Εν μέσω οικονομικής κρίσης, παρατεταμένης άπνοιας στην αγορά και συντονισμένης πίεσης από το εξωτερικό για λήψη άμεσων μέτρων, που θα βελτιώσουν την κατάσταση στην Ελληνική Οικονομία, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κάλεσε με ευγενικό τρόπο τους εκπροσώπους του λαού, τους βουλευτές μας, να δώσουν «το καλό παράδειγμα», αποφασίζοντας να μειώσουν περαιτέρω τις μηνιαίες απολαβές τους. Πέρυσι μειώθηκε η βουλευτική αποζημίωση κατά 5%, μέτρο που ισχύει και για το 2010. Η πρόταση του κ. Παπανδρέου δεν βρήκε υποστηρικτές. Οι αντιδράσει από τους βουλευτές όλων των κομμάτων ήταν πολλές. Κάποιοι έσπευσαν να προειδοποιήσουν ότι δεν αποδέχονται τους λαϊκισμούς αυτού του τύπου, απειλώντας ότι δεν θα λάβουν μέρος σε ψηφοφορίες νομοσχεδίων! Άλλοι υποστήριξαν μάλιστα ότι ανήκουν στους κακοπληρωμένους κοινοβουλευτικούς της Ευρώπης. Υπό το βάρος τέτοιων τοποθετήσεων, το θέμα «επανεξετάζεται», δηλαδή παραπέμπεται στις καλένδες.
Η βουλευτική αποζημίωση φθάνει τα 6.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ αυξάνεται με βάση τη συμμετοχή των βουλευτών σε Επιτροπές της Βουλής. Εκτός από την αποζημίωση τους, οι βουλευτές απολαμβάνουν και πολλών άλλων «ειδικών προνομίων», που φθάνουν τα 3.000 ευρώ μηνιαίως. Όσοι έρχονται από την περιφέρεια, μπορούν να οργανώσουν το γραφείο τους, στελεχώνοντας το με άτομα της εμπιστοσύνης τους, ενώ λαμβάνουν και επίδομα για οικογενειακά βάρη. Το κράτος έχει προβλέψει, ώστε οι βουλευτές να έχουν δικό τους αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους, αλλά και προσωπική φρουρά. Αυτά ισχύουν σήμερα. Το 1964, η Βουλή αποφασίζει η βουλευτική αποζημίωση να προσαρμόζεται στο σύνολο των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Σημειώτεον ότι η Βουλή της ίδιας περιόδου αποφάσισε να διπλασιαστεί ο μισθός των δικαστικών. Το 1975, η Βουλή δίνει μορφή Ψηφίσματος σε ό,τι είχε αποφασισθεί το 1964. Από την εποχή της Μεταπολίτευσης και εντεύθεν, «η βουλευτική αποζημίωση αυξήθηκε 64 φορές και 174 φορές αυξήθηκαν τα συνολικά κονδύλια για το Κοινοβούλιο» (Το Βήμα της Κυριακής, 20.12.2009).
...Εδώ βλέπουμε ποιοι φωνάζουν, για να πληρώσουμε εμείς το μαλλί!
...Εδώ βλέπουμε ποιοι φωνάζουν για να ανοίξουμε μόνο εμείς και μόνο τις δικές μας τσέπες! (Οι επισημάνσεις δικές μας)
Οι διευκολύνσεις των βουλευτών τους παρέχονται για να μπορέσουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή του$. Πόσοι από τους βουλευτές αντιλαμβάνονται αυτό που κάνουν ως «αποστολή»; Πόσοι ασχολούνται εις βάθος με τα προβλήματα των περιφερειών τους, του τόπου τους, όχι στο βωμό των δημοσίων σχέσεων και της καλής «έξωθεν μαρτυρίας», αλλά των ίδιων των συμπατριωτών τους; Μάλλον λίγοι, πιθανώς ελάχιστοι, τόσοι που αποτελούν φωτεινές εξαιρέσείς. Οι υπόλοιποι δείχνουν πια απροκάλυπτα ανεπαρκείς.
(Απ’ την εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 21-1-2010 ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ)
Η βουλευτική αποζημίωση φθάνει τα 6.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ αυξάνεται με βάση τη συμμετοχή των βουλευτών σε Επιτροπές της Βουλής. Εκτός από την αποζημίωση τους, οι βουλευτές απολαμβάνουν και πολλών άλλων «ειδικών προνομίων», που φθάνουν τα 3.000 ευρώ μηνιαίως. Όσοι έρχονται από την περιφέρεια, μπορούν να οργανώσουν το γραφείο τους, στελεχώνοντας το με άτομα της εμπιστοσύνης τους, ενώ λαμβάνουν και επίδομα για οικογενειακά βάρη. Το κράτος έχει προβλέψει, ώστε οι βουλευτές να έχουν δικό τους αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις τους, αλλά και προσωπική φρουρά. Αυτά ισχύουν σήμερα. Το 1964, η Βουλή αποφασίζει η βουλευτική αποζημίωση να προσαρμόζεται στο σύνολο των αποδοχών του Προέδρου του Αρείου Πάγου. Σημειώτεον ότι η Βουλή της ίδιας περιόδου αποφάσισε να διπλασιαστεί ο μισθός των δικαστικών. Το 1975, η Βουλή δίνει μορφή Ψηφίσματος σε ό,τι είχε αποφασισθεί το 1964. Από την εποχή της Μεταπολίτευσης και εντεύθεν, «η βουλευτική αποζημίωση αυξήθηκε 64 φορές και 174 φορές αυξήθηκαν τα συνολικά κονδύλια για το Κοινοβούλιο» (Το Βήμα της Κυριακής, 20.12.2009).
...Εδώ βλέπουμε ποιοι φωνάζουν, για να πληρώσουμε εμείς το μαλλί!
...Εδώ βλέπουμε ποιοι φωνάζουν για να ανοίξουμε μόνο εμείς και μόνο τις δικές μας τσέπες! (Οι επισημάνσεις δικές μας)
Οι διευκολύνσεις των βουλευτών τους παρέχονται για να μπορέσουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή του$. Πόσοι από τους βουλευτές αντιλαμβάνονται αυτό που κάνουν ως «αποστολή»; Πόσοι ασχολούνται εις βάθος με τα προβλήματα των περιφερειών τους, του τόπου τους, όχι στο βωμό των δημοσίων σχέσεων και της καλής «έξωθεν μαρτυρίας», αλλά των ίδιων των συμπατριωτών τους; Μάλλον λίγοι, πιθανώς ελάχιστοι, τόσοι που αποτελούν φωτεινές εξαιρέσείς. Οι υπόλοιποι δείχνουν πια απροκάλυπτα ανεπαρκείς.
(Απ’ την εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 21-1-2010 ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου