Τα «κλικ» του κορωναϊού

•  Τα «κλικ» του κορωναϊού

Τόσα και τόσα ακούμε καθημερινά για κορωναϊό και πανδημία. Άλλοι λένε για ένα τυχαίο ιό και τυχαίο γεγονός. Άλλοι λένε για δημιουργία σε εργαστήρια. Κάποιοι άλλοι για συνωμοσία. Συσχετισμοί με οικονομία, με έλεγχο πληθυσμών, πολλά και διάφορα.

Πέρα από όλα αυτά, υπάρχει και η χειροπιαστή πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα μέσα από μερικά ΚΛΙΚ

•     «Είδες τον αδελφόν σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου!»
• Και όμως. Προσπαθούμε να μην δούμε άνθρωπο. Φοβόμαστε τον άνθρωπο. Τρέμουμε στην ιδέα πως θα συναντηθούμε με ανθρώπους. Κι αν αυτό είναι απαραίτητο, τον κρατάμε σε απόσταση ασφαλείας. Ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι ζούμε μακριά ο ένας από τον άλλον, τον αποφεύγουμε γιατί τον φοβόμαστε.Τώρα πουθενά δεν νιώθεις ότι είσαι άνθρωπος κοντά σε ανθρώπους! "Δεν υπάρχει πουθενά ένας τόπος να ακουμπήσει η καρδιά μου" (Καμύ).
•     Φοβόμαστε ακόμα και τον ίσκιο μας.

• Πανικοβαλλόμαστε αν κάτι πιάσουμε στα χέρια μας, δεν τολμάμε κάπου να ακουμπήσουμε.

•   Η απολύτως επιβεβλημένη απομόνωση στο σπίτι, η αποφυγή των κοινωνικών επαφών, η μοναξιά καταρρακώνουν τη ψυχή του ανθρώπου. Υπερ.-πληρωθήκαμε με στρες, άγχος και κατάθλιψη.
•     Χάσαμε τον ανθρωπισμό μας.  Αντιδρούμε με  λογικές ζούγκλας. Άνοδος στον ατομικισμό, αγοράζω μανιακά τρόφιμα, προμηθεύομαι αντισηπτικά μόνο για μένα χωρίς να σκέφτομαι τον από πίσω μου.  Πηγαίνω σε φαρμακεία και αγοράζω ότι φάρμακο ακούω πως μπορεί να με βοηθήσει αδιαφορώντας ότι υπάρχουν συνάνθρωποι μας οι οποίοι αυτά τα φάρμακα τα παίρνουν γιατί τα έχουν πραγματικά ανάγκη.  
•     Ματώνει η καρδιά μας καθώς ακούμε πως θα πρέπει πλέον να κάνουμε επιλογή στο ποιον πρέπει να σώσουμε. Σώστε λέει τους νεότερους. Τους μεγαλύτερους στην ηλικία αφήστε τους στη τύχη τους. Η ηθική του πανικού.
•  Η ηθική της «ανοσίας αγέλης». Νιτσεϊκή λογική. Να παραμείνει ο υπεράνθρωπος. Ας φύγουν οι πιο επιρρεπείς για χάρη των άλλων.
•  Πληροφόρηση, παραπληροφόρηση, επιλεκτική πληροφόρηση.  Η ελληνική βιομηχανία πληροφόρησης έχει κολλήσει σε ένα και μοναδικό θέμα το του κορωναϊού και μάλιστα σπέρνοντας πανικό. Ο κόσμος πανικόβλητος ζει «το δόγμα του σοκ».
• Χρόνια και χρόνια προσπαθούν οι σαρκοφάγοι του Ελληνισμού να κλείσουν τις εκκλησίες, να στείλουν στα αζήτητα τη πίστη, να καταργήσουν κάθε εθνική γιορτή, να στείλουν στα αζήτητα τις παρελάσεις, να διαγράψουν την ιστορία μας. Στη δεδομένη στιγμή, δυστυχώς, η πανδημία τους ευνόησε.
•  Και κάτι ακόμα. Αλίμονο που φεύγει, όποιος φεύγει, «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι». Μόνος κι άκλαυτος, χωρίς να μπορούν να τον αποχαιρετήσουν ούτε οι πιο αγαπημένοι του. Πράγματα πρωτόγνωρα.
• Παγκόσμιο οικονομικό κραχ. Έρχεται φτώχεια και πείνα. Νάτο κι εδώ το "ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ"

Αδελφοί μου.

 Όσο ο άνθρωπος ξεχνάει τη θνητότητα του, όσο εργάζεται σαν άσοφος  και παντοτινός κυρίαρχος των πάντων ξεχνώντας ότι «οι μέρες του είναι μετρημένες», τόσο χάνει τον χρόνο του, τόσο απομακρύνεται απ’ το Θεό. Όσο διακηρύττει πως δεν του χρειάζεται ο Θεός, πως τον έχει ξεπεράσει, πως δεν τον έχει ανάγκη, τόσο οδηγείται στον αφανισμό. Τα πάσης φύσεως προβλήματα διογκώνονται, τα τραύματα του αιμορραγούν διαρκώς, ο φόβος, η αγωνία, η απελπισία τον οδηγούν σε παραλογισμό.

Ένας ιός απειροελάχιστος, αόρατος διά γυμνού οφθαλμού, τον επαναφέρει στη πραγματικότητα.

Είμαστε εν αναμονή, προσευχόμαστε και ελπίζουμε τα προσωρινά να μην γίνουν αφορμή για μονιμοποίηση.

“Τώρα που δοκιμάζονται όλα, η πίστη μας, η ελευθερία μας, να καθίσουμε ενωμένοι μέσα στην ενότητα της πίστης, της υπομονής, της υπακοής, μέσα στο σπίτι μας και το σπίτι μας να το κάνουμε εκκλησία, Ναό του Θεού προσευχόμενοι για τον εαυτό μας, για τους συνανθρώπους μας για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας, για τους στρατιώτες και τους αστυνομικούς μας που δίνουν και αυτοί την δική τους μάχη” και τελειώνοντας είπε :  Θεός να μας ευλογεί. Η Παναγιά να μας σκεπάζει όλους. Μη φοβάστε αδελφοί μου, όλα θα περάσουν» όπως τονίζει και ένας ιερέας στη Μενεμένη.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ «ΤΩΝ ΜΕΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕ».

Ένας ακόμη ιός κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Ανάμεσα στους κύκλους στους κύκλους της εκκλησίας και ταλανίζει, μολύνει τους χριστιανούς. Βέβαια ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει, κανένα εμβόλιο δεν μπόρεσε να τον εξαλείψει, σε καμιά εποχή στην υπερ - δισχιλιετή ιστορία του χριστιανισμού της στρατευόμενης εκκλησίας.

Είναι ο ιός «των μεν και των δε». Των «εμείς» και των «εσείς». Των προβάτων και των εριφίων. Των υπέρ – ορθοδόξων, αυτών που παίρνουν την ορθοδοξία πάνω τους και των «γιαλαντζί», όπως ισχυρίζονται οι προηγούμενοι,  χριστιανών.

Τον είδαμε στο μεγαλύτερο μέρος του 8^ου και το πρώτο μισό του 9^ου αιώνα. Ήτανε τα ζοφερά χρόνια της εικονομαχίας. Οι μεν αγκάλιαζαν τις εικόνες, οι δε τις κατέστρεφαν. Ο καθένας υπεστήριζε τα δικά του δίκαια.

Αργότερα το 1054 ο ιός επικατάρατος, έδρασε ανεπανόρθωτα. Το Σχίσμα που πλήγωσε την ενότητα του χριστιανικού κόσμου.

Να πούμε για το  1924; Και πάλι ο ιός επιθετικότατος. Άφησε και πάλι τις βλαβερές του συνέπειες το σώμα του ορθοδόξου πλέον χριστιανισμού διαμορφώνοντας και πάλι νέες παρατάξεις «των μεν και των δε». Οι μεν διακηρύττουν πως σηκώνουν το λάβαρο της γνήσιας ορθοδοξίας, οι δε είναι όπως ισχυρίζονται οι πρώτοι είναι οι ριψάσπιδες γιατί ακολούθησαν το νέο ημερολόγιο.

Είναι ακόμη το θέμα με τους «κολυβάδες», είναι το πρόσφατο με το «Κολυμπάρι», είναι … είναι … και πάει λέγοντας.

Και τώρα ο κορωνοϊός. Μια πανδημία που μαστίζει την ανθρωπότητα χωρίς βέβαια καμιά εξαίρεση και εδώ σε μας.

Οι εκκλησίες για λόγους ασφαλείας του ποιμνίου, σιωπούν και αναστέλλουν την τέλεση κάθε ιεροπραξίας, κάθε μυστηρίου και αυτής ακόμα της Θ. Λειτουργίας.

Ο ιός  «των μεν και των δε» πήρε και πάλι τας πάνω του.

Κακώς έκλεισαν οι εκκλησίες από τη μια, καλώς έγινε εν μέσω πανδημίας και κινδύνου, από την άλλη.

Καλώς τελείται η ακολουθία έστω και κεκλεισμένων των θυρών οι μεν, κακώς λένε οι άλλοι, ούτε αυτό χρειάζεται.

Ο ιός καλά κρατεί με εμφανέστατο το σύμπτωμα του κονταροχτυπήματος και του πολέμου.

Κι εγώ σ΄ σε τούτες τις συρράξεις έχω σαν αντίδοτο το ευαγγέλιο της Κυριακής των Απόκρεω, της Μελλούσης Κρίσεως. Ευτυχώς δεν αναφέρει μέσα το «πορεύεθε» απ’ εμού, όσοι προς καιρού, δεν ήλθατε προς με όταν οι καμπάνες σίγησαν εν καιρώ πανδημίας και μείνατε προσευχόμενοι στα σπίτια σας ή και το αντίθιετο.

ΚΥΡΙΕ

Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ.