Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο που «στόλιζαν» οι γερμανοί στρατιώτες του Χίτλερ (πρόγονοι της Μέρκελ), όταν κατείχαν την Ελλάδα


Ο Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του «Το κόκκινο βιβλίο», περιγράφει με τα μάτια ενός στρατοκόπου τα αίσχη των αιμοσταγών γερμανών στρατιωτών, όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό την Κατοχή του χιτλερισμού, παρομοιάζοντάς τους με τους στρατιώτες του Ηρώδη: «Ήταν ένα αγροτικό χωριό πού καιγόταν. Τά σπίτια βούλιαζαν μέσα στις σπίθες, η ζωή των ανθρώπων και των ζώων έτρεχε φουρφουρίζοντας από τις μεγάλες μαχαιριές. Οι άνδρες των αιμάτων μέ τα φονικά όπλα και μέ τό δαυλό στά χέρια έτρεχαν από σπίτι σέ σπίτι καί μοίραζαν τό θάνατο. Ο στρατοκόπος τους γνώρισε. Ήταν οι ίδιοι οι στρατιώτες του Ηρώδη...

Μπήκε αόρατος στά σπίτια πού ξεθεμέλιωναν. Τούς είδε νά λιανίζουν μέ τις λόγχες τούς γέρους, νά λιώνουν κάτω από τις μπότες τους τά βρέφη. Τούς είδε ν' ανοίγουν την κοιλιά της ετοιμόγεννης μητέρας, νά βγάζουν τό έμβρυο και νά τό σηκώνουν στή μύτη της ξιφολόγχης. Μπήκε μαζί τους σ' ένα σπίτι. Σ' ένα κλινάρι γαλούριζαν δυο μικρά παιδιά. Φαίνονταν δίδυμα. Οι στρατιώτες του Ηρώδη τά σήκωσαν, τά κάθισαν σ' έναν καναπέ. Τά μικρά χαμογέλασαν, άπλωσαν τά χεράκια πρός τά όπλα πού γυάλιζαν, κουνούσαν τά ρόδινα μπράτσα τους σάν πρωτοδοκίμαστες φτερούγες. Ένας στρατιώτης άπλωσε τό χέρι νά πνίξει τό ένα. Τό μικρό έπιασε αυτό τό χέρι, έβαλε τό μεγάλο δάχτυλο του στρατιώτη στο στόμα καί τό βύζαινε. Κείνη την ώρα έμπαινε ένας άλλος μ' έναν ντενεκέ μπενζίνα. Αυτός πού ήταν επικεφαλής τούς σταμάτησε. Ξέφτισε μιά λούνα μπαμπάκι από τό προσκέφαλο των παιδιών, το έστριψε φυτίλι. Κατόπι το βούτηξε στη μπενζίνα καί το τρύπωσε με προσοχή στά ρουθούνια καί στ' αυτάκια των παιδιών. Οι άλλοι κατάλαβαν το παιχνίδι, τριγύριζαν χαρούμενοι τον καναπέ καί περίμεναν χτυπώντας με ανυπομονησία τα γόνατα. Τότε ο βαθμοφόρος τράβηξε ένα σπίρτο καί έβαλε φωτιά στά φυτίλια, ένα πρός ένα.

Οι στρατιώτες διασκέδαζαν πολύ. Γελούσαν ξεκαρδισμένοι και χτυπούσαν τά γόνατα. Σαν τέλειωσε το παιχνίδι ράντισαν τη μπενζίνα στα έπιπλα και έβαλαν φωτιά. Η φλόγα όρμησε πεινασμένη, έγλειφε τα πτώματα, τις πόρτες και τις κουρτίνες, κατόπι έτριξε τα δόντια της μασώντας τά δοκάρια. Από το στάβλο του σπιτιού ανέβηκε ένα φοβερό μουκάνισμα. ήταν τά βόδια και τά γελάδια πού μούγκριζαν μακρόσυρτα, παρακαλεστικά, κουτουλούσαν την αμπαρωμένη πόρτα να τούς ανοίξουν καί κανένας δεν τούς άνοιξε.

Μέσα στην πλατέα του χωριού ήταν ο μεγάλος πλάτανος. Οι στρατιώτες του Ηρώδη (εννοεί τους Γερμανούς στρατιώτες) μάζεψαν τα βρέφη, τα έβρεξαν με μπενζίνα καί τα κρέμασαν από τις φασκιές, δεμένα από τη μέση. Κουνιόνταν ανάερα σαν παράξενοι καρποί του γέρικου δέντρου. Κατόπι μπήκαν σ' ένα σχολειό που είχαν κλεισμένες τις μανάδες.

— Θά μας πείτε που είναι κρυμμένοι οι άντρες του χωριού; ρώτησαν.

—Όχι, δέ θα σας πούμε, απάντησαν οι γυναίκες μ' ένα στόμα.

— Καλά! γέλασαν οι στρατιώτες του Ηρώδη. Ξέρετε τουλάχιστο το δέντρο των Χριστουγέννων; Εμείς τούτη τη νύχτα ανάβουμε στον τόπο μας το δέντρο των Χριστουγέννων.

—Όχι, δεν ξέρομε τέτοιο πράμα, είπαν οι γυναίκες. Δώστε μας τα παιδιά μας, αν είστε χριστιανοί!

—Ελάτε λοιπόν να δείτε τα παιδιά σας καί το δέντρο των Χριστουγέννων!

Τις πήγανε δεμένες πιστάγκωνα στο μεγάλο πλάτανο της πλατέας. Ο αξιωματικός έκανε σημείο καί οι στρατιώτες έβαλαν φωτιά στα κρεμασμένα παιδάκια. Οι γυναίκες ούρλιαζαν όλες μαζί, πάλευαν να ορμήσουν, καταριούντανε καί σκέπαζαν με τις σκληριές τους το κλάμα των αναμμένων παιδιών.

—Ο Θεός να σας κάψει! φώναξαν οι γυναίκες. Ο Θεός

πού βλέπει από πάνω να σας κάψει! Εσάς καί, τα παιδιά σας!

—Αλίμονο! συλλογίστηκε ο στρατοκόπος… είδε πως η σφαγή του Ηρώδη δεν είχε πάρει τέλος ακόμα μέσα στις δυο χιλιάδες χρόνια από τότες πού άρχισε. Πρόσεξε τα ρούχα καί τις περικεφαλαίες των στρατιωτών καί γνώρισε πάνω στα σύνεργα της σφαγής τη σφραγίδα του θηρίου. ήταν ο σταυρός του Γολγοθά με τσακισμένες τις τέσσερις άκρες του.

Τότε πήρε τα μάτια του, έφυγε απ’ εκεί καί περπάτησε μέσοι σε τόπους καί χρόνους. "Έτσι όπως ο νους του ανθρώπου μπορεί καί ταξιδεύει ανάμεσα σέ τόπους καί χρόνους. Καί πάλι βρέθηκε μέσα σέ πολιτείες, καί πάλι διάβηκε μέσ’ από τά χωριά της Ελλάδας. Καί κλαίγαν οι πολιτείες καί τά χωριά, καί κλαίγαν οι δρόμοι, τα σπίτια, τά σκολειά, τά καράβια καί τά καλύβια. Από τά χαντάκια έβγαιναν φωνές πνιγμένες καί ήταν μισοσκοτωμένοι άνθρωποι εκεί, σάλευαν τά σπασμένα χέρια κάτω από τό χώμα, πού κυμάτιζε από τούς σπασμούς των. Οι φωνές πού έβγαιναν από τούς ομαδικούς τάφους πνίγονταν από τό χώμα πού μπούκωνε τά ματωμένα στόματα. Καί είδε πάλι τις φλόγες νά πνίγουν τά σπίτια τά ειρηνικά,, καί είδε μέσα στή νύχτα ανθρώπους, μέ τό λεπίδι δαγκωμένο ανάμεσα στά δόντια, νά γκρεμίζουν μέ δυναμίτη τά φτωχόσπιτα πάνω στις μητέρες και τα παιδιά που κοιμόντανε… τα κοριτσάκια και τα σχολειόπαιδα που τα έσερναν στη σφαγή και στο μαρτύριο… τους στρατιώτες να σκοτώνουν τα βρέφη πάνω στο βυζί της μητέρας και ν’ ανοίγουν την κοιλιά της μητέρας…
 

http://stratisandriotis.blogspot.com/

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ...

Το μάθημα των θρησκευτικών
και πάλι στο στόχαστρο
Υπό Αναστασίου Ν. Μαρίνου
Δρος Νομικής
Αντιπροέδρου του ΣτΕ ε.τ.

 
Η προσπάθεια αποθρησκευτικοποιήσεως του λαού της Ελλάδος η οποία άρχισε την περίοδο της "Μεταπολίτευσης", όταν ο τότε "Εθνάρχης" εξεστόμισε προς τον Μακαριστόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Σεραφείμ την γνωστήν φράση: "να χωρίσουμε τα τσανάκια μας", ουδέποτε εγκατελείφθη. Συνεχίσθηκε έκτοτε και επειδή δεν κατέστη δυνατόν να ολοκληρωθεί συνεχίζεται μέχρι σήμερον.
Είναι εθνικώς απαραίτητο να υπενθυμίσουμε την μέχρι σήμερα πορεία αυτής της προσπάθειας.:
Στάδιον πρώτον:
Με υπόδειξη του τότε "Εθνάρχη" επεχειρήθη να εισαχθεί χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας με το Σχέδιον Συντάγματος του 1975 χωρίς να ενημερωθεί επί τούτου ο λαός. Έγινε προσπάθεια λαθραίας εισαγωγής χωρισμού. Έπρεπε να αντιδράσει ο υπογράφων το παρόν κείμενον με δημόσια ανακοίνωση από του βήματος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών την Ι6ην Ιανουαρίου 1975 διά να τροποποιηθεί το Σχέδιον και το κείμενον του Συντάγματος να λάβει την σημερινήν του μορφήν (Βλ. περί αυτού το βιβλίον του υπογράφοντος το παρόν: Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας,1984, εκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος σελ.18. εξ.)
Στάδιον δεύτερον:
Μετά την αποτυχίαν του Σχεδίου του "Εθνάρχη" την προσπάθειαν αποθρησκευτικοποιήσεως του λαού ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ και αυτήν φοράν ετέθη στο στόχαστρον το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Κατά την φάσιν αυτήν το θέμα έφθασε στο Συμβούλιον της Επικρατείας (ΣτΕ) το Στ' Τμήμα του οποίου υπό την προεδρίαν του υπογράφοντος το παρόν εξέδωκε την ύπ' άριμ.3356/1985 ομόφωνη απόφαση του με την οποίαν εγένοντο δεκτά τα έξης: α) Το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να διδάσκεται υποχρεωτικά κατά το ορθόδοξον χριστιανικόν δόγμα και επί "ικανόν" αριθμόν ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως. β) Οι μαθηταί οι οποίοι είναι ορθόδοξοι υποχρεούνται να παρακολουθούν το μάθημα αυτό ως επίσης και να μετέχουν στις άλλες θρησκευτικού περιεχομένου σχολικές εκδήλωσεις(προσευχή, εκκλησιασμός), γ)0ι μαθηταί οι οποίοι είναι ετερόδοξοι, ετερόθρησκοι ή άθεοι έχουν το δικαίωμα να απέχουν αζημίως της παρακολουθήσεως του μαθήματος αυτού ἐπίμόνῃ τῇ δηλώσει των γονέων ή κηδεμόνων αυτών ότι έχουν εκ των ως άνω λόγων πρόβλημα θρησκευτικής συνειδήσεως. δ) Η δήλωσις αυτή των γονέων ή κηδεμόνων δεν προσβάλλει την θρησκευτικήν ελευθερίαν των δηλούντων ή των μαθητών.
Η απόφασις αυτή προεκάλεσε πολλές αντιδράσεις oι οποίες εκδηλώθηκαν και δι' επιθέσεων κατά του προσώπου του υπογράφοντος το παρόν κείμενον εις τον όποιον απέδωσαν τον χαρακτηρισμὀν του "φασίστα" επειδή ....εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή. Το αστείον δε είναι ότι κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου επετέθη και ένας καθηγητής της θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο όποιος την εσχολίασε χωρίς να την έχει μελετήσει, δηλαδή έκρινε με βάση όσα είχε αναγράψει δι' αυτήν ο Τύπος.
Στάδιον τρίτον:
Φυσικόν ήταν η απόφαση αυτή να δημιουργήσει πανικόν εις τούς κυβερνητικούς παράγοντας οι οποίοι συνέχιζαν την προσπάθεια του "Εθνάρχη" και οι οποίοι απεφάσισαν, αυτή την φορά, να ακολουθήσουν άλλην οδόν πονηράν και ύπουλον διά να ολοκληρώσουν την συγκεκριμένη προσπάθεια. Με απόφαση δηλαδή του Υπουργού Εθνικής Παιδείας (τότε δεν είχε καταργηθεί ακόμα το επίθετο "Εθνική") απεφασίσθη η μείωσις των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών σε μία ώρα εβδομαδιαίως. Επίστεψαν ότι διά του τρόπου αυτού το μάθημα θα αχρηστευόταν στην ουσία. Επλανήθησαν όμως διότι το θέμα επανήλθεν εις το ΣτΕ το Στ’ Τμήμα του οποίου υπό την προεδρία και πάλιν του υπογράφοντος το παρόν κείμενον, εξέδωκε την υπ' αριθμ. 2I76/I995 απόφαση με την οποίαν εγένοντο δεκτά τα εξής: α) Επανελήφθη κατά το κύριον περιεχόμενον η προηγουμένη απόφαση, β) Ακυρώθηκε η απόφαση του Υπουργού Παιδείας διά τον λόγον ότι η μία (1) ώρα διδασκαλίας εβδομαδιαίως του μαθήματος των θρησκευτικών δεν ήτο "κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας" ό "ικανός αριθμός ωρών διδασκαλίας ο οποίος, σύμφωνα με την προηγουμένη απόφαση του ΣτΕ επιβάλλεται κατά το Σύνταγμα, να διδάσκεται το μάθημα των θρησκευτικών. Η τελευταία αυτή κρίσις του ΣτΕ δεν ήτο κρίσις δικαστηρίου ουσίας, αλλά κρίσις ακυρωτική τούθ' όπερ έχει σημασίαν δι' όσους γνωρίζουν την διαφοράν. Το κρίσιμον αυτό σημείον της αποφάσεως δεν το αντελήφθησαν όμως ορισμένοι ή έκαναν ότι δεν το αντελήφθησαν ή δεν ήσαν σε θέση να το αντιληφθούν και άσκησαν κριτικήν κατά της αποφάσεως επιστημονικώς εσφαλμένη. Βλ. π.χ. τον Σταύρο Τσακυράκη, εις ΝοΒ Ιανουαρίου 1999 σελ. 145, ο οποίος ισχυρίζεται ότι το ΣτΕ παρεβίασε με την απόφαση του το δημοκρατικό πολίτευμα, αποσιωπά όμως ότι η πρώτη απόφαση του ΣτΕ παραπέμπει σε ρητές διατάξεις της κοινής νομοθεσίας δηλαδή στην βούληση του λαού με τις οποίες ορίζεται ότι ή Παιδεία αποβλέπει εις την κατά το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα ανάπτυξη της "θρησκευτικής" συνειδήσεως των μαθητών και τις οποίες διατάξεις δεν έκρινε το ΣτΕ ότι είναι αντισυνταγματικές.  
Στάδιον τέταρτο:
Η κατάσταση εις το θέμα αυτό παρέμεινεν έκτοτε, ως είχε κρίνει το ΣτΕ και όλως αιφνιδίως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ επανήλθαν επ' αυτού υπό άλλην μορφήν επιθέσεως. Ειδικότερα άρχισαν σκέψεις και προτάσεις   για καθιέρωση "θρησκειολογικής" διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών δηλαδή να εισέρχονται στις σχολικές αίθουσες διδάσκαλοι όλων των θρησκειών και να διδάσκει ο κάθε ένας την δική του θρησκεία. Αλλά και αυτή ή λύση ήταν αντίθετη με ό,τι είχεν ορίσει το ΣτΕ και ο υπογράφων το παρόν αναγκάσθηκε να αντιδράσει δημοσία (Βλ. ΕΣΤΙΑ της Ι4.Ι.20ΙΙ).
Στάδιον πέμπτον:
Επηκολούθησε μετ' ολίγον και νέα προσπάθεια με πρόταση αντικαταστάσεως του μαθήματος των θρησκευτικών διά του μαθήματος "Θρησκεία και Κόσμος". Άλλα και εις την πρόταση αυτή αντέδρασεν ο υπογράφων το παρόν (Βλ. ΕΣΤΊΑ 7.4.2011).
Στάδιον έκτον:
Το Υπουργείον Διά Βίου Μάθησης ούτε τότε έκανε πίσω αλλά άρχισε να δίνει με εγκυκλίους προς τους Διευθυντές των Σχολείων οδηγίες, όσον αφορά το μάθημα των θρησκευτικών, οι οποίες ήσαν αντίθετες προς ό,τι είχε κρίνει το ΣτΕ. Το λυπηρό δε είναι ότι προς το πνεύμα των εγκυκλίων αυτών είχαν από παλιότερα συνταχθεί και ο τότε Συνήγορος του Πολίτη κ. Καμίνης και ο Πρόεδρος της Αρχής Προσωπικών Δεδομένων. Ο υπογράφων αντέδρασε και πάλιν εγγράφως (Βλ. ΕΣΤΙΑ 26.6.2011). Και εφθάσαμεν αισίως εις το σημερινόν στάδιον.
Στάδιον έβδομον:
Tο Υπουργείον Διά Βίου μάθησης έστειλε στα σχολεία (Δημοτικό και Γυμνάσια) "Ειδικό Πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών στα θρησκευτικά" και με το πρόγραμμα αυτό εις το μάθημα των θρησκευτικών δίδεται περιεχόμενο θρησκειολογικό διότι περιέχει ιστορικοσυγκριτική θεώρηση των θρησκειών (Ιουδαϊσμού, Μουσουλμανισμού, Ινδουισμού, Ταοϊσμού και Κομφουκιανισμού) σε σχέση με τον Χριστιανισμό. Αλλά και τα θέματα του Χριστιανισμού φαίνονται να αναλύονται όχι με βάση την επιστήμην της Θεολογίας και το Δόγμα, αλλά κατά τρόπον εμπειρικόν και κοινωνικόν. Με άλλα λόγια με βάση αυτές τις οδηγίες η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών δεν πραγματοποιείται στα πλαίσια του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος, αλλά αποτελεί μίαν ιστορικήν και μόνον αφήγησιν, δυσνόητη εν πολλοίς, και γι' αυτό σε πολλά σχολεία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν τις οδηγίες αυτές, ως μας επληρηφόρησαν πολλοί αρμόδιοι.
Πέραν αυτού υπάρχει μία αοριστία ως προς τον αριθμόν των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών. Με άλλα λόγια το Υπουργείον περιφρονεί το περιεχόμενο των αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας και προσπαθεί η περιφρόνηση αυτή να γίνεται κατά τρόπον συγκεκαλυμένον, εφ' όσον μάλιστα δεν έχει διανεμηθεί και βιβλίο για το μάθημα των θρησκευτικών.
Η προσπάθεια όμως αποθρησκευτικοποιήσεως της νεολαίας εκδηλώνεται τώρα τελευταία όχι μόνο από το Υπουργείον Διά Βίου μάθησης, αλλά και από διαφόρους άλλους δημόσιους λειτουργούς. Έτσι ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Γ. Καμίνης, όπως αναφέρουν πληροφορίες, απηγόρευσε την τέλεση πρωινής προσευχής στις κατασκηνώσεις του Δήμου, ο δε βουλευτής του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Γρ. Ψαριανός έκαμε, επερώτηση στην Βουλήν διαμαρτυρόμενος διότι, ενώ είμαστε, όπως λέγει, μία "ελεύθερη πολυπολιτισμική και ανεξίθρησκη κοινωνία", τείνουμε με τους αγιασμούς στα σχολείο: να γίνουμε ένα "θεοκρατικό καθεστώς. Για την τελευταίαν αυτήν ενέργειαν αντέδρασα δημοσία (Βλ. Εφημ. ΕΣΤΙΑ της 21.10.2011).
Όλα όμως αυτά αποδεικνύουν ότι η προσπάθεια αποθρησκευτικοποιήσεως της νεολαίας κινείται βάσει σχεδίου και ο καθείς είναι ελεύθερος να υπόθεση ποίοι πατρονάρουν αυτό το σχέδιο. Η πολιτική ηγεσία του τόπου δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το ζήτημα.
Νοέμβριος 2011
Αν. Ν. Μαρίνος Δρ. Ν.
Αντιπρόεδρος του ΣτΕ ε.τ.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011


Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ
του π. Χρήστου Κ. Ζαρκαδούλα
εφημερίου της ενορίας του Ι. Ν. Αγίων Αναργύρων Καραβομύλου Φθιώτιδας
http://www.pagliriki.gr

«Ο θάνατός σου η ζωή μου» και «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Είναι δυο συνηθισμένες ρήσεις με τις οποίες ο απλός άνθρωπος περιγράφει τις ανθρώπινες σχέσεις στη σημερινή κοινωνία, δηλαδή στο υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τουτέστιν στον καπιταλισμό.
Σε περιόδους εύρυθμης λειτουργίας του ο καπιταλισμός κρύβει τους μεγάλους και αιχμηρούς κυνόδοντές του κάτω από διάφορα προσωπεία. Σε περιόδους όμως κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε, τα προσωπεία πέφτουν και το βαμπίρ μας δείχνει εκφοβιστικά το απάνθρωπο πρόσωπό του.
Μέχρι την έναρξη της οικονομικής κρίσης οι διάφοροι λακέδες του συστήματος, τηρώντας πιστά τις εντολές των αφεντικών τους, για μη χρήση ωμής βίας, χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο της αποπλάνησης και μας ξεγελούσαν με διάφορες καραμέλες και σοκολατάκια (επιδόματα, βοηθήματα, επιδοτήσεις, ενισχύσεις, δήθεν δυνατότητα πρόσβασης όλων στην παιδεία και τις υπηρεσίες υγείας, κοινωνική πρόνοια κ.λπ.). Σήμερα όμως οι εντολές άλλαξαν και οι «παιδεραστές» (αδύναμο και ανώριμο παιδί είναι ο λαός, που ωριμάζει μόνο μέσα και δια της επαναστατικής διαδικασίας) μετατράπηκαν σε άγριους βιαστές.
Μέχρι πρόσφατα, άμεσα δια της απλήρωτης εργασίας και έμμεσα δια της κρατικής εξουσίας, ιδιοποιούνταν τον πλούτο που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι άσχετα αν αυτοί βρίσκονταν σε σχέση εξηρτημένης εργασίας ή δραστηριοποιούνταν ως «ελεύθεροι» επαγγελματίες. Έτσι, αφού άρπαζαν και συσσώρευαν στα ταμεία τους τον κοινωνικό πλούτο, εμφανίζονταν στη συνέχεια ως ευεργέτες και δάνειζαν τα κρατικά ταμεία με τα κλεμμένα για να ανταπεξέλθουν τα τελευταία στις ανάγκες τους. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν τα τεράστια κρατικά χρέη.
Σήμερα που το μεγάλο κεφάλαιο διανύει κρίση, έρχεται και απαιτεί να του επιστραφούν τα κλεμμένα που δάνεισε. Γι’ αυτό αυτός ο ομαδικός βιασμός των λαών. Ο καπιταλισμός μας έδειξε το αληθινό του πρόσωπο, αυτό του κανίβαλου και του βαμπίρ, για να μη ζημιωθούν ούτε κατ’ ελάχιστον όχι οι ίδιοι οι καπιταλιστές, αλλά οι επιχειρήσεις τους.
Από τα παραπάνω γίνεται ολοφάνερο ότι ο λαός, επειδή δεν χρωστά σε κανέναν (είναι βλακώδες να θεωρούμε ότι χρωστάμε αυτά που μας έκλεψαν και στη συνέχεια μας δάνεισαν), πρέπει να καταργήσει στην πράξη τα όποια ληστρικά εναντίον του φορολογικά μέτρα. Ταυτόχρονα πρέπει να απαιτήσει τη στάση πληρωμών προς τους κλέφτες δανειστές και να κινηθεί προς την ανατροπή αυτού του κοινωνικοοικονομικού συστήματος, που κάνει τον άνθρωπο λύκο για τον συνάνθρωπό του.
Φυσικά και η μετέπειτα πορεία δεν είναι εύκολη. Για να υπάρξει μια κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά στην αγάπη που θα πηγάζει από την κοινή προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον, απαιτείται η κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και διαρκής λαϊκή επαγρύπνηση που θα περιφρουρήσει αυτή την οικονομική βάση από κάθε παρέκκλιση και απόπειρα ανατροπής. Απαιτείται ωριμότητα, υπευθυνότητα, απάρνηση του εαυτούλη μας και πρωτίστως οικοδόμηση ταξικής συνείδησης.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ


Ο επάρατος πλουτισμός


          Στην εποχή της βαθιάς οικονομικής κρίσης που ζούμε, αγαπητοί μου, κατά την οποία οι λαοί γινόμαστε θύματα της διεθνούς και εγχώριας πλουτοκρατίας, το Ευαγγελικό απόσπασμα της ΙΓ Κυριακής του Λουκά, καθίσταται άκρως ενδιαφέρον και επίκαιρο. Ο Χριστός ερωτάται από έναν ιουδαίο άρχοντα για τον τρόπο με τον οποίο θα κατακτήσει την αιώνια ζωή. Τού υποδεικνύει να τηρήσει πιστά τις εντολές του Θεού και, όταν λαμβάνει τη σχετική διαβεβαίωση καλεί τον συνομιλητή Του, να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του, να τα μοιράσει στους πτωχούς και να Τον ακολουθήσει. Ο πλούσιος έπεσε σε μελαγχολία και έφυγε, γιατί δεν ήθελε να στερηθεί τα πλούτη του. Ο Χριστός τότε ομολόγησε ότι ο πλουτισμός είναι εμπόδιο για την κατάκτηση της Βασιλείας των ουρανών. Γιατί συμβαίνει αυτό;
          Το κυνήγι του πλουτισμού δημιουργεί ανθρώπους χωρίς ηθικές αναστολές και αισθήματα. Κατασκευάζει ανθρώπους – μηχανές που λειτουργούν με μόνο και αποκλειστικό σκοπό την αύξηση του πλούτου έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Στο σκοπό αυτό τα διεθνή συστήματα του πλουτισμού δε διστάζουν να θυσιάσουν ανθρώπινα δικαιώματα, να στερήσουν κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά προνόμια, να εκμαυλίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δημιουργώντας στρατιές νεόπτωχων, ανέργων και δυστυχισμένων ανθρώπων, χωρίς παρόν και ελπίδα για το μέλλον. Δε διστάζουν να κερδοσκοπήσουν στην πλάτη ολόκληρων κρατών και να εξευτελίσουν την ιστορία λαών, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα των κερδών τους. Οι κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις για την προάσπιση του δικαίου των λαών τούς αφήνουν παντελώς αδιάφορους.
            Το κυνήγι του πλουτισμού δημιουργεί ανθρώπους αιχμαλώτους του χρήματος και τούς οδηγεί στην εκούσια δέσμευση μιας ιδιότυπης σκλαβιάς. Η ζωή τους εξαρτάται από την αυξομείωση των χρηματοοικονομικών δεικτών, χαλαρώνοντας τους ανθρώπινους δεσμούς, περιορίζοντας ή εξαφανίζοντας την ανάγκη της κοινωνικότητας, που δίδει τη θέση της στον επικίνδυνο ατομισμό. Ένας σύγχρονος Ορθόδοξος Ιεράρχης, αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο της ιδιότυπης αυτής αυτοδέσμευσης, επισημαίνει: «Εκείνος που ασχολείται συνέχεια με χρήματα, τόκους και δανεισμούς, με κέρδη και επιχειρήσεις, γίνεται χειρότερος και από τα άλογα ζώα, γιατί αποδεικνύεται δούλος κάτω από το χειρότερο αφεντικό. Ενώ πλαστήκαμε από τον Θεό ευγενείς και ελεύθεροι, υποδουλωθήκαμε στον πλούτο. Πράγματι, πολλοί από εμάς τον πλουτισμό τον έχουμε κάνει σκοπό της ζωής μας. Είτε με θεμιτά, είτε με αθέμιτα μέσα, μαζεύουμε συνεχώς και προσπαθούμε να κρατηθούμε στη ζωή αυτή με τα χρήματα. Η ασφάλειά μας δεν είναι ο Θεός, αλλά ο πλούτος και τα υλικά πράγματα»[1]
          Το κυνήγι του πλουτισμού καταστρέφει τη φιλότιμη συνείδηση των λαών που είχαν μάθει να ζουν μέσα από την έντιμη και σκληρή εργασία, νιώθοντας πλούσιοι με τα λίγα, ευτυχισμένοι και αυτάρκεις με τα απλά. Πλέον η έντιμη εργασία θεωρείται ουτοπία και οι νέες γενιές γαλουχούνται με τα «οράματα» της απάτης, της ευκολίας, της «αρπαχτής», της μίζας, των υπόγειων διαδρομών του χρήματος. Αλλά αυτό συμβαίνει γιατί το πρόβλημα ξεκινά από ψηλά. Όταν τα ηγετικά πρόσωπα της κοινωνίας αποδεικνύονται επιρρεπή στο πάθος του πλουτισμού, αποκομίζοντας αδικαιολόγητα προσωπικά κέρδη και οφέλη, χάρη στα δημόσια αξιώματά τους, τότε στέλνουν τα χειρότερα μηνύματα στους λαούς. Λειτουργούν ως τραγικά παραδείγματα προς αποφυγήν και εδραιώνουν ένα σύστημα σήψης και διαφθοράς το οποίο είναι δύσκολο να αποκαθαρθεί, έστω κι αν αποκαλυφθεί.

Και ερχόμαστε στα δικά μας!
Στα όσα εξωφρενικά ζούμε τα δυο τελευταία χρόνια.
Στα όσα μας επέβαλαν με δικτατορικό τρόπο , που τελειωμό δεν έχουν!
Συνέχεια λέω και επιμένω ότι δεν είναι τυχαία. Δεν έγιναν όλα αυτά επειδή τώρα τελευταία είδαν οι φίλτατατοι μας Ευρωπαίοι και μαζί μ΄ αυτούς οι επίσης φίλτατοι μας, Αμερικάνοι, που πάντα και παντού τους βρίσκει όλος ο κόσμος μπροστά τους, η κρίση αυτή δεν είναι μια πραγματική κρίση, αλλά μια κρίση που σκόπιμα κάποιοι δημιούργησαν για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους και σκοπούς.
Όλα είναι προμελετημένα και καλά προσχεδιασμένα με τρόπο και σχεδιασμό μαφιόζικο ώστε να γίνουν όλα αυτά και να μας φέρουν σ’  συτό το σημείο. Όλα γίνονται και αποβλέπον στα άνομα σχέδια φερέλπιδων οικονομικών δικτατόρων οι οποίοι σχεδιάζουν να υποδηλώσουν οικονομικά, διοικητικά, ψυχικά, και με κάθε άλλο τρόπο τους ανθρώπους όλης της γης. Βλέπετε τι γίνεται και τι μας ζητάνε συνεχώς. Αποβλέπουν σε μια παγκόσμια δικτατορία!
Σας αναφέρω τι γράφεται για όλα αυτά το 1977. Προσέξτε το το 1977, πριν 15 χρόνια!
«…Αυτοί που μεθοδεύουν υπογείως τα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλοντας να επιτύχουν μεγαλύτερη τεχνητή κρίση, επέλεξαν την οδό της οικονομίας. Γι' αυτόν το λόγο πιέζουν τις κυβερνήσεις και τις αναγκάζουν να επιβάλλουν οικονομικό «σφίξιμο» στους λαούς, προκειμένου να κατεβάσουν τους δείκτες της οικονομίας στο όριο που θέτουν. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα οι χώρες να σφίγγουν - σαν σε μέγγενη - οικονομικά τους πολίτες τους με δυσβάστακτους φόρους, διάφορες οικονομικές συνεισφορές, διπλασιασμό σχεδόν των αντικειμενικών κριτηρίων και μείωση των κοινωνικών παροχών, με αποτέλεσμα, ναι, μεν, να πέφτουν κατά κάποιον τρόπο οι οικονομικοί δείκτες των χωρών, άλλα να ανεβαίνουν κάποιοι άλλοι δείκτες κατακόρυφα. Πολλές επιχειρήσεις αναγκάζονται να κλείσουν. Φέτος ανακοινώθηκε ότι θα κλείσει το 65% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με την επιβολή των επιπρόσθετων αντικειμενικών κριτηρίων. Κάποιες, για να επιβιώσουν, αναγκάζονται να φοροδιαφεύγουν η να χρηματίζουν κρατικούς υπαλλήλους, προκειμένου να τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους. Και όταν αυτά γίνονται σε επίπεδο επιχειρήσεων, καταλαβαίνετε - με την ανεργία που βασιλεύει - τι γίνεται σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. …Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός ότι διάλεξαν τη σύγκλιση των οικονομιών, προκειμένου να ενωθεί η Ευρώπη, γιατί αυτή η σύγκλιση οδηγεί σε οικονομική εξαθλίωση, που ως φυσικό επακόλουθο έχει την απόκλιση από τις ηθικές αρχές. … Το πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αυστηρές προδιαγραφές: … Ο λαός, καταπιεζόμενος από τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα και την ηθική κατάπτωση, θα ζήτα εναγωνίως κάποιον να του δώσει τη δυνατότητα να ξανασάνει. Το εναγώνιο αυτό αίτημα του δεν πρόκειται να εισακουστεί, παρά μόνον όταν απελπιστεί εντελώς από όλους τους δικούς του πολιτικούς κι από κάθε εθνικό μέτρο. Φυσικά, τότε οι σκοτεινοί αυτοί κύκλοι θα προβάλλουν τον «άνθρωπο τους», άλλα και το τέλειο σύστημα του παγκοσμίου ελέγχου και την κατάργηση της προσωπικής ελευθερίας με τη δικαιολογία ότι θα είναι η λύση, για να ελαχιστοποιηθούν πλέον όλοι οι δείκτες εγκληματικότητας, διαφθοράς κ.λ.π., που με την σκληρή πολιτική λιτότητας ανέβηκαν σε υψηλά επίπεδα. (ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ . ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου  Άγιον Όρος 1997,  σελ. 108 – 109).

Αδελφοί μου!
          Ο Παπαδιαμάντης είχε χαρακτηρίσει την πλουτισμό και την πλουτοκρατία «μόνιμο άρχοντα του κόσμου και διαρκή αντίχριστο. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργίαν, αύτη φθείρει σώματα και ψυχάς. Αύτη παράγει την κοινωνικήν σηπεδόνα. Αύτη καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγείς»[2]. Να γιατί είναι σταθερό και μόνιμο εμπόδιο για την κατάκτηση της Βασιλείας των ουρανών. 

          Να γιατί υποθηκεύεται η ζωή μας, το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον της πατρίδας μας.
………………………………………………………………………………………
Το κείμενο με πλάγια γραφή είναι προσθήκες δικές μας στο κήρυγμα της Ι. Μ. Δημητριάδος στην Κυριακή ΙΓ Λουκά 28/11/2010
         


[1] Ιωήλ, Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης & Αλμωπίας, «Θυσία Εσπερινή», σελ. 102
[2] «Χαλασοχώρηδες»

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Οι άθλιοι του κοινοβουλίου και η οικονομική εξαθλίωση.. "Πηγαίνουν πακέτο"

Στο μονόλογο "παραίτησης" που εκφώνησε εντός του κοινοβουλίου, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μετρήσαμε έξη φορές την αναφορά στην λέξη "σταυρός" ή και παράγωγα του, τρείς φορές έγινε αναφορά σε "μαρτύριο" και γενικά μας δόθηκε η εντύπωση ότι παρακολουθήσαμε μια παρωδία της εβδομάδας των παθών. Ωστόσο στην περίπτωση μας, ο "μεσσίας μας", δεν σκέφτεται με κανένα τρόπο να αποκαθηλωθεί και πεισματικά γαντζώμένος στο "σταυρό" υπομένει το "μαρτύριο" του. Τι και αν ο σταυρός ήταν η πρωθυπουργική καρέκλα!!!

Την ώρα λοιπόν που ο πρωθυπουργός της Χώρας, στο πλαίσιο της αναζήτησης συνένοχων πολιτικών δυνάμεων παίζει πολιτικά παιγνίδια, την ίδια ώρα οι εικόνες φτώχειας και εξαθλίωσης έχουν γίνει συχνό καθημερινό φαινόμενο στις λαϊκές αγορές των μεγαλουπόλεων. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας προστρέχουν να μαζέψουν "διακριτικά" ότι παραπεταμένο υπάρχει. Άλλοι, εμφανίζονται λίγα λεπτά πριν "κλείσουν" οι πάγκοι για να αγοράσουν ότι έχει απομείνει με ελάχιστα ευρώ και άλλοι μην έχοντας καμία επιλογή συλλέγουν ακόμα και από κάδους.
Σε αντίθεση, να μη λησμονούμε ότι αφορμή για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις υπήρξε η "σπουδαία δημοκρατική ευαισθησία" Παπανδρέου που με την προαγγελία του δημοψηφίσματος την οποία μεν όλοι ακούσαμε, αλλά και που δεν ψηφίσαμε, κίνησε τις διαδικασίες αναστροφής της λαϊκής κατακραυγής. Έτσι τουλάχιστον δείχνουν να πιστεύουν οι εμπνευστές της.
Στην κίνηση Παπανδρέου προσέτρεξαν άμεσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Μέρκελ και Σαρκοζί που σε όλους τους τόνους ανακοίνωσαν ότι η δανειακή σύμβαση μαζί με το ευρώ καθώς και η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, "πηγαίνει πακέτο"
Και ενώ όλοι δήλωναν ότι πρεπει να γινει προσπάθεια για κυβέρνηση περιορισμένων αρμοδιοτήτων με σκοπό το ξεμπλοκάρισμα της 6ης δόσης καθώς και την συμφωνία για την δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτωβρίου, ο πρωθυπουργός έβαλε στο τραπέζι και ζητήματα αμιγώς Εθνικά κάνοντας μνεία ακόμα και για την αναμενόμενη απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης σχετικά με την προσφυγή που είχαν κάνει τα Σκόπια. Διαβάστε σχετικά: Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου.. δεν έχει κανένα πρακτικό μέσο για να υποχρεώσει μια χώρα να τιμήσει την απόφαση του. Δηλαδή, ακόμη και αν τα Σκόπια κερδίσουν την υπόθεση, αυτό δεν θα σημαίνει ότι η Ελλάδα αυτόματα θα άρει... (Διαβάστε περισσότερα εδώ...)
Επομένως έτσι όπως έσπρωξε τα πράγματα ο Παπανδρέου ήταν αναμενόμενη και η αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ενήργησε κάτω απο το βάρος της μετάθεσης ευθυνών.
Ποιό πακετο επέλεξε να πλασάρει η αρχουσα πολιτική ταξη στην Ελλάδα και την Ευρώπη ειναι φανερό, ποιό πακέτο θα ήθελαν να επιλέξουν οι πλατιές λαϊκες τάξεις, και πάλι ειναι φανερό... Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ

Ωστόσο φαίνεται να είναι νομοτελειακή η κατάληξη των ευρυτερων λαϊκών αντιδράσεων, και ότι αυτή θα ειναι με την μορφή βίαιων αντιδράσεων άμεσα συνδεδεμένων με τα σκληρα πρωτόγνωρα μέτρα που αναμένονται στο πλαίσιο της συμφωνίας για
την νέα δανειακή σύμβαση.
Το δημοψήφισμα καθώς και οι απαιτήσεις για συναίνεση που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες είναι η προσπάθεια αντιμέτωπισης των βίαιων κοινωνικών αναταράξεων που πρόκειται να συμβούν. "Τέτοιο πακέτο δεν πρέπει να έχει παραλήπτες"

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

''ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑΝ'' ... ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ !!!

. . Ξυπνήστε ρε ! . _ . Το Πρώτο Ελεύθερο Δημοκρατικό Μπλογκ της Χώρας.

 ''ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑΝ'' ... ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ !!!:

Το μεγαλύτερο ΕΓΚΛΗΜΑ που διέπραξε η ''πολυκλαδική'' Ηγεσία του τόπου μας, τις τελευταίες δεκαετίες, είναι η δολοφονία της ελπίδας και της δ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΣΜΟ

Ο άνθρωπος αυτός είναι άκρως επικίνδυνος για όλη τ...

. . Ξυπνήστε ρε ! . _ . Το Πρώτο Ελεύθερο Δημοκρατικό Μπλογκ της Χώρας: Ο άνθρωπος αυτός είναι άκρως επικίνδυνος για όλη τ...:

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Ολοι πλέον, ακόμη και οι πιο "δικοί του" άνθρωποι, το έχουν καταλάβει. Οσο για τους Ευρωπαίους "εταίρους" μας, ΑΥ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΣΜΟ

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Η Ελλάδα υπό κατοχή.......... Ανοικτή Επιστολή προς τον Ελληνισμό

Αγαπητοί συμπολίτες, η Πατρίδα μας η Ελλάδα ευρίσκεται υπό κατοχή. Με αύξουσα επικινδυνότητα η κατοχή είναι οικονομική, πολιτική, εθνική και πνευματική.

Οικονομική κατοχή από τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τις ντόπιες συντεχνίες, τον διεφθαρμένο συνδικαλισμό, τις ΔΕΚΟ και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Πολιτική κατοχή από το κατ’ επίφαση δημοκρατικό σύστημα που στην πράξη υποθάλπει μία ανεξέλεγκτη κομματική δικτατορία με στρατιώτες της γραβάτας και του λευκού πουκάμισου, υποστηριζόμενη από τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα μέσα μαζικής επιρροής ΜΜΕ.

Εθνική κατοχή από νεοταξικούς εθνομηδενιστές, υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν το έθνος κράτος σε αλλοτρίωση και σε συρρίκνωση .


Πνευματική κατοχή από αμοραλιστές, διαφθορείς της πνευματικής και ψυχικής υγείας των πολιτών, υποβαθμιστές της παιδείας, εκμαυλιστές της νεολαίας και αρνητές κάθε φιλόπονης έννοιας αρετής.

Τα αίτια που μας οδήγησαν έως εδώ είναι πολλά και κατά περίπτωση αν και έχουν αναλυθεί σε λεπτομέρεια εντούτοις συγκαλύπτονται από σύγχυση που δημιουργούν ο καταιγισμός με άσχετες πληροφορίες, οι ποικίλες υστερόβουλες αναλύσεις και τα αντικρουόμενα συμπεράσματα εξεταστικών δήθεν επιτροπών που η κάθε μία παρουσιάζει διαφορετική άποψη για το ίδιο θέμα.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν με τη μεταπολίτευση όταν πολλά αιτήματα για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, ελευθερίας, μόρφωσης και υπαρξιακής ολοκλήρωσης έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, διαστρέβλωσης των εννοιών και μετατροπής τους σε μηχανισμούς υποτέλειας και εξάρτησης.
Στην οικονομία τα αιτήματα βελτίωσης του επιπέδου ζωής δεν ικανοποιήθηκαν από την οικονομική ανάπτυξη σαν αποτέλεσμα βελτίωσης της παραγωγικότητας αλλά καλύφθηκαν από δανεισμό που σπαταλήθηκε στην ικανοποίηση ξενόφερτων καταναλωτικών συνηθειών και τρόπων διαβίωσης που προέβαλε το διεθνές εμπόριο και πολιτιστική προπαγάνδα. Συγχρόνως ξεκίνησε ένα σύστημα επιδοτήσεων χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο για την επένδυση τους σε παραγωγικά συστήματα.
Τα κομματικά ρουσφέτια αύξησαν υπέρμετρα τις προσλήψεις στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα ενώ επινοήθηκαν και επιβλήθηκαν δημοσιονομικές ανάγκες που επιβαρυμένες από το τη διαπλοκή και την κατάχρηση, αύξησαν τις δαπάνες σε βαθμό μεγαλύτερο από αυτόν που δικαιολογούσε η παραγωγικότητα της χώρας και τα εξ αυτής έσοδα του κράτους. Τουναντίον, η πραγματική οικονομία συρρικνώθηκε, ενώ πολλές παραγωγικές βιομηχανικές μονάδες κοινωνικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να καταστούν ζημιογόνες υπό το βάρος της κομματικής τους διαχείρισης και τη λοιμική των συνδικαλιστικών αρπακτικών, που υποστήριζαν τις κομματικές ή και υστερόβουλες επιλογές σε βάρος των ίδιων των επιχειρήσεων. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε τις διάφορες συντεχνιακές ομάδες που συντηρήθηκαν με ευνοϊκές για αυτές συνθήκες αδειοδότησης, λειτουργίας και φορολογικών ελαφρύνσεων εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων.
Όλα αυτά έγιναν δυνατά με πολιτικές αποφάσεις και νομοθετικές ρυθμίσεις που διέλυσαν το κράτος και ενίσχυσαν τον κομματικό μηχανισμό. Εξαλείφθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, ενώ η εξάρτηση, το ρουσφέτι και η συνδιαλλαγή έγιναν ο τρόπος επιβίωσης και κοινωνικής καταξίωσης. Η αρχοντιά του ελεύθερου παραγωγικού πολίτη που δημιουργεί επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου και καταξιώνεται μέσα από αυτό αντικαταστάθηκε από τη μιζέρια του διαπλεκόμενου, που όντας ανάξιος να παράγει, επιβιώνει εκμυζώντας από το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό σύνολο. Ο αυθεντικός ζήλος για δημιουργία μετετράπηκε σε δουλικά αιτήματα δικαιωμάτων, πολλές φορές για πράγματα που δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχα προσόντα.
Δυστυχώς το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις επιπρόσθετες απαξιωτικές ρυθμίσεις του Συντάγματος, που επέβαλε ο κομματικός μηχανισμός επέτρεπε στην εκάστοτε εξουσία να επηρεάζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ακόμη και αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετατρέποντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε πρωθυπουργική δημοκρατία. Η κομματική αντιπαράθεση δεν επέτρεψε τη λήψη μέτρων για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα και της εξασφάλισης ενός λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου. Έπρεπε να έλθουν οι δανειστές μας για να μας τα επιβάλλουν και μόνο τότε αρχίσαμε να τα διαφημίζουμε σαν αναγκαία. Τι ντροπή! Για κάθε υπόθεση υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και νομοθετικές διατάξεις που έχουν μετατρέψει το νόμο σε ιστό αράχνης, που συγκρατεί μεν τα μικρά έντομα αλλά διαπερνάται από τα μεγάλα, με αποτέλεσμα την διατάραξη του κοινού περί δικαιοσύνης αισθήματος.
Λόγω της τραυματικής εμπειρίας της χούντας ήταν εύκολο να υποβαθμισθεί η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και να γίνει έρμαιο στις εκάστοτε επιλογές της κομματικής εξουσίας. Το φιάσκο στα Ίμια, το Μακεδονικό, οι απαιτήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, το Κυπριακό , τα τεκταινόμενα στη Θράκη αλλά και το μεταναστευτικό δείχνουν ότι ο ρόλος του Στρατού στις εθνικές υποθέσεις και την κατάρτιση στρατηγικών σχεδίων πέραν των καθαρά επιχειρησιακών έχει έλθει σε δεύτερη μοίρα. Το θυσιαστικό παράδειγμα των Ελλήνων αξιωματικών αλλοιώθηκε στα μάτια του έθνους από τον πλουτισμό των πολιτικών που τους έχουν υποσκελίσει. Η έννοια της πατρίδας ως νοηματική προϋπόθεση υπαρξιακής ολοκλήρωσης έχει μετατραπεί σε έννοια συνόλου ανθρώπων με κοινά συμφέροντα που μπορεί κανείς να την επιλέγει κατά το δοκούν. Η ηγεσία μας , πιστή στο νεοταξικό δόγμα του εθνομηδενισμού, της αυτοκατάργησής της και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, οδηγεί το έθνος κράτος προς εξαφάνιση
Η χειρότερη όμως μορφή κατοχής, που απειλεί την υπαρξιακή μας συνείδηση , θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα μας και αμφισβητεί τη διατήρηση των χαρακτηριστικών και των ιδιαιτεροτήτων του έθνους και της φυλής μας, είναι η πολιτιστική κατοχή. Επιβάλλεται με την κατάργηση του γλωσσικού μας πλούτου, την παραποίηση της ιστορίας, την αλλοίωση της κοσμοθεωρίας και της θρησκευτικής μας παράδοσης με την ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και την προπαγάνδα αλλά κυρίως με την απαξίωση των αρετών. Αυτά δηλαδή που μέχρι τώρα συνέβαλαν και συμβάλουν στην διατήρηση της εθνικής μας συνείδησης για δύο χιλιάδες χρόνια υπό τον ζυγό πρώτα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που την μετατρέψαμε σε Ελληνική και μετά της Οθωμανικής, από την οποία απελευθερωθήκαμε με την Εθνική Επανάσταση του 1821.
Σήμερα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους και η υποκρισία, η υστεροβουλία, το ψέμα, η αυθάδεια και η αδιαντροπιά χαρακτηρίζουν όχι μόνο τις σχέσεις των πολιτών αλλά δυστυχώς και το δημόσιο λόγο των ‘αρχόντων’ που θυσιάζεται στο βωμό της αρχομανίας και συγκαλύπτεται από τα επιστημονικά οργανωμένα μέσα μαζικής επιρροής. Η πασιφανής υποβάθμιση της παιδείας και ο εκμαυλισμός των νέων σε αυτό αποσκοπεί, στον αποπροσανατολισμό τους και τη μείωση των αντιστάσεων του έθνους μπροστά στον μεθοδευόμενο μηδενισμό του. Το είναι μας έχει αντικατασταθεί από το έχει μας και η έννοια της ελευθερίας έχει χάσει το συστατικό της υποχρέωσης και αναγνωρίζει μόνο δικαιώματα. Η υφιστάμενη αλλοίωση στην κρίση των πολιτών και της νεολαίας φαίνεται στα ευτελή αιτήματα τους που κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για μακρές περιόδους ακόμη και στην ανακόλουθη ένταση των κινητοποιήσεων τους. Για ένα ατυχές και θλιβερό γεγονός, το οποίο προφανώς δεν ήταν προκατασκευασμένο από τον κρατικό μηχανισμό κάηκε η μισή Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 ενώ η εν ψυχρώ δολοφονία ενός δημοσιογράφου και μάλιστα της ερευνητικής δημοσιογραφίας πέρασε στα ψιλά γράμματα.

