματος στις περισσότερες χώρες, είναι ουσιαστικά υπεράνω νόμων και πολιτικής εξουσίας, υπεράνω και της δημοκρατίας. Μια φυλακή για το μυαλό μας (Matrix)

Οικογένεια

Για να εξασφαλισθεί μία τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατώτερων τάξεων μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης (δηλαδή προσαρμογής) των παραμελημένων παιδιών τους.

Η οικογένεια αποτελεί το βασικό, το πρωτογενές κύτταρο της κοινωνίας. Αν οι οικογένειες που αποτελούν την κοινωνία είναι υγιείς, τότε και η κοινωνία θα είναι υγιής και εύρωστη. 

  Η ελληνική οικογένεια, παρ’ ότι κρατιέται ακόμα σε ανώτερο επίπεδο από τη μέση ευρωπαϊκή, έχει επηρεαστεί από τη γενικότερη κρίση, δεν έχει μείνει αλώβητη. Αυτό καταδεικνύεται από την τεράστια αύξηση των διαζυγίων, των μονογονεϊκών οικογενειών, των γεννήσεων εκτός γάμου, την καθιέρωση των συμφώνων συμβίωσης, και δη μεταξύ ομοφυλόφιλων ατόμων, ως νέων μοντέλων συμβίωσης. Ίσως δεν είναι πολύ μακριά η εποχή που οι τόσο όμορφες και περιεκτικές λέξεις «Πατέρας» και «Μητέρα» θα εξαφανιστούν από τα δημόσια έγγραφα και θα αντικατασταθούν από τους όρους «Γονέας 1» και «Γονέας 2» για χάρη των ομοφυλόφιλων ζευγαριών.

          Ηθική

Οι περί της ηθικής αντιλήψεις —Αλλοίωση ηθικού κριτηρίου Τέλος, η έννοια της ηθικής έχει εντελώς αλλοιωθεί. Οι λεγάμενες παγκόσμιες αξίες, όπως η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός, η αξιοπρέπεια, η δικαιοσύνη, η δημοκρατία αντικατέστησαν τις αρετές. Το να κρατήσεις ένα έμβρυο που ελεγχόμενο προγεννητικά παρουσιάζει κάποια πάθηση «ελέγχεται ηθικά» κατά την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής19. Ο ευγονισμός και η ευθανασιακή αντίληψη παρουσιάζονται με ηθικές βάσεις και σταδιακά νομιμοποιούνται. Αντίθετα ο σεβασμός της ζωής και η συστολή μας απέναντι στον απόλυτο έλεγχό της απορρίπτεται από την νέα ηθική αντίληψη.

Αυτό που επικρατεί είναι ο υπερβολικός τονισμός των ατομικών δικαιωμάτων. Ελευθερία είναι να κάνεις ό,τι θέλεις. Ο λαός έχει και δίκιο και δύναμη. Η σχέση του με την εξουσία δεν έχει ιδεολογική βάση. Δεν εκλέγουμε του< καλύτερους για να μας διοικήσουν η για να μας διορθώσουν αλλά αυτούς που υπηρετούν τα μικροσυμφέροντά μας. Αυτό γεννά την ηθική της διαμαρτυρίας, της αγανάκτηση των συνεχών διεκδικήσεων. Επίσης, τα λεγάμενα ατομικά δικαιώματα έφεραν την «σεξουαλική απελευθέρωση» τι γυναίκας, την αντικατάσταση του γάμου από τα σύμφωνα συμβίωσης, τις παρελάσεις και τους γόμους των ομοφυλοφίλων. Σαν να έπεισαν οι τελευταίοι ότι το πάθος το οφείλεται σε γονίδιο και το ονόμασαν «ιδιαιτερότητα», τ όποια και πρέπει να διεκδικήσουν και προκλητικά να επιδείξουν. (Μητ/λίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος).

 Παιδεία

Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες τάξεις πρέπει να είναι η χειρότερη του είδους, έτσι ώστε το τείχος της άγνοιας που θα τη διαχωρίζει από την ελίτ, να είναι και να παραμένει αδιαπέραστο για τα παιδιά της.

Με μία τέτοια υστέρηση εξ αρχής, ακόμα και τα ευφυή άτομα της κατώτερης τάξης θα έχουν ελάχιστες δυνατότητες να ξεφύγουν από τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται. Αυτή η μορφή υποδούλωσης είναι βασική για τη διατήρηση σε έναν ικανοποιητικό βαθμό της κοινωνικής ειρήνης που επιθυμούν οι νεόπλουτες ελίτ και που, εν τέλει, έχουν καταφέρει να έχουν σήμερα στη Δύση σε ασύγκριτο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν, χάρη στην κατευθυνόμενη πρωτοφανή παθητικοποίηση και συντηρητικοποίηση της νεολαίας.

Η ολιστική εκπαίδευση επικεντρώνεται σε μια νέα πνευματικότητα όπου κυριαρχεί μεταξύ άλλων η σχετικοποίηση των αξιών, η υπερπροσωπική ψυχολογία, ο υπερτονισμός των συναισθημάτων, η έμφαση στη διεπιστημονικότητα, ο ανατολικός μυστικισμός, ύποπτες οικολογικές και ειρηνιστικές προσεγγίσεις, αποκρυφιστικές πρακτικές και αμφιλεγόμενες ψυχοθεραπευτικές πρακτικές, η επονομαζόμενη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση (βλ. ώθηση στη σεξουαλική διαστροφή), φιλοσοφίες που προωθούν την παγκοσμιοποίηση, εναλλακτικές παιδαγωγίες και άλλα πολλά που συνιστούν αυτό που ορίζεται ως «εκπαίδευση του όλου παιδιού». Με τα λόγια γνωστού ουμανιστή, «η μάχη για το μέλλον της ανθρωπότητας πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί στις τάξεις των δημόσιων σχολείων από δασκάλους οι οποίοι ορθά αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως προσηλυτιστές μιας νέας πίστης [μιας πίστης που αναγνωρίζει τη] θεϊκότητα σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα... η σχολική τάξη πρέπει να γίνει και θα γίνει πεδίο σύγκρουσης μεταξύ του παλαιού και του νέου, μεταξύ του πτώματος του Χριστιανισμού που σαπίζει, με όλα τα παρακείμενα κακά και τη δυστυχία, και της νέας πίστης». Το παιδί λοιπόν πρέπει να εκπαιδευτεί δεχόμενο την πλύση εγκεφάλου της Ν.Ε. είτε από νεαρούς δασκάλους οι οποίοι εκπαιδεύονται ανάλογα στα Πανεπιστήμια σήμερα, είτε από μεγαλύτερους στην ηλικία δασκάλους οι οποίοι υποβάλλονται σε επανεκπαίδευση ώστε να οδηγηθούν στην αποδοχή της ιδεολογίας της Ν.Ε. στο όνομα του εκμοντερνισμού της διδακτικής τους πρακτικής. (Ελένης Ανδρουλάκη).

Η πρώτη αιτία του παγκόσμιου διασυρμού μας και της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης μας είναι η απονεύρωση και ίσως απονέκρωση της παιδείας μας. Αυτή είναι η σπονδυλική στήλη της εθνικής μας υπόστασης. Ασυγχώρητα επιπόλαιες η και καταστροφικές πολιτικές στον χώρο της παιδείας, εδώ και χρόνια, προσπάθησαν συστηματικά να μας αποξενώσουν από τη γλώσσα μας, να ξεθωριάσουν την ιστορία μας, να γελοιοποιήσουν την πίστη μας, να αλλοιώσουν τις διαχρονικές αρχές μας, να καταργήσουν την ηθική μας, να αμφισβητήσουν τις ιστορικές σταθερές μας, να γκρεμίσουν τα θεμέλια της κοινωνίας μας. Η αιδώς εξαφανίστηκε από το στερέωμα της αγωγής των παιδιών μας, ο σεβασμός, η επιδίωξη της αρετής, ο στόχος της αξιοκρατίας, η αγάπη στην πατρίδα έχουν πλέον αποκτήσει άλλη σημασία από την πρωταρχική τους.

Πρέπει με πόνο να πούμε την αλήθεια. Η παιδεία μας δεν εμπνέει, δεν ασκεί αγωγή, δεν καλλιεργεί. Το σημερινό σχολείο δεν έχει καμμιά σχέση με το σχολείο του Αγίου Κοσμά. Εκείνο συγκρινόταν με ναό, το σημερινό με εργαστήρι πληροφόρησης και μόνον∙ εκείνο έδινε φτερά στην καρδιά και έφτιαχνε ελεύθερους ανθρώπους· το σημερινό κατασκευάζει επίπεδα μυαλά και μονοδιάστατες ανθρώπινες οντότητες·∙ εκείνο είχε στόχο την ολοκλήρωση του προσώπου, το σημερινό την ισοπέδωσή του στο επίπεδο του μηδενισμού και του ατομισμού.

Τι να την κάνουμε τέτοια παιδεία, τι μας προσφέρει αυτό το σχολείο, τι να ελπίζουμε από ένα τέτοιο εκπαιδευτικό μηχανισμό; Ούτε την ψυχή μας ζωντανεύει ούτε τον νου μας φωτίζει. Δεν είναι ικανό ούτε εργασιακή προοπτική να μας εξασφαλίσει. Προβάλλει ως καινούργια ιδέα την διά βίου μάθηση, και μας οδηγεί νομοτελειακά στη διά βίου ανεργία. Εκεί φτάσαμε! (Μητ/λίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος).

Δημοκρατία

Σε όλες τις δυτικές χώρες, η «ασφάλεια» θα αποτελέσει σίγουρα πρόσχημα για την αύξηση της καταστολής και μιας πρωτοφανούς ύφεσης της δημοκρατίας. Το τέλος της δημοκρατίας, η ένταση της καταστολής και η εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού κράτους θα είναι τα απαραίτητα «αξεσουάρ» της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, προκειμένου να προλάβουν ογκούμενες και βίαιες ή παράνομες αντιδράσεις της μάζας των εκμεταλλευόμενων, των φτωχών και των περιθωριοποιημένων (κλοπές, λεηλασίες, εξεγέρσεις…) και για να ενισχύσουν επίσης την υποταγή και την παραίτηση των πολιτών από τα δικαιώματα τους, έτσι ώστε να αποτρέψουν μια επανάσταση κατά της υπονόμευσης και της «κοινωνικής ισοπέδωσης» στην οποία έχουν αποδυθεί οι κυβερνήσεις και οι πολυεθνικές.

Δυστυχώς, η σύγχρονη δημοκρατία είναι κατά Τσόμσκι δημοκρατία του θεατή. Η θεωρία των τάξεων είναι του Λίπμαν. Τη χρησιμοποιεί πάντως ο Τσόμσκι (Νέα τάξη, μυστικά και ψέματα, σ. 17 επ.).

Πρώτον: Η τάξη των κατεχόντων την κοινωνία. Μικρή ομάδα που έχει στα χέρια της την αληθινή δύναμη. Είναι αφεντικά της αγοράς και ταυτόχρονα ιδιοκτήτες των μεγάλων ΜΜΕ.

Δεύτερον: Η ειδικευμένη τάξη. Είναι η ομάδα των εκτελεστικών στελεχών της προηγουμένης. Άτομα εκ πεποιθήσεως τεταγμένα να υπηρετούν τα συμφέροντα της ιδιωτικής εξουσίας. Ειδικά εκπαιδευμένοι και εμποτισμένοι βαθιά «με τις αξίες και τα συμφέροντα της ιδιωτικής εξουσίας και του κρατικοεταιρικού συμπλέγματος». Διαθέτουν μια ανεκτή αίσθηση της πραγματικότητας που θα καταφέρουν κάθε φορά να κερδίσουν την εξουσία υπηρετώντας τους κατόχους της αληθινής δύναμης. Δηλαδή τους κατέχοντες.

Τρίτον: Το ζαλισμένο κοπάδι. Είναι το εκλογικό σώμα. Οι παρίες του συστήματος που τους θέλει ανοργάνωτους, απομονωμένους, όσο γίνεται. αδύναμους. Εκείνοι που διαχειρίζονται το επικοινωνιακό σύστημα και κατασκευάζουν με αυτό συνειδήσεις «δαμάζουν» το ζαλισμένο κοπάδι. Γι' αυτόν τον λόγο το επικοινωνιακό αναδεικνύει και ειδωλοποιεί τα μέλη της «ειδικευμένης τάξης» και αυτή διά του επικοινωνιακού συστήματος χειραγωγεί το κοπάδι. (Στέλιος Παπαθεμελής).

Ενημέρωση

Η εξαφάνιση της ενημέρωσης: πληροφορίες χωρίς πληροφόρηση

Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας είναι να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών που διαχέονται μέσα από ένα ευρύτατο δίκτυο Μέσων Ενημέρωσης με παρόμοιο περιεχόμενο. Αυτό επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται κατ’ αρχάς στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης του κοινού.

Η ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα περιθωριακά και ειδικά έντυπα και τα φανζίν, τα οποία διαβάζονται από μία μειοψηφία πολιτών. Η εξαφάνιση της ενημέρωσης είναι το απτό σημάδι ότι η φύση του πολιτικού καθεστώτος που ζούμε έχει ήδη αλλάξει.\

Το ανθρώπινο σώμα

Για τους Επικυρίαρχους, το ανθρώπινο σώμα έχει πάψει να είναι ένα περιχαρακωμένο φυσικό κάστρο. Μέσα από τους ιδεολογικούς τους μηχανισμούς και με τον έλεγχο των μεγάλων σύγχρονων βιομηχανιών, του θεάματος της μόδας και των ΜΜΕ, έχουν αυξήσει την σύγχυση του κοινού πάνω στο τι διαχωρίζει τα έμβια όντα από τις μηχανές. Οι διαδεδομένες συζητήσεις για την αντιμετώπιση και την χρήση των εμβρύων, την κλωνοποίηση, την ευθανασία, την γενετική μηχανική συμβάλλουν στην κατάρρευση των καθιερωμένων πιστεύω για το ανθρώπινο σώμα.

Ακόμη η κατευθυνόμενη προσπάθεια κατάργησης της διάκρισης των δύο φύλων σε άνδρα και γυναίκα, άρσεν και θήλυ, η καθιέρωση των συμφώνων συμβίωσης, και δη μεταξύ ομοφυλόφιλων ατόμων, ως νέων μοντέλων συμβίωσης η καθημερινή προπαγάνδα ότι όλα φυσιολογικά και η επίθεση εναντίον όποιου εκφράζει αντίθετη γνώμη, είναι η επίθεση κατά του ανθρωπίνου σώματος και η κατάφορη διαχείρισή του.

Οικονομία

Η υποταγή στην οικονομία της Νέας Τάξης διευκολύνθηκε από την αποβλάκωση του κόσμου που προηγήθηκε χάρη στα Μέσα Ενημέρωσης, την εξασθένιση της κριτικής του ικανότητας χάρη στην προπαγάνδα και την χειραγώγηση, από έναν τρόπο ζωής που δεν αφήνει ούτε χρόνο ούτε ενέργεια για σκέψη.

Ο κόσμος ως μια παγκόσμια εταιρία φαίνεται πως προωθείται εδώ και καιρό. Όσο τα εθνικά κρατικά μορφώματα χάνουν άλλωστε τη δύναμή τους, το πεδίο μένει ανοιχτό για τον νέο παντοκράτορα. Ο οποίος θα προκύψει από τον κορπορατικό ανταγωνισμό, όπως ακριβώς το θέλει ο Ροκφέρελ όταν λέει (σε συνέντευξή του την 1η Φεβρουαρίου 1999) πως «κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση των κυβερνήσεων και οι εταιρίες μού φαίνονται η μόνη λογική οντότητα για να το κάνουν».

Οικονομικά φόρουμ, όμιλοι προβληματισμού και άλλα τέτοια διεθνή μορφώματα όπως η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, η Τριμερής Επιτροπή και κυρίως το Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων προωθούν εδώ και χρόνια μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία χωρίς φραγμούς και κρατικούς παρεμβατισμούς.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων πέρα από πολιτικό διακύβευμα, όπως είπαμε στο πρώτο μας θέμα, παραμένει ένα καυτό οικονομικό αλισβερίσι και είναι στην επιχειρηματική ατζέντα που θα δοθεί η αποφασιστική μάχη για την τελική επικράτησή της.

Έννοιες όπως η παγκόσμια οικονομική συνεργασία και η πρόοδος των εθνών είναι μάλλον τυράκια στο δόκανο του πολιτικο-οικονομικού ολοκληρωτισμού, αν και το θέμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων δεν εξαντλείται εδώ, μιας και έχει πολλά ακόμα παρακλάδια και συνιστώσες.( http://www.pronews.gr).

Θρησκεία

’Ένας ακόμη στόχος στη Νέα Τάξη πραγμάτων είναι εγκαθίδρυση μιας Νέας Τάξεως Πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο. Δηλαδή τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας ή πανθρησκείας, η οποία θα προκύψει από την συνένωση όλων των γνωστών θρησκειών. Γι' αυτό και βλέπουμε να βάζουν όλες τις θρησκείες να συζητούν μεταξύ τους για να βρουν αυτά που τις "ενώνουν". (Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός συγκρητισμός).

Καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι πρόκειται για μια δαιμονική επιδίωξη.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χρίστος λέγει κατηγορηματικά: "Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή". (Ιω. 14, 6).

Αντιθέτως, η Νέα Εποχή υποστηρίζει ότι όλοι οι δρόμοι, όλες οι θρησκείες, οδηγούν στην Αλήθεια. Όσοι υποστηρίζουν -όπως π.χ. εμείς οι Ορθόδοξοι- ότι μόνον η δική τους πίστη είναι η αληθινή και σώζει τον άνθρωπο, αυτοί θεωρούνται "κολλημένοι στην παλιά εποχή", θεωρούνται εχθροί της Νέας Εποχής και συκοφαντούνται ως φανατικοί, μισαλλόδοξοι, ρατσιστές, φονταμενταλιστές κ.ο.κ.

Ο Χριστός -λένε οι κήρυκες της Νέας Εποχής - ήταν ένας από τους πολλούς μύστες και διδασκάλους της ανθρωπότητας. Ήταν ένας άνθρωπος που με τις δικές του δυνάμεις ανέβηκε ψηλά.

Από όσα είπαμε παραπάνω, φαίνεται καθαρά ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας της Νέας Εποχής Φαίνεται, επίσης, ότι ο βασικός στόχος της Νέας Εποχής είναι η παγκόσμια κυριαρχία. Αυτός ήταν και είναι ο βασικός στόχος και το σχέδιο των λεγομένων μυστικών εταιρειών όπως η μασονία, η Θεοσοφία, οι Ιλουμινάτοι (πεφωτισμένοι), και "λεσχών" όπως η Τριμερής Επιτροπή και η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ. Αυτός ο ίδιος στόχος, η παγκόσμια δηλαδή κυριαρχία, αποτελεί όνειρο του σιωνισμού. Οι σιωνιστές Εβραίοι περιμένουν ακόμη τον μεσσία. Τον περιμένουν ως εκείνον που θα τους εξασφαλίσει την παγκόσμια πολιτικοοικονομική επικράτηση.

Για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι, κρίνουν οι σχεδιαστές της Νέας Εποχής , ότι θα πρέπει να επιβληθεί ένα σύστημα απολύτου ελέγχου στην παγκόσμια οικονομία, στο εμπόριο, στη διατροφή. Αυτό ακριβώς επιδιώκει η πολυσυζητημένη παγκοσμιοποίηση, και όχι την μεγιστοποίηση της ευημερίας όπως διαφημίζουν οι προπαγανδιστές της.

Για να γίνει ο κόσμος απολύτως ελεγχόμενος, σχεδιάζεται η κατάργηση του γνωστού μας χρήματος και η καθιέρωση του λεγομένου πλαστικού χρήματος μέσω των καρτών.

Για να ελεγχθούν και κατασταλούν οι αντιδράσεις που αναμένονται, προωθείται ένα καθεστώς παγκοσμίου αστυνομικού ελέγχου μέσω των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και του ηλεκτρονικού φακελώματος. Εδώ εντάσσεται και η Συμφωνία Σένγκεν και ο νόμος 2472/97 για την δήθεν "προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα". Περιορίζεται, με στόχο την παντελή εξαφάνιση, η προσωπική ζωή και ελευθερία. Εφιαλτικά σενάρια μιας κοινωνίας ελεγχομένων ανθρώπων - ρομπότ, σαν αυτή που περιγράφει ο Όργουελ στο γνωστό βιβλίο του "1984", αποτελούν σταθερή επιδίωξη της Νέας Τάξεως Πραγμάτων. Τα πάντα υπό τον έλεγχο και την καθοδήγηση του "Μεγάλου Αδελφού". (Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης).

Παγκόσμιες ημέρες

Οι νεοεποχήτες μας έχουνε φλομώσει στις παγκόσμιες ημέρες με ό,τι γελοίο και αλλοπρόσαλλο μπορείς να φανταστείς. Για κάθε μέρα έχουν και κάποια βλακεία σκεφτεί. Κι εμείς άσκεφτα τσιμπάμε. Μήπως φαντάστηκε όμως κανείς τους λόγους για όλα τούτα; Σκέφτηκε άραγε κανείς ότι όλα γίνονται από ανθρώπους αθέους και πολέμιους της πίστεως ενάντια στο χριστιανικό εορτολόγιο.

……………………………………………………

Μέσα που θα χρησιμοποιηθούν

Λεωνίδα Αποσκίτη

http://katohika.gr

* Αύξηση του στρες των ατόμων. Να γίνει η οικονομική τους επιβίωση όλο και πιο δύσκολη και επισφαλής (ένταση της «οικονομικής πίεσης»).

* Μαζική διάδοση τηλεοπτικών σκουπιδιών και προώθηση αποβλακωτικών ψυχαγωγικών προγραμμάτων για την μάζα (π.χ., ριάλιτι τύ που «Je t’ aime» από την ελληνική TV).

• Λογοκρισία μέσα από την υπερπληροφόρηση. Απόκρυψη των πληροφοριών και της σημαντικής ενημέρωσης μέσα σε έναν καταιγισμό ασήμαντων πληροφοριών.

• Μείωση του προϋπολογισμού για την δημόσια εκπαίδευση και ενθάρρυνση ανάπτυξης συνθηκών χάους και ανασφάλειας στα σχολεία, που θα κάνουν αδύνατη την ποιοτική διδασκαλία. (Στάδιο υλοποίησης: προχωρημένο).

• Περιορισμός της διάδοσης των φιλοσοφικών και επιστημονικών ιδεών ιδιαίτερα στους τομείς της κβαντικής φυσικής, της νευροβιολογίας και κυρίως της κυβερνητικής -της επιστήμης που ελέγχει τα έμβια ή μη έμβια συστήματα. Περιορισμός επίσης της διάδοσης επαναστατικών απόψεων και ιδεών σε σχέση με την οικονομία, την κοινωνιολογία ή την φιλοσοφία. Πρέπει να γίνεται κουβέντα στο κοινό περισσότερο για την τεχνολογία παρά για την επιστήμη. (Στάδιο υλοποίησης: τελικό).

• Δημιουργία άσχημου και απάνθρωπου αστικού περιβάλλοντος όπου η φύση απουσιάζει παντελώς. Διατήρηση των εξοντωτικών (αγχωτικών) συνθηκών στις δημόσιες συγκοινωνίες και στο κυκλοφοριακό. Να επιτραπεί να αναπτυχθεί μόνιμη βία στις υποβαθμισμένες γειτονιές των πόλεων.
• Μη αποτροπή της αύξησης της ρύπανσης.

• Να γίνουν οι άνθρωποι μισο-άρρωστοι χάρη στην βιομηχανοποιημένη διατροφή. Μετά, να επιβαρυνθεί η κατάσταση τους λόγω των παρενεργειών των φαρμάκων που υποτίθεται ότι θα τους θεραπεύσουν. Η γεωργική βιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων και οι φαρμακοβιομηχανίες συγχωνεύονται κάτω από τα ίδια συμφέροντα… (όλα αυτά θα χρηματοδοτηθούν από τους ίδιους τους πληθυσμούς μέσω των συστημάτων ασφάλισης και περίθαλψης).

• Ενθάρρυνση της κατανάλωσης υπνωτικών και ηρεμιστικών φαρμάκων.

• Να επιτρέπεται η κατανάλωση αλκοόλ χωρίς περιορισμούς και σε προσιτές τιμές. Η Ελλάδα πρωτοστατεί και σε αυτή την περίπτωση γιατί δεν υπάρχει κανένα όριο ηλικίας για την κατανάλωση οινοπνεύματος. Γι’ αυτό έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο αλκοολισμός στην νεολαία.\

Ανακεφαλαίωση Παραπλάνησης

• Μέσα Ενημέρωσης: Απομακρύνετε την προσοχή του ενήλικου κοινού από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και στρέψτε την σε ανούσια ριάλιτυ.

• Σχολεία: Διατηρείστε αστοιχείωτα τα νεαρά παιδιά σε τομείς όπως τα μαθηματικά, τα οικονομικά, το δίκαιο, την φιλοσοφία και την Ιστορία.

• Διασκέδαση: Κρατείστε σε πολύ χαμηλό επίπεδο την διασκέδαση του κοινού.

• Εργασία: Κρατείστε απασχολημένο συνεχώς το κοινό, χωρίς να του αφήνετε χρόνο να σκεφθεί. «Πίσω στην φάρμα με τα υπόλοιπα ζώα».

Η αλήθεια είναι ότι η ευθύνη γενικά των πολιτικών εκπροσώπων μας είναι μεγάλη. Αυτοί μας χάλασαν. Αυτοί μας έφτιαξαν μία κοινωνία ανεκτική στα ναρκωτικά, ασεβή στα ιερά, άτονη η αναρχική στις αντιδράσεις. Αποποινικοποίησαν τη μοιχεία, νομιμοποίησαν τις αμβλώσεις, θεσμοθέτησαν τον πολιτικό γάμο και τις ανίερες συμβιώσεις, κατήργησαν την αργία της Κυριακής. Και τώρα; Τώρα θέλουν να καίνε τους νεκρούς, να παντρεύουν άτομα του ιδίου φύλου, να παίρνουν τα όργανά μας εικάζοντας τη συναίνεσή μας, να διευκολύνουν τους ανθρώπους να φεύγουν από αυτόν τον κόσμο με πολιτική κηδεία, αδιάβαστοι, δίχως μια προσευχή, δίχως μια ευλογία για την άλλη ζωή• με μοναδική σφραγίδα ένα μικρό ηλεκτρονικό τσιπάκι και ένα τεράστιο ψέμα μέσα και γύρω τους. (Μητ/λίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος).

 

………………………………………….

Τα κοινά σημεία μεταξύ του Μεσαίωνα

και της σημερινής περιόδου:

Λεωνίδα Αποσκίτη

http://katohika.gr

– τρομακτικό άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών

– μια κοινωνία που διοικείται από μια ελίτ που κατάγεται από μια κληρονομική κάστα

– η μικρή αξία της ανθρώπινης ζωής

– η επιστροφή του νόμου του ισχυρότερου (winners και losers)

– η επιστροφή των απολυταρχικών αυτοκρατοριών (ΗΠΑ και Κίνα)

– η επιστροφή του φονταμενταλισμού (Άραβες ισλαμιστές και Αμερικανοί ευαγγελιστές)

– η επιστροφή στους θρησκευτικούς πολέμους (ισλαμική σαρία και πόλεμοι του Μπους εμπνευσμένοι από τον «Θεό»)

– οπισθοδρόμηση της κλασσικής κουλτούρας και της μόρφωσης, πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση μόνο για τους πλουσίους

– επιστροφή στην ανασφάλεια των μεταφορών. Επανεμφάνιση των «συμμοριών των εθνικών οδών» και των πειρατών στην θάλασσα!

– επιστροφή των επιδημιών και των ασθενειών που είχαν εξαλειφθεί εδώ και έναν αιώνα.

Ο τυφοειδής πυρετός, η φυματίωση, η διφθερίτιδα και η ψωρίαση έχουν κάνει την επανεμφάνιση τους στην Δύση λόγω της αύξησης της φτώχειας. Η πανούκλα και η χολέρα εμφανίζονται ξανά σε ορισμένες περιοχές του Τρίτου κόσμου.

– η επιστροφή των πρακτικών των φυλών (πήρσινγκ, τατουάζ, οργάνωση των περιθωριακών σε φυλές…)

– η μόδα του «γκόθικ» (οι μόδες συχνά αποκαλύπτουν τις επερχόμενες κοινωνικές τάσεις)

– επιστροφή της μαγείας, της αστρολογίας και των τελετών μαύρης μαγείας

– ισχυρή επιρροή αποκρυφιστικών ταγμάτων και μυστικιστικών εταιρειών μεταξύ των κυρίαρχων ελίτ (Skull and Bones, Λέσχη των Bohemian…)

– φτωχός και ακαλλιέργητος πληθυσμός του οποίου μόνη αποστολή είναι να τροφοδοτεί την ελίτ με σκλάβους (φθηνή παιδική εργασία, σεξοτουρισμός, εμπόριο λευκής σαρκός, εμπόριο οργάνων κ.λπ.) .