Συμπατριώτες, το πράγμα έχει ωριμάσει από καιρό και οι συνέπειες του είναι ήδη ορατές. Κάτι πρέπει να γίνει εδώ και τώρα με ελεγχόμενο τρόπο πριν η ροή των εξελίξεων μας φέρει σε νέες ανεξέλεγκτες εθνικές περιπέτειες μπροστά στις οποίες η υφιστάμενη δυσκολία των οικονομικών μέτρων φαίνεται ασήμαντη. Το μέγα πρόβλημα είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αναπαράγει τους ίδιους ανθρώπους και την ίδια νοοτροπία της εξουσιαστικής συναλλαγής. Τα αιτήματα στις κινητοποιήσεις δεν πρέπει να είναι μόνο κατά των εν μέρει αναγκαίων, εδώ που φτάσαμε, και κοινωνικά άδικων οικονομικών μέτρων, αλλά κατά του σχεδιαζόμενου εθνομηδενισμού. Μας οδηγούν χρεοκοπημένους σε ένα σχεδιαζόμενο τραπέζι διαπραγματεύσεων όπου θα παιχθούν πολλά και σημαντικά εθνικά θέματα.
Η πρόταση μας είναι η κατάργηση της υφιστάμενης κομματικής δικτατορίας. Να γίνει ανασχεδιασμός του πολιτικού συστήματος έτσι ώστε να εξασφαλίζεται αμεσότερη δημοκρατία και να υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που να μην εξαρτώνται από την εκάστοτε εξουσία αλλά να εκλέγονται κατευθείαν από το λαό. Σαν παράδειγμα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει
Την άμεση μείωση του αριθμού των Βουλευτών,
• Την ανάδειξη τους στις εκλογικές, κατά περιφέρεια, λίστες όχι από τους αρχηγούς των κομμάτων αλλά από θεσμοθετημένα όργανα αξιολόγησης τους
• Τη δημιουργία Γερουσίας και Προεδρίας της Δημοκρατίας που να εκλέγονται από τον λαό με αυξημένες αρμοδιότητες κυρίως σε εθνικά θέματα και στον έλεγχο του στρατού.
• Τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να αποδίδει ευθύνες για την κακοδιαχείριση των εθνικών και δημοσίων θεμάτων.
• Την σύσταση Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης που να καθορίσει το νέο σύνταγμα.

Πιστεύουμε ότι στο έθνος μας υπάρχουν άνθρωποι με τις απαραίτητες γνώσεις, την εμπειρία, τις δημιουργικές ικανότητες και κυρίως το απαραίτητο ήθος και τον ανάλογο οραματισμό, ακόμη και μέσα στα σημερινά κόμματα, για να θεσμοθετήσουν ένα νέο καταστατικό χάρτη. Αυτούς καλούμε να βοηθήσουν στην αναγέννηση του έθνους και τη σωτηρία του όχι τόσο από την οικονομική κατοχή αλλά από την μεθοδευμένα επερχόμενη αλλοίωση και συρρίκνωση του.


Υπογράφουν 60 καθηγητές πανεπιστημίου και 24 ιδιώτες, επιχειρηματίες.

Επικοινωνία: Καθηγητής Ηλίας Σταμπολιάδης, elistach@mred.tuc.gr


http://ahdoni.blogspot.com/

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Αποφασίζουν για μένα, χωρίς εμένα!

Επιστολή-σοκ μαθήτριας: Φτάνει πια! 

Αποφασίζουν για μένα, χωρίς εμένα!

Λάβαμε αυτή την επιστολή-κόλαφος μιας μαθήτριας προς την κυβέρνηση, την οποία και αναδημοσιεύουμε αυτούσια.
Άνθρωποι άκαρδοι, ανίκανοι, σε όλα άχρηστοι… κι όμως λέγονται πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές κλπ! Γιατί; Κάνω «μάθημα» με ανύπαρκτους καθηγητές, καθηγητές που δεν ξέρουν πόσο κάνει 1+1, καθηγητές που δεν αγαπούν τα παιδιά… που σου μιλάνε σα σκουπίδι! Κάνω μάθημα χωρίς βιβλία (μου έδωσαν cd που δε λειτουργούν)… αλλά συγνώμη ξέχασα… ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!!!

Έφεραν γύρω μου τον πόνο, τη δυστυχία, τη γκρίνια, τα νεύρα… γιατί έτσι ήθελαν, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν! Άφησαν ξένους να μου κάνουν κουμάντο… χωρίς να με ρωτήσουν αν εγώ θέλω… ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ!!!

Το μόνο που με νοιάζει είναι να τελειώσω το «σχολείο» κι αφού τους βάλω τα γυαλιά με την επιτυχία μου -παρά τις όλες ελλείψεις σε βιβλία, καθηγητές και σχολεία- θα φύγω! Αφού αυτοί δε με θέλουν μορφωμένη… κι εγώ δε τους θέλω πάνω από το κεφάλι μου! Δε θέλω πια να βγαίνω έξω και να κοιτάω γύρω μου μήπως και μου επιτεθούν! Δε θέλω να πέφτω για ύπνο και να φοβάμαι μήπως μπουν στο σπίτι μου! Δε θέλω να καταστρέψω τη ζωή μου γι αυτούς! Δε θέλω να φύγω επειδή το θεωρώ εύκολη λύση… μα δε μου αφήνουν περιθώρια…

Δε θέλω να φοβάμαι το συνάνθρωπο μου… θέλω να τον έχω φίλο μου… κι ενωμένοι να τα αντιμετωπίσουμε όλα… ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ… ΕΛΕΟΣ!!!

Μια μαθήτρια

prionokordela.gr

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Για να ...θυμόμαστε και λίγο το ''ΣΥΝΤΑΓΜΑ'' της Πατρίδος μας...

Για να ...θυμόμαστε και λίγο το ''ΣΥΝΤΑΓΜΑ'' της Πατρίδος μας...

Τα 14 Άρθρα του Συντάγματ

Posted by ΚωνσταντίνοςFeature, Απόψεις, Ελλάδα, πολιτική, Ροή


Επειδή ζούμε σε καιρούς επικίνδυνους όπου το τοπίο είναι θολό προκαλώντας σύγχυση παρά κατανόηση, παρουσιάζονται με κοινό νου και απλή λογική, τα άρθρα του Συντάγματος τα οποία η Κυβέρνηση είτε παραβαίνει ή αγνοεί επιδεικτικά.
Άρθρο 1 παρ. 3 Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού...
Οι συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικές εταιρίες, βλ. διόδια, θα έπρεπε να εξασφαλίζουν ότι η τιμολογιακή τους πολιτική δεν θα λειτουργεί εις βάρος του Λαού. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν γίνονται ιδιωτικοποιήσεις χωρίς εξασφάλιση της προστασίας του Λαού, σημαίνει ότι έχουν παραχωρηθεί κρατικές εξουσίες εις βάρος κι όχι υπέρ του Λαού.
Άρθρο 4 παρ. 5 Οι (...) πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Η μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με αυξήσεις ΦΠΑ σε βασικά αγαθά όπως τρόφιμα, ρεύμα, θέρμανση, βενζίνη με ανυπαρξία ελέγχου των τιμών τους, αυξάνουν το κόστος ζωής δυσανάλογα. Οριζόντια τέλη επιτηδεύματος, και οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων αποτελούν ευθεία παράβαση αυτού του Άρθρου.
Άρθρο 5 παρ.1 μη αναθεωρητέο: Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική (...) ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων...
Η συνεχής μείωση της αγοραστικής δύναμης με παράλληλη μείωση των πηγών εισοδήματος δεν επιτρέπει στους πολίτες, που μετά βίας αποκτούν βασικά αγαθά, να συμμετάσχουν στην οικονομική ζωή και κοινωνική ζωή και να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους.
Άρθρο 21 παρ.1 Η οικογένεια (...) καθώς και ο γάμος (...) τελούν υπό την προστασία του Κράτους
Ως ανωτέρω, η μείωση της αγοραστικής δύναμης κάνει πάρα πολύ δύσκολη την ανεξαρτητοποίηση των νέων, την τέλεση γάμου και την δημιουργία οικογένειας.
Άρθρο 21 παρ.4 Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.
Με την πολιτική των χαμηλών μισθών και της ακρίβειας, το Κράτος δεν επιτρέπει στους νέους να μπορούν να βρουν δικιά τους κατοικία, υποχρεώνοντάς τους να μένουν με τους γονείς τους. Αυτή τη στιγμή αν το Κράτος δεν εκμεταλλευόταν το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης και οι νέοι δεν έμεναν με τους γονείς τους θα έπρεπε να παρέχει φροντίδα για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Άρθρο 22 παρ.1 Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών για την ηθική και υλική εξύψωσή τους!
Η εύρεση εργασίας χωρίς διασφάλιση του επιπέδου του εισοδήματος σε συνδυασμό με το κόστος ζωής μπορεί να σημαίνει πολύ χαμηλή ποιότητα ζωής. Το να έχουν δουλειά όλοι με 500 ευρώ, είναι στρεβλή εφαρμογή του Άρθρου αυτού καθότι ακριβώς παραβλέπει την ηθική και υλική εξύψωση των εργαζομένων!
Άρθρο 23 Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας...
Όταν το Κράτος αγνοεί παντελώς τα αιτήματα των εργαζομένων, κόβει τον μισθό των απεργών που ήδη έχει μειώσει, και τους αναγκάζει εν τέλει να μην μπορούν να απεργήσουν για να καταφέρουν να ζήσουν, είναι μόνο κατά τύπον εφαρμογή του Άρθρου αυτού, αγνοώντας επιδεικτικά την ουσία, που είναι ο διάλογος με τους εργαζόμενους.
Άρθρο 25 παρ.1 ...η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους.
Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, πρέπει να προστατεύονται τα άρθρα που ήδη έχουν προαναφερθεί!
Άρθρο 28 παρ.2 Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον (...) μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή την συνθήκη (...) απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Δηλαδή με 180 βουλευτές. Ο νόμος 3845 του 2010 ψηφίστηκε μόνο με την κυβερνητική πλειοψηφία. Χωρίς σχόλια!
Άρθρο 28 παρ. 3 Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον...!
Στις αρχές του 2010 ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι έχουμε ήδη απωλέσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, εφόσον έχουμε την ανάγκη δανειστών παρουσιάζοντας το μνημόνιο ως μονόδρομο. Επί της ουσίας κατά παραδοχή του πρωθυπουργού, ο μνημονιακός νόμος 3845 του 2010 συνιστά απώλεια εθνικής κυριαρχίας, Ωστόσο δεν ψηφίστηκε με απόλυτη πλειοψηφία!
Στο σημείο αυτό, επειδή γίνεται λόγος περί του ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, να σημειώσω ότι σύμφωνα με το Άρθρο 42 παρ.1 και 2, ο ΠτΔ μπορούσε να αναπέμψει το νόμο ώστε να ψηφιστεί υποχρεωτικά με απόλυτη πλειοψηφία. Δηλαδή το Σύνταγμα του παρέχει ουσιαστική εξουσία για την προστασία της δημοκρατίας μας, την οποία όμως ποτέ δεν άσκησε!
Άρθρο 52 Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης (...) τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση.
Σύνταγμα που ενδιαφέρεται για ουσιαστική και όχι τυπική δημοκρατία δεν νοεί ως ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης μόνο την ψήφο στις εκλογές αλλά όλα τα μηνύματα και τη θέληση του λαού για διαφορετικές πολιτικές επιλογές. Άρα οι βουλευτές της Κυβέρνησης που ενώ έχουν υποχρέωση να αντιπροσωπεύουν τους πολίτες και να εκδηλώνουν τη θέλησή τους, συνηγορούν σε νόμους τους οποίους δεν θέλει η πλειοψηφία των πολιτών που τους επέλεξε, με απλά λόγια δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, καταπατούν το άρθρο αυτό, και παρέχουν στην κυβέρνηση τυπική μόνο, όχι όμως και ουσιαστική νομιμοποίηση. Στο ίδιο άρθρο προβλέπονται και ποινικές κυρώσεις για τους παραβάτες της διάταξης αυτής, δηλαδή τους βουλευτές!
Παράλληλα, η διάλυση του κινήματος των αγανακτισμένων με χημικά και άλλες μεθόδους, είναι άλλη μια μορφή παράβασης αυτού του Άρθρου.
Άρθρο 59 παρ. 1 Οι βουλευτές (...) δίνουν (...) τον ακόλουθο Όρκο: "Ορκίζομαι (...) να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου
Όπως έδειξε και το προηγούμενο άρθρο, ενός πολύ μικρός αριθμός των βουλευτών της Κυβέρνησης είναι σύννομος με τον όρκο τους και το Σύνταγμα.
Άρθρο 82 παρ.2 Ο Πρωθυπουργός (...) κατευθύνει τις ενέργειες της Κυβέρνησης (...) για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στα πλαίσια των νόμων!
Για να προστατέψουν τη χώρα από πιθανή παρανομία οποιασδήποτε Κυβέρνησης, οι σοφοί νομοθέτες έγραψαν στο Σύνταγμα το αυτονόητο!! Είναι προφανές ότι ζούμε σε εποχές που δεν τηρείται το αυτονόητο, δηλαδή η τήρηση του υπέρτατου νόμου του Κράτους από την ίδια την Κυβέρνηση!
Άρθρο 100 παρ.5 Όταν τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίνει διάταξη τυπικού νόμου αντισυνταγματική παραπέμπει υποχρεωτικά το ζήτημα στην οικεία ολομέλεια...
Κανείς από την δικαστική εξουσία δεν έκρινε διατάξεις του Ν. 3845 και άλλων νόμων αντισυνταγματικές! Δηλαδή η αριστοτελική διάκριση της εξουσίας σε τρεις, θεμέλιο των δημοκρατικών πολιτευμάτων, δεν υφίσταται κατ' ουσίαν και αποδεδειγμένα. Μόνη ελπίδα ελέγχου εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας (κυβέρνησης και βουλής), είναι η δικαστική, αλλά στην πράξη φαίνεται να μην την ασκεί επί των άλλων δύο.
Άρθρα 106 παρ.2 Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας.
Διόδια, βενζίνη, ρεύμα, είναι βασικοί τομείς που αν δεν είναι σε χαμηλές τιμές εμποδίζουν τις μεταφορές, το εμπόριο, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και εν τέλει την εθνική οικονομία. Βασικός λόγος ύπαρξης του Κράτους είναι ακριβώς αυτό το Άρθρο.
Άρθρο 120 παρ.2 Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό (!)...αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων
Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι υπουργοί της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός, και οι δικαστικοί λειτουργοί που δεν επιλήφθηκαν του ζητήματος της αντισυνταγματικότητας του νόμου 3845 και άλλων, δεν σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό.
Υ.Γ. Με την σύνταξη και δημοσίευση του άρθρου αυτού, τηρείται το Άρθρο 25, παρ.4 σύμφωνα με το οποίο το Κράτος αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, και το Άρθρο 120 παρ.4, όπου αναφέρει ότι η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία..

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Σηφουνάκης... 

ο μουεζίνης! 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ

http://exodoskafkara.blogspot.com

 
 
 
 
Το παιδί μίλησε! Και στην μεγάλη ασχετοσύνη, έμπλεξε ζωντανούς και πεθαμένους, αλήθειες και ψέματα, ιστορικές ανακρίβειες και υπερβολές! Όλα ένα μείγμα. Η δουλειά του να γίνει… και κατά τα άλλα… “γαία πυρί μιχθήτω”

Ο κ. Σηφουνάκης, διέπρεψε κατ’ αρχήν ως διορισμένος Νομάρχης Λέσβου, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ! Κατάφερε να αναστηλώσει, με χρήματα του κράτους, όλα τα εγκαταλελειμμένα ελαιοτριβεία της Λέσβου! Επέδειξε τις ειδικές γνώσεις του, ως αρχιτέκτων και με το παραπάνω! Πέραν τούτου ουδέν! Η Λέσβος και ειδικά η ακριτική και ξεχασμένη Λήμνος, δεν έχουν τίποτα για να θυμούνται τον πολύ κ. Σηφουνάκη!
Ελλείψει, όμως, πολιτικών αναστημάτων στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, στον συγκεκριμένο νομό, τον επιστράτευσαν για υποψήφιο βουλευτή! Ο δρόμος ήταν ήδη στρωμένος! Άλλωστε οι υψηλές γνωριμίες του κ. Σηφουνάκη, τόσο στο ΠΑΣΟΚ, (ήταν προσωπικός φίλος και μέλος της… παρέας των υιών Παπανδρέου, Νίκου και του νυν Πρωθυπουργού) όσο και με ισχυρούς εκπροσώπους των ΜΜΕ, βοήθησαν ώστε να στηθεί σωστά η υποψηφιότητά του και να γραφεί η αγιογραφία του! Η εκλογή του, αφού ήταν προαποφασισμένη, ήταν εύκολη υπόθεση! Έκτοτε εκλέγεται ανελλειπώς στη Λέσβο, με εξαίρεση μια τετραετία που έμεινε σπίτι του!
Δεύτερος σταθμός στην πορεία του, ο καλός γάμος του, με την πρωτοθυγατέρα και σύμμαχο του πατέρα της, στο οικογενειακό μακελειό που έπληξε την οικογένεια Δασκαλαντωνάκη!
Έτσι ο κ. Σηφουνάκης, εκτός από ισχυρός παράγων της πολιτικής ζωής του τόπου, έγινε και οικονομικά ανεξάρτητος! Εκεί που πραγματικά έδωσε τα ρέστα του και διακρίθηκε, αν μη τι άλλο, για τη μισαλλοδοξία του και για τα αντιθρησκευτικά συναισθήματά του, ήταν τα χρόνια της Αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου!
Αφού βρήκε και κούρνιασε κάτω από το ράσο του Οικουμ. Πατριάρχη Βαρθολομαίου που, ε κ ε ί ν η την εποχή, χτυπούσε ανελέητα και από παντού, τον μακαριστό Πρωθιεράρχη, μετεβλήθη ο κ. Σηφουνάκης σε Πατριαρχικό φερέφωνο και αισχρό υβριστή του Χριστοδούλου!
Και αυτό ο κ. Σηφουνάκης, δεν το έκανε, ένεκα του υπερβάλλοντος θρησκευτικού ζήλου του, αλλά γιατί βρήκε τρόπο και κερκόπορτα- την πατριαρχική πύλη- για να χτυπάει τον τότε Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο!
Έτσι φτάσαμε στο σημείο ο κ. Σηφουνάκης, που δεν ήξερε να κάνει το σημείο του Σταυρού- τουλάχιστον με την ίδια ευκολία που χόρευε ένα ζεϊμπέκικο- να έχει μετατραπεί σε εκπρόσωπο Τύπου του Φαναρίου, όχι μόνο να ανέχεται, αλλά και να επικροτεί αυτή τη συμπεριφορά!
Τα γεγονότα της εποχής εκείνης γνωστά! Ο Χριστόδουλος “τιμωρήθηκε” από τους διώκτες του… Με μια προκατασκευασμένη απόφαση το Φανάρι και με μια παράσταση που θύμιζε θέατρο σκιών, έθεσαν οι Φαναριώτες, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, εκτός διπτύχων! Η τιμωρία αυτή στάθηκε μπούμερανγκ για τους διώκτες του Χριστοδούλου!
Μπορεί να στοίχισε και να τραυμάτισε “θανάσιμα”, το μεγάλο εκείνο θρησκευτικό ηγέτη, αλλά τον θρόνιασε για πάντα στη συνείδηση του ποιμνίου του και όλου του λαού μας- ώστε ακόμη και σήμερα 4 χρόνια από το θάνατό του, να είναι ζωντανός ανάμεσά μας, ώστε να τον φοβούνται οι λογής… Σηφουνάκηδες και να τον υβρίζουν ακόμη και νεκρό- τους δε διώκτες του και σταυρωτές του στην ευτέλεια και στην απαξίωση!
Έτσι ο κ. Σηφουνάκης, μη μπορώντας να διακριθεί με άλλον τρόπο, ως Αν. Υπουργός της πιο ποταπής και άχρηστης κυβέρνησης που πέρασε ποτέ απ’ αυτό τον τόπο, ακολούθησε την προσφιλή μέθοδο των ύβρεων και των ανιστόρητων επιχειρημάτων! Είναι κι αυτό μια άποψη.. Την ακολούθησε επιτυχώς επί Σημίτη, και θεωρεί ότι μπορεί και τώρα να κάνει τα ίδια! Λησμονεί, όμως, ότι οι καιροί άλλαξαν!
Επιχειρώντας να ασκήσει κριτική στον Σεβ. Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο, για την ρηξικέλευθη, μνημειώδη και ιστορική εγκύκλιο που απέστειλε προς το ποίμνιό του και του λέγει το αυτονόητο: “όταν δεν έχετε, μην πληρώσετε αυτά που σας ζητούν”, ο πολύς κ. Σηφουνάκης, που δεν έχει τέτοιου είδους οικονομικά προβλήματα, επεδόθη σε ένα ακατάσχετο, σε πολλά σημεία ασύνταχτο, αλλά και ανορθόγραφο (η λέξη λ.χ. υπότροφος κακοποιήθηκε κατά τρόπο βάναυσο) υβρεολόγιο κατά του σοβαρού Μητροπολίτη Μεσογαίας, τον οποίο αποκαλεί χουντικό σταγονίδιο!
Όσοι διαφωνούν με τον κ. Σηφουνάκη είναι χουντικοί, ενώ αυτός και η κυβέρνησή του, που μας κυβερνούν χωρίς να έχουν “λευκή επιταγή”, για να κάνουν ό, τι θέλουν, ερήμην του λαού, είναι δημοκράτες με σφραγίδα και βούλα!
Αφορμή για το νέο παραλήρημα Σηφουνάκη, αποτέλεσε το ξέσπασμα ενός σοβαρού κληρικού από τη Λήμνο, ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ, είπε αυτά που λέγει η πλειοψηφία του λαού μας, φανερά ή κατ’ ιδίαν!
Και τι το ήθελε ο δύσμοιρος ιερέας, που φυλάττει Θερμοπύλες στην ακριτική Λήμνο- ενώ ο κ. Σηφουνάκης, απλά… επισκέπτεται, συνήθως προεκλογικά τη Λήμνο! Και τι δεν άκουσε ο ταπεινός λευίτης? Μέχρι για διπλοθεσίτη τον κατηγόρησε, επειδή είναι και καθηγητής!
Αγνοώντας επιδεικτικά τη νομοθεσία, ο μετέχων της νομοθετικής εξουσίας, που δίνει το δικαίωμα στον άνθρωπο να τα ασκεί και τα δύο! Βέβαια όλα αυτά η κατοχική κυβέρνηση στην οποία μετέχει ο κ. Σηφουνάκης θα τα καταργήσει!
Και εκτός των άλλων ανιστόρητων και αρκούντως ανησυχητικών, για τη νοημοσύνη του ανδρός, μας είπε ότι κακώς μισθοδοτείται από το κράτος ο κλήρος, αγνοώντας πάλι ότι η μισθοδοσία αυτή είναι επιστροφή των τροφίων της αγάπης και της μέριμνας της Εκκλησίας προς το κράτος, σε χρόνια δύσκολα! Τα χρωστάει το κράτος στην Εκκλησία…
Δεν της κάνει χάρη! Κι ύστερα, δεν ήξερε, δε ρώταγε; Τόσες ευρωπαϊκές χώρες, που πληρώνουν τον κλήρο, και οι οποίες δεν έχουν τους ίδιους δεσμούς αίματος, με την Εκκλησία, γιατί το κάνουν; Αναρωτήθηκε ποτέ ο κ. Σηφουνάκης; Αλλά όλα αυτά είναι λεπτομέρειες για τον ίδιο, που αφού δεν εξυπηρετούν το στόχο του και δεν οδηγούν στην ετυμηγορία του , είναι άχρηστες!
Να τον χαίρεται το Φανάρι… Κι ασφαλώς ο κ. Παπανδρέου! Ας θυμάται, πάντως, θα του χρειασθεί πολύ σύντομα, με κάτι τέτοια πολιτικά αναστήματα οδήγησαν τον τόπο, στο χείλος της καταστροφής και το λαό μας στην πείνα και στην εξαθλίωση!
Ο πολύ σημαντικός και λόγιος ποιμενάρχης του Πειραιά ο κ. Σεραφείμ, τόλμησε και έδωσε μια πολύ αποστομωτική απάντηση στον κ. Σηφουνάκη! Το αυτό έπραξε και ο εξίσου σημαντικός και πνευματικός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος. “Είναι δυνατόν, να μιλάς εσύ, που είσαι ένας από τους ενόχους, φέρατε τον τόπο σε αυτά τα χάλια;” Ρώτησε ο Μητροπολίτης Παύλος!
Ζητείται απάντηση! Όχι από τον κ. Σηφουνάκη! Αυτός τώρα, έχυσε τη χολή του, θα εξαφανισθεί πάλι για καιρό! Την απάντηση ας την δώσει το… ΦΑΝΑΡΙ, εκλεκτό τέκνο του οποίου τυγχάνει ο άθεος, κατά δήλωσή του, κ. Σηφουνάκης!
Μια συμβουλή, στους κατά καιρούς Σηφουνάκηδες! Μην ασχολείστε άλλο, με τον Χριστόδουλο! Εκείνον, τον έκρινε ο Θεός, η ιστορία και ο λαός! Και το κενό που άφησε πίσω του είναι δυσαναπλήρωτο! Κάλλιο ασχολείστε με τους εαυτούς σας, ζητώντας το έλεος του Θεού, τον οποίο θυμάστε μόνον όταν πρόκειται να επιτεθείτε στην Εκκλησία Του!
Σημειώσεις Lesvosnews
1.To παραπάνω άρθρο του Σ. Τζούμα έχει αναδημοσιευτεί σε δεκάδες ιστοσελίδες και κάνει το γύρω του διαδικτύου … και έχει δώσει αφορμή για δυσφημιστικά σχόλια και για τη Μυτιλήνη
2. Ο μουεζίνης (στα αραβικά: مؤذن‎ ​: μουαντχντίν) στο Ισλάμ είναι εκείνος που έχει καθήκον με τη μελωδική φωνή του να αναγγέλλει την ώρα της προσευχής και να καλεί τους πιστούς στο τζαμί από το μιναρέ (σήμερα η αναγγελία εναλλακτικά γίνεται από τα ηχεία του τζαμιού  αντικαθιστώντας τον μουεζίνη), εκφωνώντας φράσεις του Κορανίου με γνωστότερη εκείνη: “Αλλά ου άκμπαρ” , που σημαίνει “Ο Θεός είναι μεγάλος”.
Στην ισλαμική θρησκεία δεν χρησιμοποιούνται καμπάνες και σήμαντρα. Για το λόγο αυτό, στη πρόσκληση των πιστών χρησιμοποιείται η ζώσα φωνή του μουεζίνη που εκφωνεί την πρόσκληση για προσευχή της Παρασκευής που ονομάζεται αντχάν (στα αραβικά η λέξη σημαίνει κάλεσμα , καθώς και το κάλεσμα σαλάτ στις καθημερινές πέντε προσευχές από τον μιναρέ (ή τα ηχεία) του τζαμιού.
Ο μουεζίνης δεν είναι πάντοτε ιερωμένος (χότζας)  ενώ απαραίτητα πρέπει να έχει μελωδική και δυνατή φωνή. Έτσι, ο επαγγελματίας μουεζίνης επιλέγεται για να υπηρετήσει στο μουσουλμανικό τέμενος με βάση τον καλό χαρακτήρα του, τη δυνατή φωνή του και τις δεξιότητές της καλλιφωνίας του . Κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι μουζίνιδες ήταν οι πιο καλοπληρωμένοι εργαζόμενοι.
4. σχετικοί σύνδεσμοι: